Op vrijdag 22 februari kwam er in Soest een einde aan de bekeraspiraties van En Passant voor dit seizoen. In een volgepakt Gildehuis was het bijna een herhaling van de wedstrijd uit november 2016, die overigens al rond tien uur in 2-2 was geëindigd met vier remises. Wij wonnen toen na strafschoppen. De herhaling zit hem dan ook niet in de eindscore, maar in de paringen. Ook toen Henk Vedder tegen Eric de Haan,
Hoewel we op Schaaksite na een week de wedstrijdverslagen wel afsluiten, is er alle reden om dit verslag nog onder de aandacht te brengen. In de eerste plaats omdat het een enorme topper was. Topfavoriet Groninger Combinatie was verrassend achterop geraakt, maar maakte de achterstand op koploper Paul Keres met deze wedstrijd weer goed. Bovendien is het een mooi verslag van Erik Hoeksema, die zich portretteert als de vader van het team en zich afvraagt of de kinderen Marijn Otte en Nick Maatman het schaken inmiddels misschien beter begrijpen dan hij zelf. En dan werd hij ook nog eens gedwongen tot een stukoffer. Niets voor hem. De partij is ook na te spelen.
Nog even een korte terugblik op die cruciale wedstrijd tegen Paul Keres. Als team-oudste die in 1980 zijn debuut maakte in Groningen 1, als ervaren speler die in teamwedstrijden alles al gezien en meegemaakt heeft, als oude rot, gepokt en gemazeld, die zich nergens meer druk over maakt, begreep ik dat ik de aangewezen persoon moest zijn om leiding te geven aan al die jonge honden om me heen. Er was echter één klein probleempje: ik was zelf bloednerveus! En ik moest ook nog tegen Marijn Otte, groot geworden in de jeugdafdeling van Haren.
Een jaar of tien geleden heb ik hem een tijdje getraind. We speelden een korte oefentweekamp met verplichte opening, zodat Marijn – een bedeesde gymnasiumscholier en alom gezien als een groot talent – zich goed kon voorbereiden. Nou, de exacte uitslag weet ik niet meer maar de coach kreeg een gevoelig pak slaag…
Wie gaat er in 1B samen met Rotterdam degraderen? De eerste taak bij het ontlopen daarvan is natuurlijk: winnen van Rotterdam. Dat deed Voorschoten deze ronde, waardoor de ploeg steeg van negen naar acht. Aan Rotterdamse zijde won alleen Rini Kuijf. Op de site van Voorschoten vertelt Sander Hilarius hoe het allemaal in zijn werk ging.
Zes ronden hebben we erop moeten wachten maar toen was het dan ook zover: ons eerste pakte beide matchpunten. Dat was ook wel nodig ook want inmiddels was het team onder de degradatiestreep beland en dat is toch geen fijne streep om onder te staan. Nu was de wedstrijd tegen SO Rotterdam ook een ‘must win’ want dat team had tot nu toe alle wedstrijden met duidelijke cijfers verloren en dat moest natuurlijk vooral zo blijven. Jarenlang had Rotterdam sponsors die ervoor zorgden het een absoluut topteam was – Volmac Rotterdam werd bijvoorbeeld 18 maal kampioen van Nederland, al moeten we dan wel terug naar de vorige eeuw – maar resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst zoals wij weten. Als de sponsor ophoudt verdwijnen ook de sterkste spelers en dan stort gans het raderwerk ineen.
Lees meer >In 1B gaat het roemruchte Rotterdam degraderen, dat kan bijna niet anders. Maar wie wordt de nummer negen? Daarvoor zijn er nogal wat kandidaten. Venlo trok zich daaruit ietwat op door concurrent Vianen/DVP te verslaan. De Limburgers krijgen weer aansluiting bij de middenmoot, schrijft Henk van Gool in zijn verslag met veel partijfragmenten.
Venlo 1 heeft de uitwedstrijd tegen Vianen/DVP met de hakken over de sloot gewonnen.
Het zag er aanvankelijk niet naar uit dat de Venlonaren met twee matchpunten huiswaarts zouden keren. Na een korte remise tussen Ulrich Perschke en Christian Busch kwam Venlo op een 2,5 – 0,5 achterstand door nederlagen van Thomas Neuer en Thijmen Smith. Beiden gaven pardoes een stuk weg.
Hadden beiden last van een winterslaap?
Wageningen onderaan in 1A, dat was een vreemd gezicht. Vorig seizoen werd het team nog tweede. Een overwinning op Purmerend bracht het team naar de achtste plaats, maar daarmee is klassebehoud nog verre van zeker. Er wacht nog een zwaar programma. Jan Timman won deze keer door een groter eindspelinzicht. Dat is logisch. Yochanan Afek kon zijn tegenstander plotsklaps mat zetten. Onder aan het verslag op de site van Wageningen kunt u doorklikken naar het verslag op de site van Purmerend.
De schakers van de SV Wageningen hebben tegen Purmerend een zwaarbevochten en noodzakelijke 7-3 overwinning geboekt. Rond de tijdcontrole kon het nog alle kanten op, maar een aantal opmerkelijke zetten aan Purmerendse zijde deden de balans naar Wageningen uitslaan. De Wageningers hebben zich met de overwinning boven de degradatiestreep geworsteld, maar moeten ook de komende ronden nog flink aan de bak.
Wageningen begon de match met een 1-0 voorsprong. Sander van Eijk had anderhalve week eerder zijn partij al vooruit gespeeld. Hij ving een stukoffer van de tegenstander op en wist zijn materiële plus te verzilveren. Je zou verwachten dat de overige negen Wageningers geïnspireerd door deze voorsprong Purmerend gingen bestrijden, maar niets bleek minder waar. Na nog geen drie uur spelen stond er plots 1-3 op het scorebord.
Zoals al gemeld, was LSG de grote winnaar van de zesde ronde in de Meesterklasse. Alle achtervolgers lieten een of twee punten liggen. BSG deed dat in Den Bosch, maar HMC is natuurlijk altijd een gevaarlijke tegenstander. De Bussumers kwamen met een gelijkspel nog goed weg, want ze hebben drie punten achter gestaan. Lars Ootes doet verslag, met diverse partijfragmenten. Partijen van Ton van der Heijden zijn altijd chaotisch, maar daarin gaat hij ook wel eens te ver.
Het beloofde een interessante dag te worden. BSG was prettig de winterstop in gegaan met een tweede plek. HMC kon ook niet klagen dit seizoen, door met een wat lager teamgemiddelde dan afgelopen jaren, één matchpunt van de nummer 2 te staan.
Zelf werd ik wakker gemaakt door de overheid. De NL-Alert heb ik alleen via aangekondigde tests meegemaakt, maar nu ging ie af for real. Niet veel later toen ik mijn huisventilatie uitdeed, kwam het bericht dat het om een niet gevaarlijke stankontwikkelingen ging uit Alblasserdam. Anyway, dit zette me meteen scherp voor de kraker die om 12 uur zou beginnen.
Als BSG waren we een beetje verzwakt, maar Frank en Alexander waren gelukkig bereid om deze keer mee te spelen.
Lees meer >In 1A zijn er nog minstens zes degradatiekandidaten. De nummer 9 Max Euwe werkte zich omhoog met een overwinning op nummer 5 Caïssa Eenhoorn. Dat is niet verrassend, want niets in deze klasse is verrassend. Verslaggever Co Buysman denkt wel dat er sprake is van mysterieuze krachten in de sport. Een verslag met veel partijfragmenten van de verliezer, omdat we op de site van de winnaar geen verslag aantroffen.
In de loop der jaren heeft Max Euwe 82 bordpunten verzameld in Hoorn. Maar we hebben het niet over het schaakgenootschap uit Enschede die op deze tweede zaterdag van februari 2019 voor de tiende keer de rit naar Westfriesland maakt. Om de score van de enige Nederlandse wereldkampioen – als simultaangever – te evenaren zal de oostelijke ploeg nog tienmaal naar De Kreek moeten komen.
Caïssa-Eenhoorn – SG Max Euwe 3½-6½. Met het resultaat van deze wedstrijd meegerekend, komt de Enschedese vereniging uit op een bordpuntentotaal van 46½. Daarbij zijn ook de resultaten van de lagere teams geteld, want de onderlinge score van de eersteklasseduels valt slechter uit voor ons vlaggeschip.
Lees meer >Dit mag je rustig bizar noemen. In klasse 2C stonden er na vijf ronden twee ploegen bovenaan met 8 matchpunten. Dat is nog niet zo gek, maar na zes ronden staan er vier ploegen bovenaan met 8 matchpunten. Santpoort en LSG 2 voegden zich bij Messemaker 1847 en JuRo Unirek/De Wijker Toren. Voor Santpoort schreef Peter de Roode een verslag en hij vertelt hoe Harmen Jonkman leerde van Alpha Zero.
Santpoort1 voor het eerst zonder invallers! Het heeft zes wedstrijden geduurd. Onze tegenstander had één invaller en die heeft geen fijne middag gehad.
Ik was het eerste klaar. Speelde mijn tegenstander vanuit de opening weg en na de bom 14…Tb3:!! was de partij uit. Daarna geef ik prompt de gewonnen pion terug met 18..La6 (!) maar die zet blijkt de sterkste te zijn. Na 19.Da7: kan ik de partij beslissen met 19…Pf4!, kies voor het eveneens winnende 19…Dg5 maar taxeerde het niet meer als gewonnen. Zag in de eindstand met weinig tijd op de klok geen constructief plan ondanks een overwegende stand en bood teleurgesteld remise aan hetgeen geaccepteerd werd (0,5-0,5).
De verschillen in 1A zijn klein. De bovenste twee delen de kop met 10 punten, onderin zijn er maar liefst vijf ploegen met 5, 4 of 3 punten. DSC Delft kijkt niet meer omhoog, maar nog wel omlaag. Terecht, want bij een nederlaag had de ploeg nog steeds 5 punten gehad en dat mag je nog degradatiezone noemen. Met 7 punten en een zwaar programma zijn ze er ook nog niet gerust op. In theorie kan de ploeg inderdaad nog degraderen.
Op 9 februari speelde het 1e een thuiswedstrijd tegen Philidor 1847. Chiel was afwezig, dus speelden we niet in de sterkst mogelijke opstelling. Gezien de achterstand op nummer 1 van 5 matchpunten was het kampioenschap wel verkeken, maar de punten waren van belang om buiten de degradatiezone te blijven.
FM Joost kreeg een soort Hollands op het bord tegen Jeroen Weggen. Joost behandelde dit een beetje onorthodox, maar kwam toch wel lekker te staan. Op een gegeven moment converteerde hij zijn ontwikkelingsvoorsprong in een pion, maar Jeroen had voldoende compensatie. De zware stukken gingen eraf en Jeroen won al gauw de pion terug, waarna een eindspel van 2 paarden en 4 pionnen resulteerde.
