Column 55: Een bijzondere editie van de HSG Open in Hilversum
Dit weekend is het HSG-weekendtoernooi aan de gang. Het heeft zo langzamerhand al een flinke traditie opgebouwd. Zoals Johan Hut al in zijn leuke voorbeschouwing op dit toernooi schreef, ging het eerst om een internationaal toernooi waarin normen behaald zouden kunnen worden. Dat de eerste editie daarvan in 2006 met overmacht (9 uit 9!) gewonnen werd door de enig aanwezige GM Karel van der Weide, dáár kon de organisatie weinig aan doen. Het was de eerste maal dat het toernooi op de kalender verscheen en het moest blijkbaar zijn plaats nog verdienen. Zoals Hut schreef, liftte het toernooi mee met de nationale titelstrijd die oud-senator Jan Nagel naar zijn eigen woonplaats had weten te halen. In de prachtige entourage van de televisiestudios in 2008 speelden zowel mijn vriendin Petra Schuurman als pupil Anne Haast mee bij het dameskampioenschap en besloot ik om ook mee te doen in het HSG Open.
Anish Giri (foto Frans Peeters)
Dat dit een bijzonder toernooi ging worden (naar later bleek, won de toen 13-jarige Anish Giri dit evenement mét zijn eerste grootmeesternorm) werd mij na een paar ronden ook duidelijk. We hadden besloten om ons op een Landalpark te huisvesten en reden elke dag op en neer. Ik begon uitstekend aan het toernooi met 2 uit 2 en een remise in de derde ronde tegen IM Anna Zatonskih (2458), zeg maar mevrouw Fridman. In die partij stond ik eerst niet zo goed, maar daarna lange tijd huizenhoog gewonnen. Die avond gingen wij eventjes zwemmen en helaas gleed ik uit en kwam met een harde klap op mijn rug terecht. Dat deed zeer en ik kon nauwelijks meer overeind komen. Petra reed snel naar de dichtst bij zijnde huisartsenpost en daar gaven zij mij wat pijnstillers (paracetamol…) mee met het advies om wel te blijven bewegen, maar het verder rustig aan te doen…
Met een pijnlijke rug ging ik met zwart achter het bord zitten tegen de Bulgaarse (later Deense) grootmeester Boris Chatalbashev (2585). Hij speelde echter recht in mijn straatje en ik leverde – al zeg het zelf – een aardig strategisch hoogstandje af. Op zet 37 gaf hij het op. Hier is deze partij:
Het land in de titel waar ik op doel is Schaakland. Het is een land zonder wetten waaruit ontsnappen niet goed mogelijk is. Huurmoordenaars staan je er naar het leven. Nee, het is geen land voor oude mannen zoals ik en toch ga ik eind augustus naar Schaakland.
Je hoort het regelmatig. Altijd van mensen met een ‘vroeger’ en nooit van jonge mensen en ouderen die weten dat de feiten een andere taal spreken.
Voor het zesde achtereenvolgende jaar speelden de Masters van het Tata Steel Chess Tournament ‘on tour’. In de eerste week werd Alkmaar aangedaan. Na aankomst daar werd op het plein waar ’s zomers de kaasmarkt plaats vindt een groepsfoto inclusief kaasdragers gemaakt. Daarna toog men naar TAQA Theater De Vest, het culturele hart van Alkmaar, waar in de luxueuze Grote Zaal de degens gekruist werden. In de tweede week was het de beurt aan Leiden waar de bijna 900 jaar oude Pieterskerk het onderdak verschafte. Voor een omschrijving citeer ik de website: ‘een monumentale evenementenlocatie met een unieke ambiance en sfeer’. En daar is niets van overdreven. Qua bezoekers zou in Leiden wel eens het record gebroken kunnen zijn. Bij de ingang van de speelzaal hebben de portiers 2216 bezoekers geteld. Toen Anand om 20.20 uur de laatste klok stil zette en Carlsen de hand schudde ter overgave waren daar nog ongeveer 100 bezoekers getuige van!
