Kogel door de kerk: Carlsen verdedigt wereldtitel niet
Magnus Carlsen (foto Frans Peeters)
In zijn eigen (nieuwe) podcast The Magnus Effect heeft Magnus Carlsen eindelijk duidelijkheid gegeven: hij gaat zijn wereldtitel niet verdedigen. Dat betekent dat de winnaar van het kandidatentoernooi, Yan Nepomniachtchi, om de wereldtitel gaat spelen tegen de nummer twee, Liren Ding.
In de podcast herhaalt Carlsen de argumenten die hij al eerder gaf: hij heeft niet veel te winnen met een nieuwe match en vindt het gewoon ook niet leuk. Dat Nepo weer de uitdager is geworden helpt hierbij ook niet. Ook de ontmoeting met Dvorkovich en Sutovsky deed hem niet van gedachten veranderen. Er waren berichten dat hij daar bepaalde wensen (of zelfs eisen) overbracht, maar naar eigen zeggen was hij daar gewoon om te vertellen dat hij de match niet zou spelen. Hij laat overigens ook weten dat hij niet van plan is om met pensioen te gaan. Hij staat op het punt om af te reizen naar Kroatië voor de Grand Tour en daarna zal hij deelnemen aan de komende Olympiade. “Dat heb ik heel wat meer lol in”, werd uit zijn mond opgetekend.
Ding (die vanwege een covidbesmetting nog steeds in Spanje zit) verklaart op chess.com dat hij de beslissing niet verwacht had, maar enthousiast is over de kans om voor de wereldtitel te spelen.
Zie ook de internationale media:
- Statement by FIDE President on Magnus Carlsen’s announcement (FIDE)
- Magnus Carlsen Will Not Defend World Championship Title (Chess.com)
- Breaking News: Magnus Carlsen won’t defend his title! (ChessBase)
En een (niet helemaal correct) artikel van de NOS: Ongemotiveerde Carlsen verdedigt wereldtitel schaken niet: ‘Zie het niet zitten’
Overigens: de spelling Yan is wat Nepo zelf op Twitter gebruikt (twitter.com/lachesisq/), mogelijk omdat de spelling Ian vaak verkeerd (als iejun) wordt uitgesproken.
Als de sterkste speler voor de eer bedankt, dan is er wat aan de hand. De frequentie van WK-cycli lijkt me voor een langdurig kampioen zoals Carlsen te hoog. De FIDE staat voor de vraag wat belangrijker is: het vasthouden aan deze frequentie, met devaluatie van de wereldtitel, of het systeem minder belastend voor een langdurige kampioen maken. Weet u nog – Khalifman en Kasimdzhanov?
Ik denk niet dat Carlsen de frequentie van iedere twee jaar een WK match te hoog vindt. Zijn argumenten zijn “niet veel meer te winnen” en “niet leuk” zijn van een aard dat ik ze niet zie verdwijnen als die frequentie naar iedere drie jaar een WK match gaat. Er is op zich ook niets mis als je in een oneven jaar de toernooien (WC, GP, GSO) houdt die zeven spelers laat doorstromen naar een kandidatentoernooi, waar de verliezer van de laatste WK-match zich al van heeft verzekerd, en het even jaar in Q2 van het kandidatentoernooi organiseert en dan in Q4 de WK-match. Zowel de winnaar als de verliezer van die titelstrijd hebben in het daaropvolgende oneven jaar niets van doen met de (nieuwe) kwalificatie voor het kandidatentoernooi. Dit is al een paar cycli prima gegaan. Alleen de afgelopen cyclus werd opgerekt door het corona-virus, maar dat heeft niets van doen met een dichtgeblikt programma.
Carlsen wil toernooien spelen en heeft geen zin (meer) in matches van een maand, waar hij zich een half jaar op moet voorbereiden. Dat was vroeger de norm en vond iedere topspeler geweldig. Nu denkt iemand er anders over en dat is de kampioen zelf. Ik vind het enorm spijtig, maar ik kan het wel begrijpen.
Inderdaad. Zo’n WK kost je toch pakweg 6 tot 9 maanden van het jaar aan voorbereiden, spelen en herstellen. Beetje overkill.
Dat begrijp ik niet helemaal. Carlsen is deels al goed voorbereid tegen Nepo, hij kan het voor een deel aan zijn team overlaten en hij zou ook best zonder veel voorbereiding een match kunnen spelen. Maar goed het is zijn beslissing, hoe spijtig dan ook.
Alsof Nepo deze keer exact dezelfde openingen gespeeld zou hebben…
Tegenwoordig hebben alle topgrootmeesters een breed repertoire…
Met een “copy-paste” van de voorbereiding van de vorige tweekamp komt hij waarschijnlijk voor een aantal grote verrassingen te staan…
Ik doelde op de persoon en de psychologie, niet op de openongen.
Aan de ene kant jammer dat de beste schaker van het afgelopen decennium op dit moment geen WK match wil spelen. Aan de andere kant maakten die WK matches tegen Karjakin en Caruana de hoge verwachtingen voor mij niet waar. Ze omvatten ook maar 12 partijen, half zoveel als in de WK matches uit het verleden. Die WK matches van Carlsen duurden 3 weken en de laatste tegen Nepomniachtchi, die wel wat meer spektakel bracht, duurde ruim twee weken. Ik kijk toch wel uit naar die WK match tussen Nepomniachtchi en Ding.
Aan de ene kant jammer, andere kant begrijp ik Carlsen volledig. 5 keer achter elkaar wereldkampioen worden is best prima, die man hoeft zich niet meer te bewijzen en als mensen anders over denken is dat aan hun.
Verder ik persoonlijk vind die matches ook echt niets aan. Een en al computervoorbereiding met een heel team, hoeveel is dan nog daadwerkelijk het spel van zon speler zelf.
Ik vraag mij ook af hoeveel mensen van de jongere generaties nog op zo’n match zitten te wachten. Ik ben zelf net geen 40, maar mijn leven gaat snel, ik heb echt geen zin om tijd te maken 10, 12 of 14 games voor slechts twee man te gaan kijken. Toernooien als Tata of Candidates, World cup of Chess Olympiade vind ik nog interessant, veel meer dynamiek. in mijn perspectief zijn de lange wk matches van een voorgaande generatie. De toernooien met wisselend tempo spreken mij veel meer aan. Goed het is raar om tijdens een WK classic, rapid of blitz te gaan spelen. Maar een WK match gekoppeld aan een candidates toernooi lijkt mij veel interessanter. o Maarja vooral spelers ouder dan mij zullen wellicht anders denken, met de mooie matches die in het verleden ter Herinnering liggen… Ik zeg Carlsen geniet lekker van het leven, want is zoveel meer dan je druk en stress op te laten leggen. En het is even gek de nummer een geen wereldkampioen meer, maar zijn zat andere sporten waar dat al zoveel vaker voorkomt, zoals bijvoorbeeld bij het internationaal voetbal
Een wk tussen 2 schakers waarbij je steeds kan denken: er is er tenminste een die een stuk beter speelt dan deze 2. Dat heb ik toch niet vaak meegemaakt. Ik ben wel voor een duidelijke hiërarchie in ons mooie spel: dan maar wat minder frequente wk matchen ipv een Rus of een Chinees als wereldkampioen.
Bij dammen (international draughts) is er een systeem dat ik wel aantrekkelijk vind. Er is ieder jaar een wedstrijd voor het wereldkampioenschap, afwisselend een tweekamp en een toernooi.
De winnaar van het WK-toernooi is meteen de nieuwe wereldkampioen. Het jaar daarop is er een tweekamp tussen deze nieuwe wereldkampioen en de oude wereldkampioen. De winnaar daarvan is uiteraard weer de nieuwe wereldkampioen.
In dit systeem mag de huidige wereldkampioen ook desgewenst meedoen aan het WK-toernooi. Dat neemt één bezwaar van Carlsen weg.
Het is natuurlijk mogelijk dat de huidige wereldkampioen van de laatste tweekamp ook het WK-toernooi wint. In dat geval is de volgende tweekamp tussen nummers 1 en 2 van het toernooi.
De andere bezwaren die door Carlsen c.s. naar voren worden gebracht zie ik meer als een persoonlijke keuze. Hij is bezig met een half jaar zware voorbereiding bijvoorbeeld. Tja – hij kan er ook voor kiezen dat gewoon niet te doen en het allemaal wat luchtiger op te vatten. Gewoon achter het bord gaan zitten en spelen! En ook dat team van allemaal helpers – dat hóéft toch niet?
Dit systeem van afwisselend een WK-match en een WK-toernooi spreekt mij ook erg aan. Het WK-toernooi kan dan in feite de vervanger worden van het kandidatentoernooi, dus een dubbelrondige achtkamp. Hiervoor is dan niet alleen de verliezer van de WK-match van het jaar daarvoor gekwalificeerd, maar ook de winnaar (de titelhouder). De overige zes deelnemers komen uit de Grand Prix cyclus (eerste drie in de eindstand), de World Cup (twee finalisten) en de Grand Swiss Open (hoogst eindigende, nog niet geplaatste). Mocht de titelhouder het toernooi aan zich voorbij laten gaan, dan kan er een wild card worden uitgedeeld, of anders de vierde uit de Grand Prix.
Wat uw andere punt betreft: die zware voorbereiding is een beetje een rat race, waar alle topspelers min of meer toe veroordeeld zijn. Je kan er van af zien, maar dan loop je wel het risico een hele match lang iedere partij na 15 zetten minder te staan tegen een op en top voorbereide tegenstander. Het lijkt me ook mentaal zwaar, als je je wekenlang onafgebroken realiseert dat je opponent beter beslagen ten ijs komt dan jijzelf. De keerzijde van die turbo-voorbereiding is er uiteraard ook: Karjakin verklaarde na de WK-match van 2016 dat hij zo vol met openingsvarianten en systemen zat, dat hij aan het bord meer tijd kwijt was om zich alle voorbereiding voor de geest te halen, dan dat hij werkelijk met de actuele stelling bezig was. Nepomniachtchi bleek na de match van 2021 iets soortgelijks te hebben ervaren: je kan ook te grondig of te diep voorbereid zijn, met als gevolg dat je dingen door elkaar gaat halen of heel veel tijd kwijt bent met je geheugen af te grazen.