Schaaksite

50 jaar Paul Keres

16 augustus 2019 21:27 Johan Hut 1

Een jaar na het vijftigjarig bestaan van de Utrechtse schaakclub Paul Keres is er een dik jubileumboek verschenen. Dat de club de jubileumdatum heeft laten verlopen is niet bezwaarlijk, want als het boek op tijd was verschenen had het geen 305 pagina’s geteld.

De club werd in 1968 opgericht onder de naam Utstud. Het was een studentenclub in Utrecht, dus iedereen kan bedenken wat die naam betekent. Utstud was een fusieclub van drie zeer oude studentenclubs, namelijk Lasker (1908), Stukken & Schijven (1910) en Caïssa (1946).

De fusieclub begon binnen de competitie van de Stichts-Gooise Schaakbond op het laagste niveau en maakte een glorieuze tocht naar boven, net als later bijvoorbeeld Koningsclub Bergen en Sopsweps’29, die vanwege het reglement ook op het laagste niveau moesten beginnen. Het boek bevat een hilarisch gefingeerd verhaal van een tegenstander die hier niet blij mee was.

“Meneer, ik ben veertig jaar met plezier lid van de Koperen Loper, maar de lol is er nou wel af. En ik ken er genoeg die er net zo over denken, ook bij andere verenigingen. Die lui van Utstud winnen alles. Ze verpesten gewoon alle competities waar ze aan meedoen. D’r is geen aardigheid meer aan. Ze worden gesponsord door Van der Galie (een boekhandel met een grote schaakafdeling – JH) en daarom konden ze die spelers van Utrecht kopen. ’t Is geen wonder dat ze er geen fluit aan doen om loten voor de KNSB te verkopen, terwijl wij ons uit de naad moeten lopen om een pakketje schaakmateriaal te winnen. De centen komen ze gewoon aanwaaien, nou en daar willen ze wel voor spelen.”

Boekrecensie – Learn from Michal Krasenkow

2 juli 2019 14:12 Koen Leenhouts 0

Veel trainers vertellen dat het naspelen van partijen, die door sterke grootmeesters zijn geanalyseerd, een goede manier van trainen is. Je krijgt inzicht in de belangrijkste thema’s in bepaalde stellingen, je ziet tot op zekere hoogte hoeveel varianten topspelers berekenen en het is leerzaam te zien hoe gewonnen stellingen worden afgemaakt of hopeloze verdedigd. Desondanks verschijnen er niet zo gek veel partijenverzamelingen in vergelijking met openingsboeken of werken die zich richten op verbetering van het middenspel.

Boekrecensie: Praktisch trainen met IM Robert Ris

25 juni 2019 13:40 Daniël Zevenhuizen 0

Cruciale vaardigheden voor de schaakfanaat

Boekrecensie van Robert Ris’ Crucial Chess Skills for the Club Player, vol. I (2018) door Daniël Zevenhuizen

In zijn schaakhandleiding Crucial Chess Skills for the Club Player deelt Internationaal Meester Robert Ris zijn inzichten als trainer van schaakliefhebbers in de middencategorie (ELO 1500-2200). In twee delen vat hij de, zijns inziens, meest fundamentele thema’s voor het schaakbegrip samen. Het werk is een welkome uitgave in een tijd gedomineerd door dweperige computerverering: praktische methode vervangt roekeloze imitatie.

Over coaching

22 juni 2019 8:30 David van Kerkhof 0

Toen ik zag dat Thinkers Publishing een boek had gepubliceerd van topcoach Vladimir Tukmakov genaamd ‘Coaching the Chess Stars’, was ik natuurlijk enthousiast om dit boek te recenseren: het gaat per slot van rekening over mijn eigen vakgebied. Ik was van tevoren nog niet bekend met de aanpak van Tukmakov en bij een dergelijk onderwerp is het altijd de vraag of die aanpak je ook aanspreekt. In de inleiding overtuigt Tukmakov me echter al direct. Hij zegt namelijk het volgende:

Boekenrecensie: Een boek voor lekker ‘dom’ aanvallen

6 juni 2019 19:58 Bram Klapwijk 1

Het aantal boeken breidt snel uit. In de alsmaar groter wordende zee van boeken is het soms lastig goede boeken te vinden. Onwillekeurig kijk ik dan toch maar vaak naar boeken van grote uitgevers of naar boeken van bekende schaaknamen om zo een keuze te maken. Dit boek valt er een beetje buiten, al is Joel Johnson wel aardig bekend in de Verenigde Staten. Waarom dan toch een recensie over “Attacking 101, volume #002” als kleine vis in de grote zee? Omdat het een boek is over lekker ‘dom’ aanvallen. En wie vindt dat nou niet leuk?!

Recensie: 1001 Chess Exercises & 100 Endgames Workbook

Dit keer niet één, maar twee recensies. In de afgelopen weken heeft New in Chess een tweetal (werk)boeken gepubliceerd: 1001 Chess Exercises for Club Players van Frank Erwich en The 100 Endgames You Must Know Workbook van Jesus de la Villa. Geen tijd om rustig achterover geleund in je stoel een boek door te lezen. Je wordt aan het werk gezet! Maar wat kun je eigenlijk verwachten? Herman bespreek het boek van Frank Erwich, waaraan de Stappenmethode een steentje heeft bijgedragen. Daaronder is de recensie van Mark te vinden, waarbij het 300 opgaven tellende werkboek van Jesus de la Villa centraal staat.

The Modernized French Defense: Volume 1 The Winawer

21 mei 2019 15:25 Jordy Schouten 0

De binnen Nederland goed bekende IM David Miedema heeft zijn eerste schaakboek op de markt gebracht. Na al langer stukjes te hebben geschreven voor New in Chess is Miedema nu echt begonnen met het schrijven van boeken. Zijn geliefde Franse opening is het startpunt van zijn ‘nieuwe’ carrière. In twee volumes probeert hij de lezer een compleet repertoire voor te schotelen. In dit eerste deel behandelt hij de veel gespeelde Winawer variant. Naar verwachting zal in 2020 het tweede deel uitkomen met alle andere varianten in het Frans. Bekende varianten daarvan zijn de doorschuifvariant, afruilvariant en de Tarrasch.

Recensie: Devoted to Chess, The Creative Heritage of Yuri Razuvaev

15 mei 2019 22:21 Herman Grooten 9

Als we bedenken wie misschien de beste schaaktrainer in de wereld zou kunnen zijn, komt de naam van Yuri Sergeyevich Razuvaev (1945 – 2012) bij vele spelers in het Westen niet meteen boven water. Mark Dvoretsky heeft een beetje die reputatie, maar de naam Razuvaev wordt in elk geval door de beste spelers ter wereld met groot respect uitgesproken. Tenminste, daar kwam ik pas achter bij het lezen van een uit het Russisch vertaald boek van Boris Postovsky. Deze oude Sovjet-coach, Boris Postovsky – ooit Sovjet-kampioen in het correspondentieschaak en coach van het Russische team dat goud won in vier Olympiades – voelde zich geroepen om de nalatenschap van deze grote man op schrift vast te leggen. Dit boek, getiteld “Devoted to Chess, The Creative Heritage of Yuri Razuvaev” is een monumentaal werk geworden van precies 365 pagina’s. Je zou bijna zeggen: één pagina per dag, een jaar lang gewijd aan Razuvaev omdat de man op een of andere manier zeer bijzonder is geweest.

En dit boek, dat zeer meeslepend is geschreven en ik vrijwel in één adem heb uitgelezen, heeft mij de ogen geopend over wie de persoon Razuvaev geweest moet zijn (hij is helaas al relatief vroeg gestorven). Het bevat vijf hoofdstukken, maar – zoals de auteur in zijn inleiding al meldt – kun je beter spreken van een driedeling:

1) Deel 1: herinneringen van zijn tijdgenoten
2) Deel 2: Selectie van partijen en artikelen met betrekking tot openingstheorie
3) Deel 3: Artikelen met betrekking tot de opleiding van jeugdtalenten

Voordat ik mij stortte op de eerste hoofdstukken, heb ik met stijgende verbazing het voorwoord gelezen van Vladimir Kramnik. De ex-wereldkampioen komt superlatieven te kort om zijn dankbaarheid te beschrijven jegens zijn voormalige leermeester. Hij beschrijft onder meer hoe hij als 16-jarige in 1992 meespeelde in het Dortmund Open. Daar viel zijn spel zodanig op bij Garry Kasparov en Yuri Razuvaev (die daar ook meespeelde) dat zij na afloop van het toernooi naar Kramnik toekwamen om hem te vertellen dat ze zij zich hard wilden maken om hem in het Sovjet-team op te nemen in de aanstaande Olympiade. Kramnik was natuurlijk aangenaam verrast en naar later bleek, ging de voordracht niet zonder slag of stoot, maar Kramnik mocht mee naar Manilla op de Filippijnen waar de Olympiade gehouden werd. Zoals later bleek, was dat een uitstekende keuze, Kramnik scoorde 8½ uit 9 op het laatste bord! Het was misschien wel het begin van een fantastische carrière.

Over inspiratie

17 april 2019 23:57 David van Kerkhof 2

Laat me maar meteen met de deur in huis vallen: ik zit in een schaakdip. Wellicht kan je het een pre-post-titeldip noemen: met een virtuele rating van 2395 en drie normen op zak sta ik op matchpunt voor de IM-titel. Echter, hoewel het me in de schaakwereld wellicht wat meer status oplevert, zal ik er in de echte wereld geen vrouw extra mee imponeren – laat staan dat ik dichter kom bij het vervullen van mijn lotsbestemming (wat dat ook zou moge zijn).