27 oktober 2011 18:48 Dimitri Reinderman
Eind september vroeg Loek van Wely me op Facebook of ik interesse had om een toernooi te spelen dat anderhalf week later in Jakarta zou plaatsvinden. Dat had ik, en ik deed ff snel een pro/contra-analyse. Ik was er nooit geweest en nieuwe plekken ontdekken is leuk; en het zou een soort ‘gratis vakantie’ zijn. Een verre vliegreis maken is niet echter niet leuk, en het zou me waarschijnlijk toch iets kosten, namelijk ratingpunten. Maar nadat ik genaaid was door de Schaakbond bij de selectie voor het EK landenteams waren die ratingpunten minder belangrijk geworden, dus ik ging er maar voor.
De reis ging wel goed, maar slapen lukte (ondanks de meegenomen melatonine) niet echt. Bij de maaltijdreservering had ik ook een foutje gemaakt: aziatisch vegetarisch is lekker, maar ’s ochtends vroeg een warme maaltijd is niet mijn ding (maar in Azie heel gebruikelij, zo bleek later in het hotel). Cars twee bleek een stuk minder dan het eerste deel, en na nog een paar afleveringen van komedies kwam ik eind van de middag lokale tijd aan.
Het vliegtuig uit liep ik snel door omdat ik nog een visa moest kopen en ik een lange rij verwachtte (net als eerder in Nairobi). Die was er inderdaad, maar er waren wel behoorlijk wat balies open (in Nairobi maar twee) dus het wachten viel nog wel mee. Toch was er een tegenvaller: ik kon de prijs (25 dollar) niet in euro’s betalen, "cause I have no change". Hij verwees me naar de visa payment counter waar men mij vertelde dat de prijs 20 euro was, en dat rekende ik contact af. Vervolgens mocht ik weer achteraan aansluiten in de rij voor de visabalie…
Lees meer >