Gukesh neemt de leiding na spektakelstuk!
Na een dikke week van remises ontbrandde de strijd in de elfde partij in alle hevigheid. In een waar spektakel trok Gukesh na 29 zetten aan het langste eind en daarmee nam hij voor het eerst in deze match de leiding. Niet onverwacht, ook ik behoorde tot het legertje deskundigen dat voorspelde dat Gukesh wereldkampioen zou worden. Sterker nog, toen Herman Grooten het rooster voor de verslaggeving opstelde en bij mij informeerde of zondag 8 december zou kunnen antwoordde ik gevat dat Gukesh op dat moment allang met die krans om zijn nek zou staan. Ik had buiten het gortdroge spel van Ding achter de witte stukken gerekend. Maar van gortdroog spel was deze keer geen sprake, ook omdat Ding in de Reti-opening ineens voor het ambitieuze 2…d5-d4 koos. Gukesh deed 3.b2-b4
en we konden ons stilletjes verheugen op een scherpe strijd.
Op advies van zijn secondanten ontkurkte Gukesh op de vijfde zet een nieuwtje waarvan ik de waarde betwijfel, maar het had in ieder geval tot gevolg dat Ding zeeën van tijd investeerde in de opening. Dat deed Gukesh op zijn beurt ook toen hij zich realiseerde dat er iets niet goed was gegaan met de voorbereiding, want zeg nou zelf, de stelling na 11…Pc5
oogt toch allerminst appetijtelijk voor wit. Een prachtig paard op c5!
Een goede kans om zijn openingsvoordeel te verzilveren miste Ding op de vijftiende zet.
Ding ging hier voor 15…g6 en daar had hij spijt van achteraf. Totaal gemist dat wit met 16.a4 de meubelen kon redden. 15…e6 was veel beter geweest.
Een paar zetten later had er een fantastische variant op het bord kunnen komen als Ding in onderstaande stelling
17… Db8 had gespeeld. Zie de partij-analyse hieronder. Een schitterende variant die onmogelijk door een mens berekend kan worden volgens mij. Ding koos met 17…Dd6 voor overzichtelijkheid en Gukesh maakte van de gelegenheid gebruik met La3 dat vreselijke paard op c5 af te ruilen.
Nadat Ding op de vierentwintigste zet had gerokeerd hadden beide partijen eindelijk hun ontwikkeling voltooid en was het tijd voor een plan…
Gukesh kwam met het geweldige 25.Pa1! Volgens de computer waren er betere plannen, maar deze was wel recht op het doel af: richting het fraaie veld c5. Dat plan bleek Ding te machtig en hij vond niet het juiste weerwerk. In onderstaande stelling
blunderde Ding met 28… Dc8?? Zie u hoe deze afgestraft wordt?
Gukesh aan de leiding en dat belooft nog wat voor het restant van de match, want Ding heeft nog twee keer wit en hij zal nu echt uit zijn hok moeten komen. Een vraag met dergelijke strekking kreeg hij natuurlijk ook op de persconferentie en zijn antwoord was: “Tomorrow I will defenitely try”. Zou het dan eindelijk gedaan zijn met dat kraak-noch-smaak-schaak met Ding achter de witte stukken? Ik hoop het van harte…
TIME WAITS FOR NO ONE
Deze song van The Rolling Stones drong zich aan mij op, kijkend naar Gukesh – Ding.
Als Ding Liren erg lang nadenkt over een bepaalde zet, heb ik niet de indruk dat hij z’n tijd zit te verprutsen maar geloof ik dat hij heel relevante informatie wint, over het karakter van een stelling en de verschillende (!) mogelijkheden voor hem en Gukesh om de partij te vervolgen.
ECHTER
In de twee partijen die Ding Liren nu heeft verloren is de keerzijde van dat lange diepzinnige nadenken ook manifest. Door een tekort aan minimaal noodzakelijke tijd in het middenspel en de overgang naar het eindspel – ook voor een GM wereldkampioen (!) essentieel blijkt – verliest Ding uiteindelijk op een amateuristische manier.
Ik denk dat dit Ding Liren niet zou (zijn) overkomen met gedisciplineerde (bege)leiding, bijvoorbeeld in de traditie van een strenge coach en trainer als Mikhail Botvinnik vroeger.
Wat jullie?
Misschien is Ding het niet meer gewend om de eerste 40 zetten zonder increment te spelen. Dan slinkt je bedenktijd iedere zet “30 seconden extra” ten opzichte van wat je gevoel je ingeeft. Als je voor de laatste 5 zetten nog 5 minuten op de klok hebt, neem je onbewust mee dat je eigenlijk (ruim) 7 minuten over hebt. Dat je de partij start met meer vaste bedenktijd, is van zet 30 tot 40 minder relevant.
Vroeg of laat zou men toch over moeten stappen naar het systeem waarbij “klassiek” schaaktempo net zo wordt behandeld als rapid en blitz: een vaste hoeveelheid tijd bij begin van de partij (waar na zet 40 of 60 niets meer bij komt) en als compensatie een ruimer increment (60″/zet), zodat ingewikkelde eindspelen niet uitgevluggerd hoeven te worden.
Ik begrijp het ook niet. Het is inderdaad niet rationeel om zoveel tijd te steken in de beginzetten. Er staan nog zoveel keuzes te wachten en de stelling kan nog veel keren veranderen van structuur.
Misschien spelen ook emotionele zaken mee bij het beslissingsproces. Je ergens over heen zetten of angst voor het onbekende, onzekerheid over je keuzes. Dat zie je ook bij Gukesh, maar die gaat er kan zich sneller herstellen. Hij trok zich zelfs even terug om zijn kalmte te hervinden gaf ie zelf aan.
Discipline kan zeker helpen, dat zal Ding ook wel weten, maar kan ie het opbrengen?
Vandaag in partij 12 is zijn timemanagement niet veel beter. Na 10 zetten al bijna de helft gebruikt.
Blijkbaar toch een heel goede investering :-), als je naar het resultaat kijkt! Wat een rollercaster match
Ding na de partij: “I just spent too little time on the critical moments and spoiled a very good position.”
Ding zei dat hij zich 3 weken voorbereid heeft op dit WK. Ben er vrij zeker van dat Botwinnik iemand die een WK op die manier benadert, linea recta uit zijn Pionierspaleis zou hebben gebonjourd 🙂
Botwinnik had ook wel eens zijn twijfels, zoals je in een biografie over hem kunt lezen.
Here is <Botvinnik’s> account of the process by which he decided indeed to play the return match of 1958:
<“I had to decide whether I should play a return match or not. In other words did I have hope of winning back the lost title? Over the course of two months I carried out analytical work. This established what the reader already knows. I might add that in the period from September 1956 to April 1957 I played too many games (50!). When I ceased to experience chess “hunger” I always played without any drive. I prepared my plan of preparation, but still had hesitations over taking a final decision. Podtserob came for me, we called in on Ragozin and Podtserob drove us up to the Lenin Hills.
<<<‘Mikhail Moiseyevich, you simply must play the match. I have studied you, you simply can’t just ‘live’. If you opt out of the struggle for the world championship then you will think up something else to undertake. It’s better if you just play chess.’>>>
I told my friends about the work I have done and my plans of preparation- we came to the conclusion that I should play! So I sent an official telegram to the FIDE President, and there was now no retreat.”>
-Mikhail Botvinnik “Achieving the Aim” Bernard Cafferty, transl. (Pergamon 1981), p.148
Volgens mij is dit zo ongeveer de meest beroerde partij ooit op dit niveau gespeeld. Zou zelfs een amateur partij geweest kunnen zijn. Tsja Pa1 inderdaad erg vervelend met weinig tijd. Maar een wereldkampioen die daarna zo instort…..
Eens dat dit een van de slechtste partijen was tijdens een wereldkampioenschapsmatch en de partij ervoor wellicht een van de saaiste.. Ben benieuwd of Ding morgen weer een london gaat spelen?!