1A: Caïssa Eenhoorn – Max Euwe 3½ – 6½
In 1A zijn er nog minstens zes degradatiekandidaten. De nummer 9 Max Euwe werkte zich omhoog met een overwinning op nummer 5 Caïssa Eenhoorn. Dat is niet verrassend, want niets in deze klasse is verrassend. Verslaggever Co Buysman denkt wel dat er sprake is van mysterieuze krachten in de sport. Een verslag met veel partijfragmenten van de verliezer, omdat we op de site van de winnaar geen verslag aantroffen.
In de loop der jaren heeft Max Euwe 82 bordpunten verzameld in Hoorn. Maar we hebben het niet over het schaakgenootschap uit Enschede die op deze tweede zaterdag van februari 2019 voor de tiende keer de rit naar Westfriesland maakt. Om de score van de enige Nederlandse wereldkampioen – als simultaangever – te evenaren zal de oostelijke ploeg nog tienmaal naar De Kreek moeten komen.
Caïssa-Eenhoorn – SG Max Euwe 3½-6½. Met het resultaat van deze wedstrijd meegerekend, komt de Enschedese vereniging uit op een bordpuntentotaal van 46½. Daarbij zijn ook de resultaten van de lagere teams geteld, want de onderlinge score van de eersteklasseduels valt slechter uit voor ons vlaggeschip.
Lees meer >
“Wie heeft het toernooi gewonnen?” vraagt mijn jeugdige collega de dag na afloop van het Tata Steel Chess Tournament als ik de draad van het gewone leven op mijn werk weer probeer op te pakken. “Magnus Carlsen” antwoord ik iets te snel maar ik voeg er gelijk aan toe: “en nog een paar honderd anderen!” Want het toernooi bestaat niet alleen uit de Masters en daarop volgend de Challengers. De vele vierkampen en tienkampen zorgen samen met wat speciale groepen – waaronder het journalistenkampioenschap en zelfs een arbiterstoernooi – voor meer dan 320 winnaars! Natuurlijk zijn de spelers op het podium het belangrijkst en het uithangbord van het toernooi. Maar wat het ook zo wereldberoemd maakt is het feit dat het overgrote deel van die amateurs in één zaal speelt met de professionals en dat het systeem van meerkampen met promotierecht iedere schaker de mogelijkheid geeft om de groep van de Masters te bereiken! 
Om de haverklap komen er schaakboeken uit die elk een volgens de schrijver onderbelicht aspect van het schaakspel beschrijven. Liefst met een titel die je een tikje onzeker maakt over je eigen schaakfunctioneren. Mooie voorbeelden zijn 100 endgames you must know (“shit, ken ik die wel allemaal?”) of Secrets of modern chess strategy (“dadelijk kennen mijn tegenstanders die geheimen al wel!”). Ik vraag me echter altijd af welke van die boeken de tand des tijds doorstaan. Er valt dan ook wel iets voor te zeggen om net als in de wereldliteratuur enkel klassiekers te lezen: per slot van rekening hebben we in ons leven maar beperkt tijd en zegt het wel iets dat die boeken nog altijd herlezen worden. Omdat mijn interesse uitgaat naar de meer psychologische kanten van het schaakspel, heb ik voor deze review gekozen voor een moderne klassieker: het boek John Nunn’s ‘Secrets of practical chess’, waarvan de eerste druk in 1998 uitkwam.
