Wesley So wint Rapidtoernooi in Grand Tour

In het Belgische Leuven heeft de aftrap van de nieuwe Grand Tour plaatsgevonden. Dit vijfdaagse evenement, waarbij eerst drie maal drie rapidpartijen op het programma stonden. Die worden morgen en overmorgen nog gevolgd door twee dagen van elk negen blitzpartijen. In deze twee toernooien is Magnus Carlsen niet aan de start verschenen, maar verder zien we de bekende gezichten weer terug. De deelnemerslijst bestond uit:
Alexander Grischuk, Fabiano Caruana, Hikaru Nakamura, Levon Aronian, Maxime Vachier-Lagrave, Shakhriyar Mamedyarov, Sergey Karjakin, Viswanathan Anand, Wesley So en onze landgenoot Anish Giri die van de organisatie een wildcard had ontvangen.

Wesley So in een interview na afloop van zijn laatste ronde.

De speler die als een dolleman te keer ging, was Wesley So. Hij schreef vrij overtuigend het rapidschaak op zijn naam. De enige die hem in de eerste twee dagen nog een beetje kon volgen was Levon Aronian, maar in de zevende ronde viel min of meer ‘Die Vorentscheidung’. So wees Nakamura overtuigend terug terwijl Aronian onderuit ging tegen Karjakin.
Voor onze landgenoot Giri werd het toernooi niet bepaald een onverdeeld genoegen. Hij had al geen lekker begin doordat hij in de eerste ronde getruct werd door Nakamura. Daar volgde gelukkig een overwinning op Anand op, maar Giri verzuimde al meteen na de opening zijn slag te slaan. Dat zal hem waarschijnlijk ook niet lekker hebben gezeten Na een remise tegen Mamedyarov ging het helemaal mis So en Aronian. Giri sloot de tweede speeldag af met een schamel halfje tegen Karjakin. Op dag drie kreeg hij meteen weer een nul te slikken. Ditmaal was Caruana, die het ook helemaal niet goed deed, zijn beul. En hier bleef het niet bij. In ronde 8 verslikte hij zich tegen Vachier-Lagrave die een mooie truc in petto voor hem had. Het resterende eindspel van loper en pluspion tegen paard, bleek kansloos verloren. Met een remise tegen Grischuk sloot Giri het rapidtoernooi af met een gedeeld laatste plek. Hopelijk kan hij in het snelschaaktoernooi revanche nemen voor dit matige resultaat.

Lees meer >

Hugo ten Hertog gaat als een speer

Hugo ten Hertog is in Apeldoorn hard op weg naar een grootmeesternorm. Een remise in de eerste ronde liet hij volgen door drie overwinningen. Daarna nam hij even gas terug met een halfje tegen medekoploper Thomas Beerdsen om in de zesde ronde niemand minder dan Elo-favoriet, Alexandr Fier, omver te kegelen. Daarmee komt hij op de prachtige score van 5 uit 6 en rest hem nog 1 punt uit 3 partijen om een GM-resultaat te mogen bijschrijven. Hij kan natuurlijk ook het toernooi nog winnen. Ook de plaatselijke held, Thomas Beerdsen, blijft het uitstekend doen. Hij versloeg met zwart clubgenoot Max Warmerdam en komt nu +3, het vereiste totaal om ook aan de grootmeesternorm te voldoen. Hij mag het toernooi ‘uit-remiseren’ voor de norm, maar hij kan ook nog voor de toernooizege gaan.

   
Hugo ten Hertog (foto Frans Peeters) Thomas Beerdsen (foto Frans Peeters)

Voor de andere speler uit Apeldoorn, IM Stefan Kuipers, verloopt het toernooi niet van wat hij zich er van voorgesteld had. Hij heeft het laatste jaar flinke progressie geboekt, maar kon dat in dit toernooi helaas niet tonen. Na zijn nederlaag van vandaag heeft hij slechts een theoretische kans om een GM-norm te behalen. Ook voor Arthur Pijpers, toch ook al een tijdlang een zeer sterke IM, is de hoop op de felbegeerde norm vervlogen. Max Warmerdam, de enige FM in het gezelschap, kan nog wel een IM-norm behalen als hij 50% scoort in de laatste drie ronden.

Lees meer >

Roeland Pruijssers gedeeld eerste in de 11th Mumbai Mayor’s Cup

Nu de Apeldoornse schaakweek bezig is, kan men zich afvragen waarom de plaatselijke grootmeester Roeland Pruijssers daar niet meedoet.

Roeland Pruijssers (foto Harry Gielen)

Pruijssers heeft er voor gekozen om zijn geluk te beproeven in India. Bij mijn weten heeft hij daar meerdere toernooien gespeeld. Zo speelde hij onder andere mee in het Dehli Open, het Chennai Open. Deze week was het de Mumbai Mayor’s Cup. Daar behaalde hij een prachtig resultaat door als veertiende geplaatste speler het toernooi gedeeld op zijn naam te schrijven met 8 uit 10. Hij moest de eerste prijs delen met Amonatov Farrukh.

 

De eindstand aan de top werd:


(klik op het plaatje voor alle resultaten)

In zijn partij in de zesde ronde kwam de Apeldoorner met een aardige combinatie:

Lees meer >

Csaba Horvath wint opnieuw OKU

In Utrecht werd het afgelopen weekend het Open Kampioenschap van Utrecht gehouden, beter bekend als het OKU. Het toernooi wordt zoals altijd georganiseerd door de bloeiende schaakvereniging Paul Keres, die met vele enthousiaste vrijwilligers dit prachtige evenement tot een goed einde weet te brengen.

Csaba Horvath toont de beker van het OKU

Met vier grootmeesters (Csaba en Josef Horvath uit Hongarij, Bogdan Lalic uit Engeland en Normunds Miezis uit Letland), vier IM’s (Hugo ten Hertog, Li Riemersma, Liam Vrolijk en de auteur van dit verslag) en negen FM’s (Julian van Overdam, Eelke de Boer, Joris Kokje, Tom de Jong, Tim Lammens, Siem van Dael, Ivo Maris, Mark Smits en Jaap Vogel) had het toernooi de nodige titelhouders aan de start gekregen.

Smaakmaker Hugo ten Hertog (vooraan)

Zonder hoofdsponsor, maar wél met veel donateurs, werd er voorzien in een grote diversiteit aan ludieke prijzen. Naast de prijs voor de snelste winnaar per ronde (en per categorie) was er een schoonheidscommissie samengesteld waarin woordvoerder IM Niels Ondersteijn een vermakelijk betoog hield wie er per groep in aanmerking kwam voor een opmerkelijke prestatie. Als ik het goed gehoord heb bij de slotceremonie was er zelfs een zogenaamde ‘jojo-prijs’ ingesteld voor een partij waarin de spelers erin waren geslaagd om de waardering van een sterke engine vele malen te laten fluctueren tussen pakweg +15 en -15. Zonder andere donateurs te kort te willen doen, vond ik het heel bijzonder welke prijs de jonge Kobe Smeets (van vereniging Magnus Leidsche Rijn) in ontvangst mocht nemen. Hij kreeg in een speciale koker een levensgrote foto van wereldkampioen Magnus Carlsen, gesigneerd nog wel, beschikbaar gesteld door de bekende fotograaf Fred Lucas.

Lees meer >

Carlsen op eenzame hoogte

In het Noorse Stavanger is het Altibox Norway Chess begonnen. De traditie leert ons dat er wordt afgetrapt met een snelschaaktoernooi dat mede bepaalt wie er eenmaal meer wit krijgt. De beste snelschaker ter wereld is Magnus Carlsen, maar gek genoeg liet de wereldkampioen ditmaal niet het beste van zichzelf zien. Hij won tweemaal, verloor eenmaal (van nummer laatst, Aronian) en speelde de rest remise. De Amerikaan Wesley So, die het afgelopen seizoen niet zo goed op dreef was, kwam ditmaal wel bovendrijven. Hij won van Caruana, Mamedyarov, Karjakin en Ding, maar moest in het zand bijten tegen Carlsen. Het leverde hem met 6 punten de eerste plaats op, gevolgd door Nakamura en Anand, ook erkende blitzspecialisten.

Het duel tussen wereldkampioen Carlsen en zijn aanstaande uitdager Caruana (foto genomen van de livestream)

De paring leverde al meteen een interessante krachtmeting op want wereldkampioen Carlsen mocht met wit aantreden tegen zijn komende uitdager Fabiano Caruana. Het werd een fascinerend gevecht dat heel lang duurde en uiteindelijk eindigde in een overwinning voor de Noor. Wit offerde een pion en kreeg daar prachtige positionele compensatie voor. Hij had het mooie veld d4 in handen met zijn dame en ook de andere stukken domineerden het strijdtoneel. Dat voordeel zag er ongeveer zo uit:

Het moment dat Caruana opgaf (foto Lennart Ootes)

Caruana zag zich genoodzaakt tot het teruggeven van de pion, maar dat leverde wit twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Hoewel Carlsen zich in allerlei bochten moest wringen om het duur verworven materiaal te behouden, slaagde hij daar keurig in. Om zich niet kansloos naar de slachtbank te laten leiden, offerde de Amerikaan nog meer pionnen, maar hij kon niet voorkomen dat hij in een verloren dame-eindspel terecht kwam dat Carlsen – zoals we van hem gewend zijn – vlekkeloos naar winst voerde. Leerzaam om na te spelen!

Lees meer >

Openluchtschaak in Ede-centrum door Bennekommers

EDE/BENNEKOM – Tijdens het Pop-up festival Ede, met allemaal optredens en kunstuitingen door het centrum heen, was het mogelijk te schaken op een groot bord met dito stukken. Martin Markering en Noël Bovens van schaakclub Bennekom waagden zich daar afgelopen weekend aan. En dat ondanks de hoge temperaturen.

Noël Bovens schat zijn kansen in

Lees meer >

Schaakgeschiedenis in vogelvlucht 20: Tigran Petrosian

 

Deze rubriek is gemaakt voor schaaksite.nl en is terug te vinden onder het kopje ‘Schaakhistorie’.

Omdat het schaakspel een eeuwenoud spel is, dat naar schatting al 3000 jaar oud is, lijkt het mij gepast om een serie korte artikelen te presenteren, waarin de schaak¬geschiedenis voor het voetlicht wordt gebracht. In de vorige aflevering hebben we het gehad over Mikhail Tal. In deze nieuwe aflevering zullen we het hebben over Tigran Petrosian (1929 – 1984).

 

Tigran Petrosian

Een van de vorige afleveringen van deze serie over de schaakgeschiedenis ging over de Rus Mikhael Botwinnik (1911 – 1995) die, nadat hij de wereldtitel had veroverd, deze driemaal kwijtraakte aan een landgenoot. In 1963 verdedigde Botwinnik nog eenmaal zijn titel, ditmaal tegen Tigran Petrosian, die zijn rivaal pas in de slopende slotfase van de tweekamp de baas was. Omdat de revanchetweekamp inmiddels door de Fide was afgeschaft,  behield Petrosian in de daarop volgende jaren de titel.

Met Petrosian is een speler genoemd die bekend stond om zijn zeer speciale speelstijl. Zijn bijnaam “De Tijger” geeft precies aan hoe zijn spel in elkaar stak. Als een echte tijger sloop hij om zijn prooi en sloeg af en toe een klauw uit. Vervolgens wachtte hij met ijselijk geduld op het moment dat deze geen kant meer op kon. Daarna nam hij zijn prooi in de tang om hem niet meer los te laten. Petrosian had een uitstekend gevoel voor gevaar, maar omdat hij iets te defensief was ingesteld stond hij ook erg veel remises toe. Daarom viel het hem als toernooispeler niet mee om veel evenementen te winnen. Als matchspeler daarentegen kwam hij altijd heel ver, omdat hij bijna niet te kloppen was en met zijn onuitputtelijke geduld bereid was om het kleinste foutje van de opponent af te wachten. Zijn grote voorbeeld was Nimzowitsch, waarvan hij het meesterwerk ‘Mein System’ bijna uit zijn hoofd kende. In de volgende partij zien we een vlekkeloze demonstratie van een ‘wurgpartij’ zoals we die van hem gewend waren.

Lees meer >

Magnus Leidsche Rijn E1 winnaar in Naaldwijk

In Naaldwijk werden gisteren onder tropische temperaturen de Nederlandse Kampioenschappen t/m 10 jaar voor clubteams gespeeld.

Het toernooi, dat de laatste drie jaar in Zuid-Scharwoude was gehouden, is nu geadopteerd door “Westland schaakt” en gehuisvest in Naaldwijk. Gastvereniging Schaakmat Westland had het toernooi ondergebracht in de “Ontmoetingskerk”, een mooie gelegenheid maar de door de aanwezigheid van een koepel in de aula liepen de temperaturen naar dik boven de 30 graden op. Er werd gespeeld met een soort blitztempo van 10 minuten + 10 seconden per zet. Het toernooicomité onder de bezielende leiding van toernooidirecteur Ard Dekker was erin geslaagd om de nodige sponsoring binnen te halen. Daarbij was Lohuis Lighting & Energy als hoofdsponsor aangetrokken.

Directeur Anton Lohuis kwam aan het eind van het toernooi persoonlijk de prijzen overhandigen. Toevallig had ik persoonlijk nog goede herinneringen aan deze sponsor in de tijd dat hij in Zundert was gevestigd. Daar was ooit een groot, prestigieus snelschaaktoernooi gehouden, dat is zowaar op mijn naam had geschreven.

Na de suprematie van Almere, die het toernooi tweemaal op rij had gewonnen, leek het Kampioenschap van deze editie op voorhand een tweestrijd te worden tussen Magnus Leidsche Rijn en de Eindhovense Schaakvereniging (ESV). Bij Magnus Leidsche Rijn zat o.a. de Pupillenkampioen van het vorige jaar, Mees de Heij, en de ESV had de huidige E-kampioen, Tommy Grooten, in de gelederen. Dat betekende overigens niet dat er geen andere teams waren die niets in de melk te brokkelen hadden. Zo bleken de teams van Voorburg en RSR Ivoren Toren en Almere geduchte tegenstanders.

De confrontatie tussen Magnus Leidsche Rijn (links) en de Eindhovense Schaakvereniging (rechts)

Lees meer >

Sipke Ernst voert achttal winnaars bij Limburg Open aan

Het Limburg Open 2018 dat het afgelopen Pinksterweekeinde werd gespeeld, zit er weer op. Met maar liefst 464 deelnemers werd de 12de editie een groot succes. De spelers werden onderverdeeld in een A-, B- en C1- en C2-groep. In een volledig nieuw opgetrokken sporthal ‘De Geusselt’, tegen het stadion van MVV aan, mocht het toernooi zich verheugen in een mooie ambiance.

Blik in de speelzaal.

Deze moderne accommodatie voldeed aan de tegenwoordige eisen om ook een schaaktoernooi te huisvesten. Er was zowaar airconditioning en het sfeervolle café stond vol met tafels waar schaakborden op waren gezet. Ook een mooie commentaarzaal waar IM Stefan Kuipers elke dag het publiek wist te vermaken.
Het toernooi mag zich elk jaar verheugen op al zijn vrijwilligers die bergen met werk verzetten om dit grote evenement tot een groot succes te maken. Men had bij deze twaalfde editie ook een aardige attentie klaarliggen voor de deelnemers die maar liefst tienmaal hadden gedaan aan dit toernooi. Dat bleken er zeven te zijn.
De hoofdgroep was sterk bezet waarbij de voormalige Roemeen Liviu-Dieter Nisipeanu, de Fransman Christian Bauer en Erwin l’Ami de drie spelers waren met een rating boven 2600.

     

(De drie 2600+ -spelers op een rijtje. V.l.n.r. Nisipeanu, Bauer en L’Ami)

Lees meer >

Column 54: Anekdotes rondom Donner

Het verhaal in de Top-40 van Johan Hut over grootmeester Jan Hein Donner heeft de gemoederen flink in beweging gebracht. Zoals de Amsterdammer dat gedurende zijn leven zelf ook al volop voor elkaar had gekregen, lukt het hem zoveel jaren na zijn dood toch ook weer. Het boek De Koning van Tim Krabbé en Max Pam laat ook zien hoe Donner er vaak in slaagde om te provoceren en te choqueren. Maar dat hij de lachers meestal op zijn hand kreeg, is ook een feit.

Jan Hein Donner (foto Wikipedia)

Als jonge snuiter van 22 jaar heb ik hem nog even van nabij meegemaakt. En ik moet zeggen dat het een hele belevenis was. Als totale outsider had ik me gekwalificeerd voor het Nederlands Kampioenschap in 1981 in Leeuwarden. Het ging toen om een veertienkamp, dat waren nog eens tijden… Er werd gespeeld in een soort van theater en alle spelers waren ondergebracht in het fameuze Oranjehotel.
Mijn eerste contact met Donner was al heel bijzonder. Bij de loting kwam uit de bus rollen dat ik al in de eerste ronde tegen de Grand maître zou spelen. We zaten aan een lange tafel en Donner keek wat meewarig, mompelde mijn naam (“Grooten, Grooten, wie is dat?”). Uit alles bleek dat hij niet wist wie de debutanten waren (er waren er drie, naast mij Rini Kuijf en Coen Stehouwer) en wat hij er zich bij voor moest stellen.

Lees meer >