De vraag is altijd aan het begin van zo’n ronde: op wie moet je je richten? Aanvankelijk besloot ik vooral aandacht te besteden aan de topborden. Bij het eerste bord kwam ik bepaald niet bedrogen uit. Daar gebeurde het een en ander. Het was vooral de grootmeester die er geen twijfel over liet bestaan wie de beste was. Dat was Kazakouski. Er kwam een soort mix tussen Catalaans en het Damegambiet op het bord. Zwart wist zich redelijk te bevrijden, maar in het vervolg maakte hij toch te veel fouten en delfde hij terecht het onderspit.
De partij tussen Tiviakov en Romanov was een slappe vertoning. Als je met zwart tegen Tiviakov speelt en voor het Siciliaans kiest, kun je er bijna vergif op innemen dat hij op de proppen komt met de Alapin. Dat is zo’n beetje zijn handelsmerk. Grappig was wel dat beide heren op de 9e zet al een stelling op het bord hadden die nog niet eerder was verschenen. Maar heel veel muziek zat er niet in. Al eerder werd in onderstaande stelling 9. Lb5 gespeeld. Het door Sergei gespeelde 9. Pxc6 was weliswaar een nieuwtje, maar veel leverde het niet op.
Er gingen meer stukken van het bord en vervolgens werd de vrede getekend na de 17e zet van zwart.
Lees meer >