(door Tijmen Kampman)
Normaal gesproken komt men elk jaar maar een keer naar Wijk aan Zee, uiteraard voor het Tata Steel schaaktoernooi in januari. Sommige dingen veranderen nou eenmaal nooit. Wat ook nooit verandert is de matige OV verbinding naar Wijk aan Zee toe. We hadden ons al zo goed als neergelegd bij een drie uur lange reis met diverse treinen en bussen, tot het moment waarop Stefan als redder in nood verkondigde toch een auto had weten te regelen. Eenmaal aangekomen in Wijk aan Zee herkende ik het bijna niet. Geen grote tenten met gezellige groepen schakers, maar een vrijwel lege sporthal wat toch een apart gevoel geeft.
Schaaktechnisch viel er gelukkig wel veel te beleven. Op bord 1 leek Herman Grooten de opening een stuk beter te begrijpen dan zijn tegenstander, waar ik niet echt van op keek. Ik heb nu al best wat jaren met Herman in een team gezeten en ik ben vaak erg onder de indruk van de manier waarop Herman vrijwel al zijn partijen in winst weet om te zetten. Ook deze keer leek er geen vuiltje aan de lucht en was de tegenstander strategisch helemaal zoek gespeeld. Of Herman onbewust het nog spannend wilde maken zullen we nooit weten, maar feit is dat er opeens een stuk af ging. Gemist, kan gebeuren, gewoon doorspelen. Gelukkig bleken een tweetal vrijpionnen dermate lastig dat het resterende eindspel van T+P tegen T+2p wel remise zou worden, ware het niet dat Hermans tegenstander de kracht van paard en toren onderschatte en pardoes mat ging. Een meevaller!
Lees meer >