Schaaksite

Mooie tussenzetten

De SOS-schoonheidsprijs bij de laatste KNSB-ronde is gegaan naar grootmeester Daniel Fridman voor zijn partij tegen Hans Klip. Zoals Jeroen Bosch in zijn verslag op de site van de schaakbond schrijft, had de jury ditmaal geen gemakkelijke taak. Er werden weliswaar een paar mooie partijen gespeeld, maar geen van hen verdiende het predicaat ‘schoonheid’ of ‘spectaculair’, hetgeen toch een van de uitgangspunten van deze prijs is.

Niettemin is de partij van Fridman, een sterke grootmeester, voor veel mensen zeer instructief om eens nader onder de loep te nemen. De mooie tussenzet waarmee hij in het voordeel weet te komen, is er een die een nadere beschouwing verdient. Een tussenzet is een zet die door veel schakers over het hoofd wordt gezien omdat men uitgaat van de ‘verwachte’ tegenzet. Klip ‘ruilde’ een stuk af op d2 en hij zal niet naar een ander antwoord dan het terugslaan hebben gekeken. Hieronder de analyse van IM Bosch (overigens de auteur van alle SOS-boeken!) die uitlegt hoe een en ander in zijn werk is gegaan. Zijn commentaar kunt u ook via de viewer in zijn geheel bekijken.

Alle partijen 6e ronde Meesterklasse KNSB

6e ronde KNSB competitie

Gedetailleerde resultaten 6e ronde KNSB

6e ronde KNSB competitie

Partijen Groningen – Rotterdam 5-5 (MK)

6e ronde KNSB competitie

Ricoh Purmerend – En Passant 2-8 (1A)

Plaats van handeling was Eetcafé De Koemarkt aan, jawel, De Koemarkt in Purmerend. De koemarkt in Purmerend doet mij denken aan de verhalen van vroeger toen Manusom (oom Herman, in gewoon Nederlands) en Klaas de Kuper (eigenlijk Van de Goot, maar zo’n naam verhoudt zich niet zo met een geslaagde carrière) daar regelmatig heen gingen om koeien te verhandelen. Pet op, stofjas aan, wandelstok mee en een sigaar in het hoofd en dan maar handjeklappen. Rare handel eigenlijk, dat gehandjeklap. Dick en ik hadden het er op de heenweg nog over. Waarom niet gewoon een prijskaartje op de rug van zo’n koe? Dat is toch veel simpeler? Je moet er toch niet aan denken dat iemand je viswinkel binnenkomt en zegt: “Ik wil een pond paling, en daar wil ik tien euro voor betalen.” Visboer reageert alert en zegt: “Belachelijk! Die paling is veel meer waard. Ik vraag daar zesentwintig euro voor!”

Klant is het daar weer niet mee eens en biedt twaalf euro. Afijn, na een kwartier emmeren komen ze dan uit op achttien euro . Dan zou je maar vier klanten in een uur weg kunnen werken! Dat schiet niet op. Maar goed, veehandel is een eeuwenoude traditie, dus daar werken ze niet met prijskaartjes, maar met handjeklap. Klaas de Kuper was daar handiger in, want die mocht vaker een koe van pa verhandelen dan Manusom, familie of geen familie. Of had dat te maken met het feit dat Klaas, als hij daags erna met zijn tiet met geld kwam om af te rekenen, ook altijd een schuine mop wist te vertellen? Ik weet het niet. Ik zal dat pa nog eens vragen.