De achtste ronde van de vaderlandse schaakcompetitie viel op de eerste dag waarop hooikoortspatiënten weer volop aan hun trekken konden komen. Zelf behoor ik ook tot die kneusjes, maar dat weerhoudt mij er niet van om lekker per fiets door de polder van Nijkerk naar Bunschoten te rijden. Over de Oostdijk rijd je dan door Gelderland met uitzicht op Utrecht en Flevoland. Jaja, we leven in een klein land. Het risico van opgezwollen ogen en extra veel niezen neem ik maar op de koop toe. Ik houd van mooi weer. Punt uit! Ik had ook nog eens de wind schuin achter, dus dat halfuur fietsen was bijzonder relaxed.
Mooi weer betekent ook dat de statafels van het denksportcentrum naar buiten kunnen om zo in de frisse lucht de partij te kunnen analyseren. En zo kom ik langzaam maar zeker uit bij waar het in dit verslag echt over zou moeten gaan. Over schaken. De wedstrijd En Passant – HMC Calder. Maar dat hield niet over afgelopen zaterdag. Vandaar waarschijnlijk dat ik maar over het weer begon. Opa Van Dasselaar was daar vroeger goed in. Als een gespreksonderwerp hem niet beviel begon hij ineens: “Wat een prachtig weer hebben we vandaag toch he?”
De tafelschikking was bijzonder deze keer. Aan de ene kant van de speelzaal de borden 1 tot en met 5, aan de andere kant de borden 6 tot en met 10. Daartussenin werd de degradatiekraker in 3D tussen En Passant 2 en De Amstel gespeeld. Het was zo net alsof het eerste het tweede omarmde in die bikkelharde strijd rondom die rode streep. Met succes, want voor de zesde keer dit seizoen eindigde een wedstrijd van het tweede in 4,5-3,5 maar voor het eerst zat EP2 aan de goede kant van de score!
Lees meer >