Schaaksite

Visboer pakt hoogleraar

Een nieuw seizoen, tijd voor enige veranderingen. Zo heb ik voor de verslaggeving dit seizoen besloten meer input te vragen van mijn teamgenoten. Enkele partijen in dit verslag zullen daarom besproken worden door de spelers zelf in plaats van door mij. Dan krijgt u als het goed is een nog beter kijkje in de hersenpan van de grootmeester dan voorheen. En ook de kop boven dit artikel is anders dan u gewend bent. Kopte ik voorheen nogal droogjes de uitslag van de wedstrijd, deze keer werd in een Spaans tapasrestaurant in Groningen besloten ook op dit gebied wat origineler te worden.

Dick de Graaf vindt schaken de mooiste sport ter wereld. Waarom? Dat kan hij u het beste zelf uitleggen, maar het komt er op neer dat schaken relatief goedkoop is en dat er voor het schaken geen belemmeringen zijn om mee te doen. Zo hebben we bij En Passant een grote diversiteit aan leden gehad: blind, met epilepsie, in een rolstoel, met één arm, laaggeschoold, hooggeschoold, arm, rijk, te zwaar, te mager, omnivoor, vegetarisch en weet ik veel wat voor types allemaal; voor iedereen is er plaats op een schaakvereniging. Dick vindt zichzelf een geschikt voorbeeld. Van de hele meesterklasse heeft hij waarschijnlijk het minste aantal uren in de schoolbanken doorgebracht. Nu ja, wellicht dat Robby Kevlishvili van SO Rotterdam minder lang op school heeft gezeten, maar die haalt dat de komende jaren vast nog wel in. Een loopbaan als zwaar getatoeëerde hooligan lag voor de hand, maar Dick houdt van schaken. Zaterdag speelde Dick tegen iemand die nog altijd naar school gaat, eerst als leerling en daarna als hoogleraar. En de vroege schoolverlater won. Maar daarover straks meer.

SO Rotterdam – En Passant 5½-4½

Lang geleden, ik denk in 1988 of 1989, werd En Passant 1 eens een ronde voor het einde kampioen van de eerste klasse van de SGS. Er restte nog de strijd om des keizers baard tegen Zeist 2. De champagne stond al klaar, want ja, we waren kampioen geworden in een uitwedstrijd op een doordeweekse avond. Zo’n feestje vier je liever in eigen huis natuurlijk. Een oud schoolgebouw was dat in die tijd. Het vizier van En Passant, met de toen talentvolle jeugdspelers Vedder in de gelederen, stond niet helemaal op scherp en de wedstrijd ging met 2,5-5,5 verloren. Dat mocht de pret niet drukken, het feest kon beginnen. Maar niet nadat we eerst van een furieuze teamleider te horen kregen: “Jullie gooien er met de pet naar!” En dat dan keihard en in onvervalst Spakenburgs dialect. Zelfs ik kreeg een veeg uit de pan. In zijn woede was de teamleider even vergeten dat ik nou net een van die spaarzame puntjes had gescoord.

En Passant – Kennemer Combinatie 5½- 4½

De achtste ronde was een ronde waarover wij ons het hele seizoen al een beetje bezorgd maakten. Het was namelijk de enige ronde dit seizoen die samenviel met een weekendje Bundesliga. En dat betekent een behoorlijke aderlating, want Anish Giri, Erwin l’Ami en Jan Smeets zijn dan niet van de partij. Maar goed, dat is ruim van tevoren bekend, tijd genoeg om vervanging te zoeken. Hadden wij niet een grote waffel over het binnenhalen van wereldtoppers? Dit zou toch een passende gelegenheid zijn! Maar ja, vind maar eens een wereldtopper die niet meedoet in de Bundesliga en die wel geïnteresseerd is in een potje in de Nederlandse Meesterklasse. Guido kreeg een hoop “nee” te verwerken voordat er dan eindelijk iemand toehapte: Nigel Short! Was dat dan nog nodig, nadat de voorsprong in de vorige ronde was opgelopen tot vier punten? Nou, misschien niet, maar dit soort afspraken worden ruim van tevoren gemaakt. In de tijd dat Accres Apeldoorn de achtervolging nog stug volhield. En dan moet je wat, nietwaar?

BSG – En Passant 4-6

“Raar eigenlijk dat die zo laag staan”, aldus Friso Nijboer kort na het begin van de wedstrijd. We stonden de opstelling van BSG te bekijken en constateerden dat daar toch best wel wat gevaarlijke klanten bij zaten. Voor ons ook weer even wennen, een tegenstander op volle sterkte, want dat was de voorgaande twee wedstrijden niet gebeurd. En dat BSG niet te onderschatten is merkten we al binnen het uur, toen de grote Giri geneutraliseerd werd…

Robert Ris – Anish Giri

Bord 2

Voerendaal – En Passant 2½-7½

De wedstrijd tegen de regerend landskampioen op dik twee uur rijden van het eigen thuishonk. Dat is pittig. Zeker omdat de wedstrijd al om 12 uur begint. Dat is vroeg vertrekken! Maar de sponsor deed een gulle geste. We gaan al op vrijdag naar het zuiden! En zo kon Van der Valk in Heerlen naast Ali B. afgelopen weekend ook de koploper in de Meesterklasse onderdak bieden. Maar koploper of niet, de beste schaker van het land in de gelederen of niet, ik had niet het idee dat wij net zo aangegaapt werden bij het ontbijt als Ali!

Zo’n vrijdagavond voor de wedstrijd met het hele team bij elkaar. Dat wordt natuurlijk een pittige voorbereidingssessie met een teamleider die erop toeziet dat er niet teveel gezopen wordt en dat iedereen keurig om half twaalf in bed ligt. Nou, niet helemaal. Wel leerden we dat Jan en Erwin veel handiger zijn met doorgeefschaak dan Anish. En ook dat Vyacheslav maar een matige snelschaker is. Dat zei hij zelf en dat bewees hij door remise te spelen tegen Guido. Toch een verschil van zo’n 700 elopunten overbrugd door de kapitein! Peng meent nu Friso’s weerlegging van de Philidor te hebben weerlegd en Dick snelschaakte beter dan ik. Manuel en Erwin bleven naar verluidt het langst in de bar van alle spelers. Zou er een conclusie te trekken zijn uit het gegeven dat ze als eerste respectievelijk als tweede klaar waren tijdens de wedstrijd, die zo’n 9 uur nadat ze hun kamer opzochten begon, en het feit dat ze het langst doorzakten?

En Passant – HMC Calder 9½-½

Laat ik dit verslag eens beginnen met een verhaal over het teamleiderschap. Dan krijgt u en passant een paar aanwijzingen die deze monsterscore mede verklaren.

Als een club kampioensaspiraties heeft, is het vastleggen van een stel grootmeesters alleen niet voldoende. Er moet een centrale man zijn, die alles regelt, die voortdurend in contact staat met de spelers en die bovendien maanden vooruitkijkt. Guido de Romph nam deze taak een paar jaar geleden op zich bij En Passant. Zijn seizoen begint al zodra het programma van de KNSB-competitie gepubliceerd wordt. Alle spelers krijgen een e-mail met de vraag op welke data ze verhinderd zijn. 15 december bleek een drukke dag te zijn in de schaakwereld. Anish Giri en Erwin l’Ami lieten weten verhinderd te zijn en dat was wel een probleem, want HMC Calder stond op die dag op het programma. De nummer twee van vorig seizoen, met een stel gevaarlijke spelers in de gelederen. Guido besloot enkele wijzen uit het oosten te zoeken met de vraag of ze bereid waren eventueel een invalbeurt voor hun rekening te nemen. Ja een stunt met Vassily Ivanchuk was in de maak, want die wist kennelijk een stuk later dan Anish Giri dat hij in december in China werd verwacht. Die zegde zijn deelname toe, tenzij bleek dat hij alsnog voor China zou worden uitgenodigd. Dat gebeurde dus.

Stukkenjagers – En Passant 2½- 7½

De spoorwegen deden weer hun best om het in het honderd te laten lopen. Zoveel kilometer rails ligt er nu ook weer niet in Nederland, maar het blijkt toch verrekte lastig om alles op tijd te laten rijden. Deze keer een ongeval. Tja, daar konden ze misschien dan ook weer niet zoveel aan doen.

Gelukkig maakten wedstrijdleider Frans Peeters en de spelers van Stukkenjagers er geen probleem van dat Friso, Manuel en Anish wat later zouden komen en gingen ze er zeer sportief mee akkoord dat de klokken van die partijen pas aangezet zouden worden nadat de spelers gearriveerd waren.

Stukkenjagers stond onderaan met nul punten, En Passant had alles nog gewonnen. Wat moet je dan als teamleider van de thuisclub? Het beste er van zien te maken en hopen op een wonder? Of als een vorm van damage control een stel spelers opofferen om er toch nog wat bordpunten uit te slepen. Het werd het laatste, met als gevolg dat Vyacheslav Ikonnikov op vrij simpele wijze de 1-0 kon laten aantekenen.