Oranje boven
Vandaag was de slotronde van het Europees landenkampioenschap. Nederland had zowel in het Open toernooi als bij de dames een uitstekende klassering afgedwongen, maar helaas eindigde de slotdag in mineur. Beide teams gingen onderuit en zakten door dit resultaat wat plaatsen op de ranglijst. Niettemin kan gesteld worden dat beide Nederlandse schaakteams zich op dit Europese Kampioenschap zeer behoorlijk hebben gemanifesteerd.
Eline Roebers scoort haar eerste IM-norm! (foto Harry Gielen)
Net als in het voetbal zijn we aan het verjongen. We hebben ingezien dat we de vruchten mogen plukken van de jeugdopleiding! Met maar liefst drie Van Foreesten in de gelederen die allemaal prima gepresteerd hebben, mogen we de verjonging als geslaagd beschouwen. Kers op de taart was de heel opvallende prestatie van de pas 15-jarige Eline Roebers die aan het tweede bord van het damesteam een prachtige IM-norm scoorde met 6 uit 8. Dat was zelfs nadat ze in ronde 7 had verloren, maar haar score was ronduit formidabel voor een debutant. Door haar overwinning in de laatste ronde kwam ze zelfs uit 7 uit 9, een ongekend puntentotaal.
De heren deden mee in de top, kregen enkele toplanden tegen en wisten zich redelijk te handhaven. Met de 2700-spelers Anish Giri en Jorden van Foreest zat het wel snor. Lucas, de jongere broer van Jorden, was aan bord twee geplaatst: hij moest zoveel mogelijk tegenhouden, terwijl Jorden aan drie als puntenmachine moest fungeren. Dat plan is gedeeltelijk gelukt. Giri scoorde +3, Jorden zelfs +4. Ook Lucas eindigde in de plus, hij won er twee, speelde er twee remise en verloor alleen de laatste van de sterke Spanjaard Antón Guijarro. Maar aan het laatste bord viel het wat tegen. Max Warmerdam, net boven 2600 tegenwoordig won zelfs geen enkele partij; na twee nullen moest hij genoegen nemen met zeven remises, waarbij aangetekend moet worden dat hij soms ook remise maakte in het belang van het team. Erik van den Doel ten slotte liet niet zijn beste schaak zien. Hij speelde maar vijf partijen en kreeg een -1-score te slikken.
Een plaats op het podium zat er daarom nauwelijks in, hoewel het veld bij het ingaan van de laatste ronde erg in elkaar geschoven was. Vier ploegen met 12 punten: Azerbeidzjan, Armenië, Oekraïne en Frankrijk (met de geweldig scorende Firouzja aan het eerste bord). Dan Nederland met de meeste bordpunten van een drietal achtervolgers (t.w. Polen en Spanje) met 11 punten. Dat was ook de tegenstander in de laatste ronde, straks daarover meer. Maar dat er muziek in het Nederlandse schaak zit, is helder.
De dames hebben, mede door de fantastische score van Eline Roebers op het tweede bord, een uitstekend toernooi gespeeld. Ze stonden bij het ingaan van de laatste ronde gedeeld derde (met 10 matchpunten en 20 bordpunten), achter het oppermachtige Rusland (16 matchpunten) en Georgië (13 matchpunten). Die gedeeld derde plaats moest overigens wel gedeeld worden met nogal wat landen en dus moest er sowieso gewonnen worden om die plek te handhaven. Dat zat er helaas niet in want aan tafel 4 tegen het sterke Azerbeidzjan gingen de onzen roemloos ten onder. De enige die wat in de melk te brokkelen had, was Tea Lanchava die WIM Beydullayeva bijna wist te verschalken. Uiteindelijk lukte het haar toch niet, de partij eindigde in remise, maar toch kwam zij uit op een mooie score. Overigens deed de andere debutante in dit team, Machteld van Foreest, het ook heel verdienstelijk.
Uiteindelijk blijkt dat Eline en Jorden ook de bronzen medaille voor hun score op respectievelijk het tweede en derde bord hebben ontvangen. Eline dus met 7 uit 9 met de prachtige TPR van 2504 en een IM-norm, Jorden met 6,5 uit 9 en een ook fraaie TPR van 2714. Ze worden via facebook gefeliciteerd door de voorzitter van de KNSB, Bianca de Jong-Muhren.
Lees meer >
De ochtend van 6 november begon lekker onrustig.
De Russische grootmeester Aleksandr Rakhmanov (geboren 1989, FIDE-rating ongeveer 2650) probeert in zijn boek inzicht te geven in de wereld van openingsvoorbereiding. Er zijn massa’s schaakboeken verschenen over specifieke schaakopeningen, maar het aanbod dat enkel is toegewijd aan de manier waarop we openingen zouden moeten bestuderen is veel kleiner.
Bij het 
Het afgelopen 
Op zaterdag 4 september 2021 maakte ik iets heel bijzonders mee. Tijdens een werkbezoek aan het EK schaken in Reykjavik werd ik door de organisatoren uitgenodigd om een bezoek te brengen aan het graf van Bobby Fischer, iets wat ik al heel lang had willen doen. En nu, op een standaardregenachtige dag in IJsland, was het ineens zover. Vanuit mijn werk als schaakorganisator (en daarvoor schaakjournalist), heb ik vrijwel alle naoorlogse wereldkampioenen persoonlijk ontmoet, behoudens dan Aljechin en Fischer. Aljechin had sowieso niet gekund, want hij was al overleden toen ik werd geboren. Fischer had wel gekund, maar het is me niet gelukt. Wel zal ik me zijn overlijden altijd blijven herinneren, op 17 januari 2008, tijdens het 70e Tata Steel Schaaktoernooi. Fischer heeft er nooit gespeeld, maar stierf tijdens een jubileumeditie. Zelden zag ik zoveel pers op dezelfde dag in Wijk aan Zee. Een fenomeen was heengegaan, dat hebben we die dag gemerkt in Wijk aan Zee.
