28 november 2011 16:05 Richard Vedder
Op de dag dat het precies dertig jaar geleden is dat Max Euwe overleed aantreden tegen Dr. Max Euwe. Dat klinkt vreemd, zeker als de wedstrijdleider (Arthur Schuering) dan ook nog eens zegt op de begrafenis te zijn geweest. Maar toch was het zo. Een afvaardiging van de schaakvereniging Dr. Max Euwe was uit Enschede afgereisd naar Bunschoten. Maar heel veel animo bleek er niet te zijn. De oosterlingen verschenen met maar liefst vijf invallers aan de borden. En een enkeling deed met grote tegenzin mee aan deze missie.
Vijf invallers. Ik vind het erg veel. Ongetwijfeld hadden ze allemaal een goede reden, die afzeggers, maar voor iemand als ik, die in zijn hele leven één knsb-wedstrijd moest laten lopen wegens een oefening in militaire dienst in het buitenland, en die alle KNSB-data ruim van tevoren in zijn agenda zet zodat er geen onverwachte dingen gepland kunnen worden, is zoiets moeilijk voor te stellen. Maar goed, wij willen die wedstrijd gewoon winnen en in dat licht is het dan weer niet erg als de tegenpartij zwak opkomt. Erg zwak, mag ik wel zeggen, want de invallers kwamen op één uitzondering na niet uit Dr. Max Euwe 2, maar uit nog lagere teams. De reden hiervoor klinkt plausibel. Men wilde de kansen van het tweede niet vergooien aan een wedstrijd in Bunschoten-Spakenburg, die hoogstwaarschijnlijk toch verloren gaat. Maar verdorie! Zit er dan geen ambitie bij die spelers van het tweede? In mijn HSG 2- tijd flikte men het mij ook een paar keer. HSG 1 had een invaller nodig en die viste men dan op uit het derde. Om het tweede niet te verzwakken! Was ik daarvoor overgegaan van En Passant naar HSG? Ik stuurde het bestuur een brief op poten. In het eerste moest ik!
Lees meer >
