Rubrieken

Boekrecensie: Practical Chess Beauty van Yochanan Afek

Vlak voor het toernooi in Groningen plofte een dik pakket op mijn deurmat met daarin het nieuwste boek van IM Yochanan Afek, getiteld ‘Practical Chess Beauty’ van uitgeverij Quality Chess.

De uitgeverij stuurde mij de hardcoverversie toe van dit bijzondere boek van een man die we in Nederland maar al te goed kennen. Afek is al geruime tijd Amsterdammer en ook speelt hij de nodige tijd voor SV Wageningen, waar hij teamgenoot is van onder andere GM Jan Timman.

Voorheen liep hij de deur plat van Karel van Delft in Apeldoorn waar hij – te midden van veel andere trainers – meehielp met het trainen en begeleiden van de sterkste jeugdspelers daar. Schaken is zijn lust en zijn leven en daar heeft deze aimabele en kleurrijke figuur in het Nederlandse schaak vrijwel zijn hele leven mee gevuld. Hij schuimt toernooien af en behalve zelf te spelen, blijkt hij ook op het organisatorische vlak zijn mannetje te staan. Last but not least is hij een liefhebber van eindspelstudies. En niet zomaar: hij is één van de grootste componisten op onze wereldbol die vele honderden studies en problemen heeft bedacht. Waar hij in het bordschaak het niet verder heeft geschopt dan de IM-titel, is hij grootmeester op het gebied van de eindspelcompositie, een titel die niet eenvoudig te behalen valt. We mogen overigens niet vergeten dat hij – ondanks soms matige resultaten op het bord – op zijn 50ste een huzarenstukje uithaalde door (als ik goed geïnformeerd ben) in Parijs een grootmeesternorm te scoren.

Dit boek, dat hij is gaan schrijven na de nodige aandrang van vrienden en bekenden, heeft Afek de hoogtepunten uit zijn ‘over-the-board’-praktijk verbonden met de wonderlijke wereld van de eindspelstudie. Wat mij als trainer erg aanstaat, is dat hij op zoek is naar stellingen die bij wijze van spreken zomaar in een partij op het bord hadden kunnen ontstaan. Nog leuker is dat een ander ‘dwarsverband’ heeft aangelegd tussen de partijspeler én de studiecompositie. Een prachtig voorbeeld wordt aangehaald door zijn landgenoot, de Israëliër Amatzia Avni. De beschrijft met welke mooie wending hij een tegenstander in het eindspel in de val weet te lokken.

Lees meer >

“Gna, gna, gna” door Manuel Nepveu. Column van Schaakvereniging Promotie.

Over het kersttoernooi in Groningen van afgelopen jaar zult u mij niet horen klagen. Op tweede kerstdag reisde ik af met de vurige wens er wat moois van te maken, maar met in mijn achterhoofd de wetenschap dat ik al geruime tijd in een schaakdipje zat. In het donker scheurend op de A12 zat ik mijn hoofd leeg te maken. Schone lei, Manuelletje en gewoon goed uit je doppen kijken als je aan het schaakbord zit,

Lees meer >

Schaakrubrieken weekend 29 december 2018

Wekelijks publiceren of verwijzen wij naar diverse schaakrubrieken. Wij streven naar publicatie op de woensdag na het voorgaande weekend. Wij proberen de besproken partijen in een viewer te tonen.

Lees meer >

Krantenrubrieken weekend 28 december 2019

Wekelijks publiceren of verwijzen wij naar diverse schaakrubrieken. Wij streven naar publicatie op de woensdag na het voorgaande weekend. Wij proberen de besproken partijen in een viewer te tonen.

Lees meer >

“Twaalf remises” door Hans Meijer. Column van Schaakvereniging Promotie.

De laatste column van SV Promotie van dit jaar komt van Hans Meijer. Moet ik nog vermelden dat hij razend interessant is?

Stel je speelt een match van twaalf partijen tegen een tegenstander met vrijwel dezelfde ELO rating als jezelf, hoeveel partijen win je, speel je remise en verlies je? Na enig zoeken in oude clubbladen van de schaakvereniging Promotie uit Zoetermeer vond ik het antwoord op deze vraag in een artikel van de hand van Manuel Nepveu in de Promoot 44-2 van 23 januari 1996.

Lees meer >

“Schaken als Raemon Sluiter” door Jan Willem Duijzer. Column van Schaakvereniging Promotie

Veel sporters zullen de neiging hebben om tegen een sterkere tegenstander hun huid zo duur mogelijk te verkopen en zich dus eigenlijk neer te leggen bij een nederlaag of op zijn best een gelijkspel. Zo niet Raemon Sluiter.
Onlangs maakte hij in een interview een opmerking die mij intrigeerde, namelijk dat het een uitdaging is om wedstrijden te winnen zelfs als je zwakker speelt dan je tegenstander. Als je merkt dat je bij een tenniswedstrijd niet “mee kunt komen” met je tegenstander,

Lees meer >

Wie zijn deze Haarlemse Heren?

Een verrassende vondst deed Casper Woudenberg bij Schaak- en Gowinkel Het Paard, aan de Haarlemmerdijk in Amsterdam. Casper schaakt bij HSG (Hilversum) en werkt op zaterdag bij Het Paard. Groot was dan ook zijn vreugde toen hij deze foto zag, van een HSG-team dat in het seizoen 1951-52 naar de hoofdklasse promoveerde.

De foto kwam terecht bij Wim van der Wijk en mij, omdat wij in 2012 een boek schreven over de 125-jarige geschiedenis van HSG. Wij waren verbaasd. Weliswaar hebben wij weinig oude foto’s, maar er staat werkelijk niemand op van wie wij een vermoeden hebben wie het is. De broers Van Oosterom leken ons jonger dan de jongelui rechtsboven en we vonden dat die er ook helemaal niet op leken. En wij misten graaf Van den Bosch, die op een foto uit die tijd zeker niet zou ontbreken. Trouwens, HSG drong toch pas rond 1960 door tot de hoofdklasse?

Lees meer >

Schaakrubrieken weekend 22 december 2018

Wekelijks publiceren of verwijzen wij naar diverse schaakrubrieken. Wij streven naar publicatie op de woensdag na het voorgaande weekend. Wij proberen de besproken partijen in een viewer te tonen.

Lees meer >

Een eigenzinnig schaakdidacticus

Recensie van Alexey Dreevs Improve Your Practical Play in the Middlegame (2018).

Een eigenzinnig schaakdidacticus

Toen ik voor het eerst de titel Improve Your Play in the Practical Middlegame (2018) zag, wist ik dat de auteur van het werk, Alexey Dreev, uitermate creatief moest zijn geweest. Niet alleen verraadt de titel een eindeloos interessant onderwerp – want over het eindspel en de opening is al veel te veel in omloop –, maar de titel was ook dermate oncreatief, dat de inhoud er wel voor móest compenseren. Toegegeven, de titel is dan wel een niet echt pakkende beschrijving, ze heeft wel een enorme aantrekkingskracht. Recht voor z’n raap. Praktisch middenspel: dat gaan we leren.

Lees meer >

Schaakhistorie (11) : Polgar-manie in Nederland (1989-1992)

 

Quality Chess, 2012

Judit Polgar zal vast nog door vele schaakliefhebbers gezien worden als een jongedame. Ze is echter 42, in de huidige top tien van de wereld zou ze na Anand en Kramnik de oudste zijn. Het is ook al dertig jaar geleden dat ze de wereldtop binnenkwam. Nederland speelde daarbij een belangrijke rol.
Natuurlijk, ook zonder Nederland zouden de Polgar-zussen zijn ‘ontdekt’ en zou Judit een wereldtopper zijn geworden. Maar het is aardig om de rol te zien van een groep jonge Eindhovenaren. In april 1985 beschreef Leon Pliester dit in het bondsblad.
Een jaar eerder waren Johan van Mil, Herman Grooten en Rudy Douven in Boedapest geweest en hadden kennisgemaakt met de familie. Terwijl ze met elkaar ravotten en voortdurend onder de tafel doken (Judit was zeven jaar) wonnen de meisjes moeiteloos van de Nederlandse meesters. Een halfjaar later ging Pliester zelf naar Boedapest, samen met Filip Goldstern en met Van Mil, die hem bij de familie introduceerde. Pliester hield contact en bracht de familie een paar jaar later in contact met Joop van Oosterom. Die bood de zussen maar liefst honderdduizend dollar per jaar aan voor trainingsdoeleinden. Pliester: “Van Oosterom zei: als jullie iets willen hebben, kom maar naar mij en ik regel het.” Een kleine tegenprestatie was, dat de meisjes een paar keer voor HSG zouden spelen, de Hilversumse club die door Van Oosterom werd gesponsord.

Voorpagina’s
Het eerste optreden van Judit Polgar in Nederland was bij het OHRA-toernooi in 1989 in Amsterdam. In de open groep (er was ook een kroongroep met zes spelers) won ze als dertienjarig meisje in de eerste ronde van Hans Ree. De media rukten massaal uit. De Volkskrant zette haar om die overwinning op de voorpagina en na de achtste ronde nogmaals, nadat ze een grootmeesternorm had gehaald. Het NOS-journaal was aanwezig toen ze in de laatste ronde de toernooizege miste. Samen met Gelfand werd ze derde, achter Azmaiparasjvili en Psakhis.
Judit schrijft erover in haar boek ‘How I beat Fischer’s record’ (2012), deel 1 van haar trilogie ‘Judit Polgar Teaches Chess’. Na een aantal goede resultaten was ze aanvankelijk uitgenodigd voor de kroongroep, maar haar vader oordeelde wijselijk dat dat te hoog gegrepen was. Inderdaad, de groep bestond, in volgorde van eindstand, uit Beljavski, Kortchnoi, Speelman, Gulko, Piket en Van der Wiel. Dat zou te gek zijn, meende vader, die zijn oudste dochter Zsuzsa (nu Susan) ook al eens door het ijs had zien zakken.

Lees meer >