Nick Maatman (1995) is een Nederlandse internationaal meester, schaaktrainer en voormalig jeugdkampioen.
Na een voorwoord van Jorden van Foreest, legt Maatman de opzet van zijn boek uit. Daarna worden in acht hoofdstukken de verschillende thema’s besproken, bijvoorbeeld dubbelpionnen, hangende pionnen, of een gesloten pionnencentrum. Elk hoofdstuk is op dezelfde manier opgebouwd, beginnende met een serie van zes opgaven om de sfeer te proeven.
Lees meer >
Tja, de morgen van 17 december was een drukke voor de teamleider.
De vrieskou van de nacht ervoor en andere pechgebeurtenissen hadden ertoe geleid dat Stukkenjagers 1 een paar uur voor de wedstrijd nog twee invallers nodig had. Als je als club al acht teams hebt moeten vullen is het dan toch zeer knap om deze lastminute-invallers te vinden. Opgelucht haalden we als team adem toen we hoorden dat Maarten Werkhoven en Sjo Smeets konden invallen en we toch met 10 spelers het gevecht zouden aangaan.
Lees meer >
Het seizoen is alweer even bezig en het is daarom niet verwonderlijk dat er ontzettend veel schaakboeken verschijnen. Hoewel de kosten, ook voor uitgevers, de spuigaten uitlopen – denk aan de hoge prijzen van papier, brandstof voor het vervoer e.d. – weerhoudt dat ze er kennelijk niet van om de productie op peil te houden. Zoals u van ons gewend bent, proberen we met Schaaksite elke vrijdag een recensie van een (recent verschenen) boek te plaatsen.
In het opgefriste Denksportcentrum Noord mochten we met negen man aantreden tegen AMEVO Apeldoorn. Met z’n negenen inderdaad, omdat Sjoerd van Roon en Max Warmerdam hun partij al hadden vooruit gespeeld. Kortom, wij stonden al met 1-0 achter in het uitduel met de huidige kampioen van Nederland.
De uitslag van zaterdag is nog enigszins verrassend: 4-6. Niet eens zo’n slechte score, beter dan we hadden verwacht. Er was zelfs een kans op een matchpunt gedurende de wedstrijd,
Lees meer >
Als we klikken op ratings op de site van de Fide zien we bij de 16-jarige Eline Roebers het volgende staan (zie afbeelding rechts).
Ja, het is echt waar: Eline is benoemd tot internationaal meester. Er zijn niet veel jongeren in Nederland die dat op hun 16de flikken en zeker geen meisje. Dat is niet denigrerend bedoeld overigens. Deze titel is een absolute mijlpaal in het schaakleven van Eline die momenteel op het EK-jeugd zit te schaken.
Lees meer >Schaakverslag KNSB wedstrijd tussen De Stukkenjagers en Zuid-Limburg
Zaterdag 5 november mochten de Stukkenjagers 1 bij het altijd vertrouwde Cinecitta aantreden tegen Zuid Limburg 1.
De Stukkenjagers hadden al ergens een matchpunt meegepikt en hoopte hier een slag te kunnen slaan. Zuid Limburg met veel bekende namen is echter een taaie opponent. Een mix tussen jonge talenten en paar zeer sterke ervaren spelers.
Lees meer >
Een kleine update van het toernooi in Hoogeveen. Om te beginnen werd er een IM norm behaald voor de Duitser Jakob Weihrauch. Hij kreeg drie GM’s en twee IM’s tegen! Zijn persoonlijke uitslagen zijn hier te vinden onder of zoals hieronder weergegeven:
Jakob Weihrauch (foto toernooisite)
| Naam | Weihrauch Jakob |
| Startplaats | 35 |
| Rating | 2075 |
| Nationale rating | 0 |
| Internationale rating | 2075 |
| Toernooiprestatierating | 2443 |
| FIDE rtg +/- | 148,8 |
| Punten | 6 |
| Plaats | 10 |
| Federatie | GER |
| Identificatie-nummer | 0 |
| Fide-ID | 16210115 |
| Geboortejaar | 2005 |
Terwijl in het traditionele schaaktoernooi te Hoogeveen de tweekampen al beslist waren, mochten de spelers in het Open toernooi nog even verder ploeteren. Toernooidirecteur Loek van Wely had nog voor de coronacrisis bedacht dat dit Zwitserse toernooi na zeven ronden een andere wending moest krijgen. De eerste vier spelers van de ranglijst zouden met zijn vieren een halve finale en een finale gaan spelen om de eerste vier hoofdprijzen. De rest van de groep speelde dan ook nog twee ronden door voor de “kruimeltjes” die er daarna nog overblijven. Die “kruimeltjes” kunnen behalve nog wat prijzengeld ook nog titelnormen worden.
De match tussen Robert Hovhannisyan en Nico Zwirs (foto toernooiwebsite)
Deze formule is vermoedelijk interessant voor het aanwezige publiek, maar van afstand valt het niet mee om dit te volgen. Bij het raadplegen van wat websites met livepartijen en uitslagenblokjes, kon ik vrijwel niet ontdekken hoe het met de belangrijkste partijen uit dit toernooi ging. Het was net alsof de eerste vier van de aardbodem verdwenen waren. Gelukkig slaagde het comité er wel in via Lichess.org de livetransmissies op orde te krijgen, maar via andere bekende bronnen (zoals “Follow Chess” of Chess24.com) viel het niet mee…
In elk geval kwamen de twee sterkste spelers op papier, de GM’s Robert Hovhannisyan (2601) en Evgeny Romanov (2593) bovendrijven. Daar kwamen nog twee spelers bij, te weten de 15-jarige Indiase GM Bharath Subramaniyam (2495) en onze landgenoot, IM Nico Zwirs (2481) bij. Gelukkig in elk geval een Nederlander die om de hoogste prijzen mocht meedoen. En hoe!
Want Nico slaagde er in de halve finale in de jeugdige Indiër op fraaie wijze te verschalken. Dat deed hij als volgt:
Gisteren ging er een schok door mij heen, toen ik kennis nam van de (voor mij) plotselinge dood van grootmeester Konstantin Landa. Hij blijkt na een lang ziekbed (waarin hij vocht tegen kanker) op slechts 50-jarige leeftijd te zijn overleden. Ik heb vier maal tegen hem mogen spelen en was vooral onder de indruk van de zeer plezierige analysesessies na afloop. Daarin toonde hij zich niet alleen een heel vriendelijk man, maar was hij ook bereid om te zoeken naar ‘de waarheid’ in de stelling, iets dat ik zelf graag ook nastreef. In één partij kreeg ik met wit een pak slaag nadat ik de opening totaal verkeerd had behandeld. Deze les zal mij nog lang heugen!
Konstantin Landa (foto Harry Gielen)
Een andere partij eindigde na lange strijd in remise nadat we allebei de nodige kansen niet hadden gegrepen. Het lukte mij zowaar om hem in een marathonzitting in het Franse Cappelle la Grande te overmeesteren, maar dat weerhield hem er niet van om later toch in de prijzen te vallen. De laatste keer verloor ik kansloos van hem in Vlissingen, een toernooi dat hij ook wist te winnen.
Konstantin Landa werd in 1972 geboren in het West-Siberische Omsk. Daar werd zijn schaaktalent snel ontdekt en mede daarom werd hij uitgenodigd bij de beroemde schaakscholen van Svesnikov en Botwinnik. Nadat hij in 1995 grootmeester was geworden, besloot hij om in 1999 te emigreren naar Duitsland. Daardoor kreeg zijn schaakcarrière een nieuwe impuls omdat hij vanuit Duitsland veel makkelijker kon deelnemen aan de vele open toernooien die er in Europa gehouden werden. Ook speelde hij Bundeslig en voor zover ik weet heeft hij ook bij de Groninger Combinatie gespeeld. Zijn hoogste rating haalde hij in oktober 2008 toen hij op 35-jarige leeftijd met maar liefst 2678 op de 32ste plek op de ratinglijst kwam te staan.
Niettemin koos hij er toch niet voor om als schaakprofessional door het leven te gaan. In de jaren negentig studeerde hij af aan de universiteit met een diploma in computerwetenschappen en werkte hij als IT-expert bij een bank en andere bedrijven. In 2001 werd hij Microsoft Certified Engineer in netwerkcommunicatie. Dat nam niet weg dat hij zijn passie voor het schaken behield.
Behalve dat hij als schaker actief bleef, legde hij zich ook toe op de coaching. Zo was hij de trainer van onder andere Arkadij Naiditsch, Alexandra Kosteniuk, Evgeny Alekseev, Daniele Vocaturo, Alexandra Goryachkina. Van laatstgenoemde was hij de secondant tijdens het Women’s Candidates tournament in Kazan, dat zij in briljante stijl won en de WK-match die zij speelde tegen Ju Wenjun.
Ook als coach van het Iraanse nationale team en de vrouwenteams van Azerbeidzjan en Kazachstan maakte hij furore. Het boek “The Complete Manual of Positional Chess” dat hij samen met Konstantin Sakaev in 2017 uitbracht, blijkt nog altijd mooi studiemateriaal voor clubschakers.
Tibor Károlyi (*1961) is een Hongaarse internationaal meester, auteur en schaaktrainer, die onder andere Peter Leko en Judit Polgar tot zijn oud-leerlingen mag rekenen.
De aanleiding tot het schrijven van het boek vormt, zoals de auteur zegt in het voorwoord, het 50-jarig jubileum van de beroemde WK-match tussen Bobby Fischer en Boris Spassky die in 1972 werd gespeeld op IJsland. Geen enkel wereldkampioenschap schaken heeft ooit zo veel media-aandacht gekregen en het is de vraag of dat ooit overtroffen gaat worden, aangezien dit evenement zich voltrok in de context van de Koude Oorlog, waarbij Fischer voor de Verenigde Staten uitkwam en Spassky voor de Sovjet-Unie. De enorme hoeveelheid berichtgeving vanuit verschillende perspectieven heeft ertoe geleid dat bronnen elkaar regelmatig tegenspreken, wat het schrijven van het boek des te uitdagender en interessanter heeft gemaakt.
Dit jaar markeert tevens het zesde lustrum van de revanchematch van 1992 tussen beide spelers, waaraan ongeveer een derde van de inhoud van het boek aan is gewijd. Dit maakt de titel van het boek enigszins misleidend omdat deze tweede match symbolisch van aard was terwijl de spelers in 1972 daadwerkelijk om de wereldtitel streden. De auteur erkent dat het niet zijn plan was om te veel aandacht te besteden aan de revanchematch, maar vanwege de belangstelling die deze partijen wekten alsook het belang van Fischers terugkeer na een pauze van twintig jaar leidde ertoe dat ook de tweede match een volwaardige plek heeft gekregen naast de daadwerkelijke match van de eeuw.
Opbouw
Het boek bestaat uit drie delen, die elk in meerdere hoofdstukken zijn onderverdeeld. Het eerste deel, World Championship Preparation, behandelt de voorbereidingen van beide spelers en de prelude tot de eerste match. Het middelste en grootste deel, The Match of the Century, behandelt het wereldkampioenschap van 1972 en het laatste deel, The Rematch, gaat over de revanchematch van 1992. Beide delen die over de matches gaan hebben elk een inleiding en een epiloog, en per hoofdstuk worden steeds enkele partijen behandeld.
Fragment
Hoewel alle partijen al uitgebreid geanalyseerd zijn, slaagt de auteur er toch in om nieuwe inzichten te bieden. Een voorbeeld is de volgende woelige stelling uit de dertiende partij van de eerste match, waarin het feit dat de beste schakers van dat moment zo veel onnauwkeurigheden maakten wel aangeeft wel aan hoe complex de partij is. In het eindspel heeft Fischer, ondanks de ongelijke lopers, uitstekende winstkansen gekregen omdat de vrije a-pion veel sterker is dan de witte d-pion.
