Spassky 85 jaar geworden
Op zondag 30 januari is Boris Spassky 85 jaar geworden. Tijd voor een kort portret van de oudste nog levende ex-wereldkampioen.
Boris Vasiljevitsj Spassky (dat schrijf je in het Russisch als: Борис Васильевич Спасский) was wereldkampioen van 1969 – 1972. Zoals bekend verloor hij de “Match van de eeuw” van Bobby Fischer in Reykjavik. Dat was in de tijd van de koude oorlog tussen het Westen en het Oosten, waarbij één persoon (Fischer) het vrijwel alleen opnam tegen de superieur geachte Sovjets. Vóór de tweekamp was het Spassky die een positieve onderlinge score had tegen Fischer. In mijn rubriek “Schaakgeschiedenis in vogelvlucht” heb ik een apart artikel gewijd aan Spassky, waarin ik het nodige over hem heb geschreven.

April 1956, Spasski doet de eerste zet in de eerste Haagse jeugdschaakweek (foto Max Euwe Centrum)

Spasski, jeugdwereldkampioenschap 1955 in Antwerpen (foto Max Euwe Centrum)
Wat niet in het artikel staat, was dat Spassky al in 1955 jeugdwereldkampioen was geworden. Zijn loopbaan werd uiteindelijk een zeer indrukwekkende, ook toen hij al wereldkampioen was.
Vele jaren later keerde hij zijn geboorteland de rug toe en ging hij in Frankrijk wonen. Daar kwam heel abrupt een einde aan, want ineens keerde hij op zijn schreden terug door in 2012 volkomen onverwachts naar Rusland terug te verhuizen. Je kunt het eigenlijk geen verhuizen noemen, hij was op de vlucht! Kort gezegd kwam het erop neer dat hij voor een tweede keer in zijn leven een herseninfarct kreeg en toen in Frankrijk werd behandeld. Maar ineens kwam hij erachter dat zij hem volstopten met pijnstillers en hem – naar eigen zeggen – een zachte dood wilden laten sterven. Hij zat opgesloten, had geen papieren, documenten, niets meer. Hij vertrouwde het helemaal niet meer en via de Russische ambassade is hij – zoals hij het zegt door “echte vrienden” – weggehaald uit zijn benarde situatie en op een vliegtuig naar Moskou gezet. Voor iemand het door had, zat hij lang en breed weer in zijn geboorteland. Een meer gedetailleerde weergave van wat er ongeveer gebeurd is, lees dit artikel op de ChessBase-website.
Lees meer >
Eventjes over een inmiddels al jong belegen koe in de sloot: onlangs hebben we op
Dit nieuwe boek: 100 Endgame Patterns You Must Know (2021) van Jesus de la Villa is een vervolg op zijn eerdere boek: “100 Endgames you must know.” Hoewel de titel niet heel anders is, is de benadering van het nieuwe boek wel anders. Waar het eerste boek prachtige eindspelen belicht die elke schaker zou moeten kennen, vertaalt het nieuwe boek deze eindspelen naar patronen die, naar mijn mening, waardevoller zijn simpelweg omdat het de informatie op een meer directe manier presenteert. In wezen vertelt het boek je: Dit is het patroon en dit is wat je moet leren. Mijn opmerking moet wel met een korreltje zand worden genomen, aangezien ik het vorige boek niet heb gelezen; Ik heb alleen de recensies ervan gelezen en uitgelichte partijen bekeken.
Vanaf woensdag 26 januari is het MEC weer geopend voor publiek!

