Een belangrijk aspect bij het oplossen van schaakproblemen is je blik verbreden. Over het algemeen zijn er in een stelling meerdere mogelijkheden oftewel: kandidaatzetten. De vraag is: onderzoeken we die altijd?
Lees meer >
Het is een bekend gezegde: “je leert het meest van je eigen fouten!” Dat mag dan waar zijn, maar dan moet je natuurlijk wel weten wat je verkeerd doet. Dat is lang niet altijd eenvoudig. Zelfs niet met behulp van het elektronische monster. Want die wijst je wel op fouten, je ziet het aan de hand van een gewijzigde evaluatie, maar de machine zegt niet waarom het verkeerd is. Daarbij kan dit boek van grote waarde zijn.
Wat voor materiaal mag u verwachten?
Het materiaal is afkomstig van de Spaanse Junior Kampioenschappen. Logisch, want de meeste (zeer) sterke schakers maken dergelijke fouten niet. Overigens zijn het bepaald geen zwakke spelers die dergelijke fouten maken. Dat maakt het boek ook zo boeiend. Het zijn partijen waarin veel lezers zich zullen herkennen. Elk hoofdstuk begint met een aantal voorbeeldstellingen, die later in het hoofdstuk worden behandeld. De lezer kan dus eerst zijn tanden stukbijten op deze stellingen en later voor zichzelf beoordelen of hij ook dezelfde fouten heeft gemaakt als de betreffende spelers. Dat is een uitermate nuttige spiegel!
Lees meer >
Foto: Frans Peeters
We spraken met Edwin van Haastert over zijn schaakcarrière. Hij werd recent gedeeld eerste bij het Europese Senior Chess Championship 50+. U kent Edwin vast ook als de commerciële man bij New In Chess.
Wanneer ben je begonnen met schaken en wie heeft het je geleerd?
Dat is al een tijd geleden. Ik heb het op mijn twaalfde geleerd. Ik was op school en moest altijd overblijven tussen de middag. Ik deed dan mee aan een damcompetitie. Maar je kon daar ook schaken. Dat vond ik wel interessant. Dus keek ik eens hoe dat ging. Toen zag ik de beweging van de stukken. Tijdens een carnavalsdag kon je op school ook spelletjes doen. Ik ging een potje schaken tegen iemand, maar ik kon er natuurlijk helemaal niks van. En toen stond Gert-Michiel De Niet te kijken. Die begon te lachen en hij zei:
“Nou als je echt wilt leren schaken, moet je maar een keer langskomen!”
Vervolgens stond ik een week later bij deze buurtgenoot voor de deur. Hij heeft me helemaal door het boek ‘Jeugdschaak’ heen geholpen. Volgens mij was dat destijds een soort voorloper van de Stappenmethode. Op mijn dertiende werd ik lid van een club, waar hij ook speelde. Dat was schaakvereniging Leiderdorp. Vervolgens is het balletje gaan rollen.
Lees meer >
We spraken met Willy Hendriks over zijn nieuwste boek. Hoe hij tot de prikkelende titel is gekomen leest u in dit interview met deze interessante auteur. Kern van het boek is een boeiend conflict dat zich onder andere afspeelde tussen Tarrasch, Nimzowitsch en Alapin. Willy publiceerde eerder een boek over de rivaliteit tussen Steinitz en Zukertort (The Ink War).
The Ink War ging onder andere over de rivaliteit tussen Steinitz en Zukertort. Ik ben heel benieuwd naar de reacties op het boek. Kun je daar iets over zeggen?
Het boek is goed ontvangen. Het is ook ruim besproken met veel positieve recensies. Onder andere door Matthew Sadler in New Chess Magazine, een 5-sterren recensie. Daar was ik heel blij mee. Het doet het ook goed. Er is inmiddels een tweede druk van verschenen.
Natuurlijk waren er ook wel een paar kritische geluiden. Zoals je weet gooi ik in mijn boeken graag de gevestigde kijk op de schaakgeschiedenis een beetje overhoop. In dit boek betreft het met name Steinitz. Hij is natuurlijk een beetje een icoon in de schaakgeschiedenis.
Wat er allemaal over Steinitz is geschreven en de karikatuur die van Steinitz gemaakt, dat beeld probeer ik bij te stellen. Daar is natuurlijk niet iedereen van gediend. Dus er zijn ook mensen die op een kritische manier naar mijn boeken kijken, maar dat is alleen maar mooi. Dat mijn boeken wat reuring teweeg brengen is zeker ook de bedoeling.
Lees meer >
De rustdag zat er weer op en dus mochten de spelers aan de elfde ronde beginnen. Het werd een enerverende strijd. Dat gold zeker voor de Nederlanders. Anish Giri nam het met wit op tegen Max Warmerdam. Giri zal zeker niet tevreden zijn over zijn toernooi tot nu toe. Vandaag zette hij een stapje in de voor hem gewenste richting.
Het was een lastig te beoordelen partij. Eerlijk gezegd heeft uw reporter het er maar moeilijk mee. Zijn schaaktechnische beperkingen kwamen al snel naar voren op de negende zet van zwart. Hij houdt het er maar op dat het Italiaans voor hem soms ondoorgrondelijk is. Zijn Italiaanse toestanden beperken zich vooral tot Siciliaans gedoe. Zie onderstaande stelling…
Lees meer >Je hoort mensen regelmatig beweren: “lopereindspelen met lopers van ongelijke kleur zijn altijd remise!” Altijd? Vaak wel, maar zeker niet altijd. Wat zou jij in deze stelling met wit spelen? Oplossing…
Lees meer >
De schakers genoten gisteren van een welverdiende rustdag. Dan verwacht je dat ze er vol in gaan. Maar dat viel vandaag een beetje tegen. In feite bezorgden ze uw commentator een soort rustdag. Want wat moet je schrijven over een ronde waarin relatief zo weinig gebeurt? Je kunt sommige spelers zeker niet verwijten dat ze het niet hebben geprobeerd. Enkele partijen gingen best lang door. Of moet ik zeggen “sleepten zich lang voort naar een voorspelbaar einde”?
De eerste vraag die we moeten beantwoorden is: wat is er zo bijzonder aan de Woodpecker Methode? Het idee hiervoor werd ontwikkeld door de Zweedse grootmeester Hans Tikkanen. Het was voor hem een manier om zichzelf te trainen en zijn tactische vaardigheden te vergroten. Hans loste een groot aantal tactische puzzels op (ca. 1.000). Vervolgens herhaalde hij het proces met dezelfde puzzels, maar telkens sneller.
De gedachte erachter is dat je op die manier de patronen leert herkennen, inslijpt en ze kunt toepassen in partijen. Voor hem bleek het een groot succes. Nadat hij in 2010 met deze methode begon te trainen behaalde hij in korte tijd drie grootmeesterresultaten.
Het Finse woord ‘Tikkanen’ kun je ruwweg vertalen met ‘kleine specht’ (small woodpecker). De vergelijking is natuurlijk ook passend gezien het repetitieve karakter van de methode. Het eerste boek dat werd geschreven door de vrienden Hans Tikkanen en Axel Smith werd een groot succes. Dat boek bevat 1128 tactische puzzels verdeeld naar:
Lees meer >Als we naar de Nederlanders kijken in de Masters, dan levert het op z’n best gemengde gevoelens op. En misschien zelfs dat niet eens. Voor de een had er meer ingezeten en de ander mocht in zijn handen knijpen met een remise. Kortom: geen gelukkige start van het toernooi voor de Nederlanders.
Jorden van Foreest ging kopje onder tegen Caruana en Giri behaalde een ietwat benauwde remise tegen Erigaisi. Max Warmerdam daarentegen had winstkansen, maar wist die niet te verzilveren.
Lees meer >
Stelt u zich eens voor. U bent een sterke clubschaker en dan…? Wordt u getroffen door een nieuwe ziekte. Het lijkt geen probleem. U geneest en denkt weer vrolijk verder te kunnen gaan. Maar dat valt vies tegen. De ziekte blijkt voor sommige mensen nare gevolgen te hebben. Circa 3% van de volwassenen en 5% van de jongeren hebben in mindere of meerdere mate last van Long COVID. Dat treft uiteraard ook schakers. We spraken met Peter Hulshof.
Wanneer ben je begonnen met schaken en wie heeft het je geleerd?
Ik ben begonnen in wat vroeger nog de tweede klas van de lagere school werd genoemd. Dus ik was zeven jaar. Ik heb schaken geleerd van Marco Pot. Dat was een klasgenootje van mij. Die had het weer van zijn oom geleerd. Marco en ik speelden heel vaak samen. Hij kwam op een gegeven moment met:
“Ik heb een leuk spelletje geleerd”.
Hij heeft me de spelregels geleerd en sindsdien schaak ik. Het begon dus echt op school. Het was wel grappig we waren met z’n tweeën vaak als eerste klaar. Dan mochten we wat anders doen. Op een gegeven moment mochten we gewoon in de klas schaken. Dat vond de leraar oké. Zo is het een beetje begonnen.
Lees meer >
Na de zet is het uw beurt. Sleep het stuk dat u wilt zetten.
hgfedcba
