Column 57: In herinnering aan Konstantin Landa
Gisteren ging er een schok door mij heen, toen ik kennis nam van de (voor mij) plotselinge dood van grootmeester Konstantin Landa. Hij blijkt na een lang ziekbed (waarin hij vocht tegen kanker) op slechts 50-jarige leeftijd te zijn overleden. Ik heb vier maal tegen hem mogen spelen en was vooral onder de indruk van de zeer plezierige analysesessies na afloop. Daarin toonde hij zich niet alleen een heel vriendelijk man, maar was hij ook bereid om te zoeken naar ‘de waarheid’ in de stelling, iets dat ik zelf graag ook nastreef. In één partij kreeg ik met wit een pak slaag nadat ik de opening totaal verkeerd had behandeld. Deze les zal mij nog lang heugen!
Konstantin Landa (foto Harry Gielen)
Een andere partij eindigde na lange strijd in remise nadat we allebei de nodige kansen niet hadden gegrepen. Het lukte mij zowaar om hem in een marathonzitting in het Franse Cappelle la Grande te overmeesteren, maar dat weerhield hem er niet van om later toch in de prijzen te vallen. De laatste keer verloor ik kansloos van hem in Vlissingen, een toernooi dat hij ook wist te winnen.
Konstantin Landa werd in 1972 geboren in het West-Siberische Omsk. Daar werd zijn schaaktalent snel ontdekt en mede daarom werd hij uitgenodigd bij de beroemde schaakscholen van Svesnikov en Botwinnik. Nadat hij in 1995 grootmeester was geworden, besloot hij om in 1999 te emigreren naar Duitsland. Daardoor kreeg zijn schaakcarrière een nieuwe impuls omdat hij vanuit Duitsland veel makkelijker kon deelnemen aan de vele open toernooien die er in Europa gehouden werden. Ook speelde hij Bundeslig en voor zover ik weet heeft hij ook bij de Groninger Combinatie gespeeld. Zijn hoogste rating haalde hij in oktober 2008 toen hij op 35-jarige leeftijd met maar liefst 2678 op de 32ste plek op de ratinglijst kwam te staan.
Niettemin koos hij er toch niet voor om als schaakprofessional door het leven te gaan. In de jaren negentig studeerde hij af aan de universiteit met een diploma in computerwetenschappen en werkte hij als IT-expert bij een bank en andere bedrijven. In 2001 werd hij Microsoft Certified Engineer in netwerkcommunicatie. Dat nam niet weg dat hij zijn passie voor het schaken behield.
Behalve dat hij als schaker actief bleef, legde hij zich ook toe op de coaching. Zo was hij de trainer van onder andere Arkadij Naiditsch, Alexandra Kosteniuk, Evgeny Alekseev, Daniele Vocaturo, Alexandra Goryachkina. Van laatstgenoemde was hij de secondant tijdens het Women’s Candidates tournament in Kazan, dat zij in briljante stijl won en de WK-match die zij speelde tegen Ju Wenjun.
Ook als coach van het Iraanse nationale team en de vrouwenteams van Azerbeidzjan en Kazachstan maakte hij furore. Het boek “The Complete Manual of Positional Chess” dat hij samen met Konstantin Sakaev in 2017 uitbracht, blijkt nog altijd mooi studiemateriaal voor clubschakers.
Gisteren liet Luke McShane in de match met Lucas van Foreest zien dat hij over veel zitvlees beschikte; met veel geduld had hij de Nederlander weggedrukt. Vandaag gebeurde echter precies het omgekeerde: Van Foreest hield de druk erop in een eindspel waarin hij voortdurend een klein voordeeltje had en won met een reeks slimme manoeuvres.
In onze tijd is er veel sprake van onveiligheid. Op straat kan elke onbekende een gevaar zijn. Je leest het dagelijks in de krant. De huizen van topvoetballers in Engeland worden regelmatig leeggehaald als hun wedstrijden bezig zijn. Lees de hele column in 
Na de kansloze nederlaag in de eerste ronde van de KNSB-competitie in 2A tegen Groninger Combinatie 2, waarvan de kopman Erik Hoeksema de gelegenheid te baat nam onze inspirator en levende legende Boris Vasilievich Spassky, de tiende officiële wereldkampioen schaken van 1969 tot 1972, 
