Schaaksite

Eppie krijgt oplawaai

We hadden het mooi gepland. Op 17 april al in de middag naar Haarlem vertrekken, daar ergens een lekker hapje eten en vervolgens in de strijd om de KNSB-beker Kennemer Combinatie inmaken zodat we op Hemelvaartsdag niet gaan rapidschaken in Soest, maar de bekerfinale gaan spelen in Haren! Henk moest voor zijn werk in Amsterdam zijn, dus die was al mooi in de buurt. Dick en ik zouden samen reizen. En Manuel? Die had ik ’s middags nog aan de telefoon om uit te leggen op welk adres we moesten spelen. Wat kon er nog fout gaan!

De Oom

Wij van En Passant waren goed bezig de laatste tijd. We wonnen Reykjavik, we wonnen Batavia, we wonnen een schoonheidsprijs, we wonnen nog een schoonheidsprijs en jawel, we wonnen ook nog in Epe! Wat kon er nog fout gaan in de strijd om de landstitel in de meesterklasse?

Tja, dat is een goeie. In 2015 wonnen we namelijk nog geen wedstrijd. Niet dat onze tegenstander LSG stevig potten brak in de competitie, maar wij vertoonden toch ook haarscheurtjes. We waren nog gedeeld koploper, maar helemaal soepel ging het allemaal niet. En de concurrentie ruikt bloed!

Eppie schakelt Purmerend uit!

De finale in groep B van het KNSB bekertoernooi gaat tussen Kennemer Combinatie en En Passant. De Haarlemmers schakelden Utrecht uit, terwijl wij van En Passant op vrijdag de dertiende afrekenden met Purmerend.

Purmerend had nog wel zin in een vervolg in dit bekertoernooi, want in vergelijking met de voorgaande ronden stelden ze nu ineens Yong Hoon de Rover en Piet Peelen op. Wij deden het weer met dezelfde spelers, zij het dat we wel enigszins aan de opstelling sleutelden. En maar goed ook, anders hadden Manuel en ik voor de derde keer zwart gehad in drie ronden! Bij de loting trok Purmerend namelijk wit aan bord 1.

Massasprint

Wie o wie mag zich over een paar maanden Nederlands kampioen noemen? Met nog drie ronden te gaan is de helft van de teams in de Meesterklasse nog in de running. En het is dat SISSA van Pathena Rotterdam won, anders waren er nog zes teams volop in de race geweest! In een grijs verleden was er eens een kampioenschap van de Sovjet-Unie waar ook zo’n massasprint nodig was omdat er tot op het laatst een stuk of zeven spelers nog kans hadden op de titel.

(Foto’s zijn gemaakt door Guido de Romph en Zhaoqin Peng.)

De nummers 1 en 2 na de vijfde ronde mochten tegen elkaar in ronde zes en Charlois Europoort koos ervoor om vol in te zetten op de witborden. De vijf hoogst gerate spelers kregen allemaal wit, de vijf laagste allemaal zwart. Dat leidde er onder andere toe dat grootmeester Erik van den Doel (de hoogste Elo bij Charlois Europoort) op bord 8 wit had tegen de titelloze Dick de Graaf, de laagste Elo bij En Passant. Hebben die Rotterdammers dan niks geleerd van hoe het Apeldoorn verging vorig jaar? Daar moest grootmeester Siebrecht even een puntje ophalen op bord 10. Dat hebben ze geweten! Wij hoopten op een herhaling van die stunt.

Neerscheppen

Dat zul je altijd zien. Ga je een keer zitten opscheppen dat je het beslissende halfje hebt gescoord, dan weet je: er komt een moment dat je moet neerscheppen dat je tegenstander het beslissende halfje heeft gescoord. Neerscheppen? Ja, ik zocht het tegenovergestelde van opscheppen en aangezien onderscheppen al bestond en ik geen verwarring wens te veroorzaken doe ik met neerscheppen een gooi naar een vermelding in de Dikke Van Dale.

Dat dat moment zich al meteen bij de eerstvolgende gelegenheid zou aandienen had ik niet kunnen bevroeden. Utrecht was toch vooraf degradatiekandidaat nummer 1? Die zouden we wel even oprollen voordat we door het molentje Charlois, LSG, HMC zouden gaan.

De Utrechters kwamen het denksportcentrum binnen, de ene getooid met FC Twente-sjaal, een ander met een Ajax-trui. Niemand met een FC Utrecht-pak trouwens. Maakt allemaal ook niet uit, er valt over de prestaties van de genoemde clubs de laatste tijd ook alleen maar neer te scheppen. Over die van IJsselmeervogels ook trouwens.

Een wedstrijd tegen Utrecht is soms net als een kinderfeestje rond Pasen. Waar zouden ze de eitjes hebben verstopt? Welnu, deze keer hadden ze die goed verstopt, want het kostte En Passant een grootmeesterlijke witbeurt.

Het beslissende halfje

De Oliebollentoernooien zijn nog maar net gespeeld en de strijd om de KNSB-beker is weer in volle hevigheid aan de gang. Eppie kreeg op 2 januari (nog de beste wensen! ) Santpoort op bezoek. Een club, waartegen we nog nooit hadden gespeeld, maar die ons ooit wel eens had afgetroefd. Wist u namelijk dat, toen wij met En Passant ambitieus werden, Piet Peelen de eerste versterking was die we op het oog hadden? De combinatie speler-trainer was de bedoeling. We waren de derde klasse zat. Maar Piet had ook een aanbieding van Santpoort op zak! De rest is geschiedenis…

TV Woerden

Het was weer een bijzondere voorbereiding, de zaterdagochtend voor de wedstrijd tegen Voerendaal. Ik was er weer ingetuind en dus zat ik de avond ervoor weer interne competitie te spelen, met als gevolg dat ik om twee uur pas op bed lag. Dat is op zich nog niet zo erg, maar ’s ochtends herinnerde mijn lieftallige mij er aan dat het oude behang nog van de muur moest. En ook moest ik nog even over de Nijkerkse kerstmarkt lopen, want zoonlief liep daar verkleed rond in de stijl van Charles Dickens.

Voor je het weet is het al tijd om te gaan schaken. Vlak voor enen arriveerde ik bij het denksportcentrum. De toespraak van wedstrijdleider Marc Jongerius had ik helaas gemist, maar wel zag ik een cameraploeg. Wat leuk! Ze waren van TV Woerden en ze kwamen opnamen maken van een van Woerdens prominente topsporters: Erwin l’Ami.

Valentin Buckels onder druk.

Eppie hakt Laurierboom om

In de tweede ronde van het KNSB-bekertoernooi mocht En Passant naar Amsterdam voor een doordeweeks potje tegen Laurierboom-Gambiet. De Amsterdammers hadden in de eerste ronde, toen wij lekker achterover mochten leunen omdat we al meteen geplaatst waren voor ronde twee, het Amersfoortse Ons Genoegen verslagen en daarmee voorkwamen zij een heuse Eemland-derby.

De wedstrijd werd niet gespeeld in het café in de Jordaan, maar in een kinderdagverblijf in Amsterdam-West. In onze provinciale onnozelheid dachten we nog dat dat wel zou betekenen dat het parkeren een stuk minder problematisch zou zijn, maar helaas. Geen eigen parkeerterrein en in de straat alles bezet. Maar gelukkig, bij het derde rondje bleek dat er een plaatsje was vrijgekomen. Uiteraard even lekker twaalf eurootjes aftikken en schaken maar.