Recensie: Timman’s Triumphs
De achterflap van dit boek vertelt de lezer het volgende: “Jan Timman is een van de sterkste grootmeesters die nog nooit de wereldtitel heeft gewonnen. De beste van het Westen behoorde jarenlang tot de schaakelite.” Daarmee is uiteraard geen woord overdreven. Ik vrees dat men daarmee ook een zere plek raakt. Want wat zou het toch mooi zijn geweest als Timman het wel had gered. Al was het maar zoals een andere illustere Nederlander, Max Euwe, voor een jaar of twee.
Naast een geweldige schaker is Timman ook een begenadigd auteur. Hij heeft al een hele reeks uitstekende boeken op zijn naam staan. Denk bijvoorbeeld aan ‘Het groot analyseboek’ uit 1979. Daar zijn inmiddels andere boeken bijgekomen, zoals Timman’s Titans en The Longest Game.
Dit boek past prima in deze reeks. Timman heeft zijn 100 beste partijen geselecteerd. Zo’n selectie is uiteraard zeer persoonlijk. De partijen vormen een prima afspiegeling van zijn imposante carrière. Het boek bestaat uit zes hoofdstukken die elk een periode uit Timman’s schaakleven behandelen. De lezer vindt er de volgende hoofdstukken:
- Hoofdstuk 1: De weg naar de top (1967-1977)
- Hoofdstuk 2: De blokkade (1978-1980)
- Hoofdstuk 3: De beste van het Westen (1981-1985)
- Hoofdstuk 4: De strijd om de wereldtitel (1986-1993)
- Hoofdstuk 5: De wereldtitel raakt uit het zicht (1994-2000)
- Hoofdstuk 6: Het nieuwe millennium (2001-2019)
Kortom: het boek beslaat zijn hele carrière van de jaren zestig tot vorig jaar in 350 pagina’s.
Lees meer >
Zoals u wellicht gezien heeft, is in het Noorse Stavanger weer eens een ‘gewoon’ schaaktoernooi bezig. De spelers bestrijden elkaar gelukkig weer op een normaal bord. Er zijn voldoende coronamaatregelen getroffen om dit Altibox Norway Chess van start te kunnen laten gaan.
Uitgelachen worden door een grootmeester, het zal je maar gebeuren. Mij overkwam het. Met schaakmaten deed ik in 1999 aan het “Dresdner Open” mee, het toernooi dat ons het jaar daarvoor ook al zo goed bevallen was. Dit jaar hadden we uitzonderlijk veel last van wespen. Met behulp van mijn sigaren joeg ik de beesten de stuipen op het lijf. Op zijn minst.
In deze recensie kijk ik naar het boek “The Modernized Grünfeld Defence” door Yaroslav Zherebukh. Toen ik hem googelde kwam ik er achter dat hij exact even oud is als ik. En behalve dat we schaken ook beiden leuk vinden, houden de overeenkomsten daar wel zo’n beetje op. De uit Oekraïne afkomstige grootmeester werd al grootmeester op zijn 15e, in augustus 2008. Diezelfde ratingperiode werd ik hardhandig teruggegooid naar een 1700-rating na een NK jeugd dat begon met 0 uit 4. We kunnen niet alles hebben. Terug naar Yaroslav, die vertrok in 2013 naar de VS om daar te gaan studeren. Op zijn persoonlijke website (
