Schaaksite

Charlois Europoort 1 maatje te groot voor Stukkenjagers 1

Na de prima openingswedstrijd tegen Venlo mochten we afgelopen zaterdag tegen de koploper aantreden. Nou zegt dat natuurlijk niet zo veel na één wedstrijd, maar de cijfers liegen er niet om. Met een gemiddelde rating van tegen de 2400 is het duidelijk dat “La Vecchia Signora” maar een doel voor ogen heeft: promotie. En om dat wat makkelijker te maken, hebben ze maar meteen zesvoudig Nederlands kampioen Loek van Wely in de gelederen opgenomen. Dat is echter niet het enige wapenfeit. Met nog twee GM’s, een IM en een aantal sterke jeugdspelers was het op voorhand al duidelijk dat het een zware wedstrijd ging worden. De tactiek was dan ook duidelijk. Tegen de GM’s en IM je huid zo duur mogelijk verkopen, en tegen de rest tot het gaatje gaan voor een punt.

Zoals gebruikelijk werd de dag begonnen met een gezamenlijk ontbijt, dit keer tot in de puntjes verzorgd door Bram van den Berg. Een mooie gelegenheid voor de teamcaptain, Cor van Dongen, om iemand te strikken voor het verslag. “Als niemand anders het verslag wil schrijven, doe ik het wel.” Aldus ondergetekende. Een lange stilte volgde.

Ook Utrecht gunt Stukkenjagers geen matchpunten

Afgelopen zaterdag mocht De Stukkenjagers het in onze laatste thuiswedstrijd van dit seizoen opnemen tegen het sterke Utrecht. Vorig seizoen wisten we een verrassende overwinning uit het vuur te slepen, dus zij wilden ongetwijfeld maar al te graag revanche. Helaas stond er voor ons team niets meer op het spel, degradatie was ten slotte al een feit, maar daardoor konden we vrijuit spelen en proberen onze huid zo duur mogelijk te verkopen.

Na een wederom prima verzorgd Stukkenjagers-ontbijt in huize Clijsen vertrokken we daarom ook met open vizier richting speelzaal. Daar aangekomen bleek dat Utrecht nagenoeg op volle oorlogssterkte aantrad en we dus waarschijnlijk een zware middag tegemoet zouden gaan. Een rondje langs de borden, waarbij ik zal proberen enigszins de chronologische volgorde aan te houden:

Mark wilde op het staartbord proberen een punt toe te voegen aan zijn totaal, maar trof daar een lastige klant in Joost Michielsen. Het kleine voordeeltje van Mark bleek lastig uit te bouwen en na een onnauwkeurigheid moest hij zelfs uitkijken niet in het nadeel te geraken. Toen beiden nog toren, stuk en 4 pionnen op dezelfde vleugel kregen, werd de vrede getekend. Mark heeft hierdoor nog een goede kans op zijn 2e IM-norm, al zal er dan in de laatste ronde waarschijnlijk gewonnen moeten worden.

Een laatste ronde door de Meesterklasse…

Daar waar we vorige jaar het nodige geluk hadden met de reisafstanden zitten we dit jaar in de hoek waar de klappen vallen. Uit naar Bussum, Klimmen, Groningen en tot slot Haarlem(2x). Toch zo’n slordige 1500 kilometers om een paar potjes te mogen spelen. Volgend jaar zal het vast weer beter zijn. Helemaal zeker is het nog niet maar 4 matchpunten en 6 bordpunten overbruggen in de laatste twee wedstrijden, dat lijkt toch alleen in theorie mogelijk te zijn.