Schaaksite

Confrontatie met mezelf

19 oktober 2023 10:27 Wim Westerveld 1

Serendipiteit. Het is een woord, een begrip, voor een vondst waar je niet naar op zoek was maar waar je toevalligerwijs op stuit. En zo kwam ik in de wondere wereld van het correspondentieschaak terecht toen ik op zoek was naar Gert Timmerman, de succesvolle correspondentieschaker van rond de eeuwwisseling. Ik scheef daarover in ‘Morituri te salutant’.

Maar er was meer dat die zoektocht en de daaruit voortvloeiende gesprekken en ontmoetingen met Gert opleverden. Nog afgezien van zijn toetreding tot onze club en ons eerste team. We haalden herinneringen op, hadden het daarbij over onze mysterieuze teamgenoot bij Volmac II, over zijn verdwijning na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 en we deelden onze vermoedens. Evgeny Skoblikov, om hem ging het. Voor verder onderzoek gaf Gert me de complete serie afleveringen van het fameuze clubblad van Volmac Rotterdam, Volmachess.

Over Skoblikov ben ik al lezend niet veel te weten gekomen, maar wel over mijn eigen schaakverleden waarvan ik sommige episodes en voorvallen compleet vergeten was.

Zo nu en dan schreef ik voor het clubblad. En wat ik nu teruglees, vervult me met enige jaloezie jegens de ‘ik’ die ik toen was. De ambitie, de wil om te schitteren, won het toen nog van de angst om te verliezen. Het is eigenlijk metaforisch voor de jeugdige overmoed die door opgedane wijsheid het veld ruimt om uiteindelijk te verworden tot de behoudzucht van de ouderdom. Vorig seizoen speelde ik voor de externe zes maal remise en in het nieuwe seizoen ben ik ook alweer met twee remises gestart. Ik bedoel maar.

Laten we teruggaan in de tijd. Het is 1987, ik neem deel aan het Volmac Open Kampioenschap en ik schrijf over een belevenis, een woeste partij, standaard voor veel van mijn partijen uit die tijd. De acteurs die in het stukje figureren, Velimir Tudjman, RAG de Graaff en Roy Dieks, ze zijn er niet meer. Het lezen van die namen stemt weemoedig. Zo lang geleden alweer, maar toch ook zo dichtbij.

Genoeg gemijmerd. Dan nu dat stukje. Het commentaar bij de partij met Velimir Tudjman heb ik ongemoeid gelaten, ook al zag ik dat de engines veel van mijn annotaties als onjuist of onzuiver beoordeelden, waardoor mijn stelligheid van toen als nogal pedant kan overkomen. Zelfverzekerdheid, onwrikbaar geloof, gaan vaak samen met onwetendheid. Bij deze, beste lezer, krijgt u de excuses van mijn veel jongere onbezonnen ik. Die, en dat moet ik toegeven, toch ook nog ergens in me huist.

“Zó speelt Botwinnik!” door Manuel Nepveu

15 oktober 2023 5:41 Remi 3

In zijn vorige column kwam Gerhard Eggink met de vraag “Hoe vaak denk jíj aan het Romeinse Rijk?”. Een of andere maffe hype op sociale media. Gerhard gaf aan dat hij best vaak aan het Romeinse Rijk denkt. Grappig, mijn antwoord is identiek. Dat heeft om te beginnen natuurlijk iets met de middelbare school te maken, …lees de hele column in PDF.

Deze en andere columnisten van SV Promotie,

“Waarom schaken we?” door Hans Meijer

11 oktober 2023 11:15 Remi 7

In mijn geval is het antwoord op de vraag waarom ik schaak simpel. Ik mocht geen lid worden van de christelijke damclub van Kockengen en werd met open armen onthaald door voorzitter Tuininga van de schaakclub Breukelen. Een gelukkige keuze naar later bleek. …lees de hele column in PDF.

Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns. U leest ze op onze site.

schaakstukje

5 oktober 2023 9:50 juliusbosma 1

Fantoomschaak.

Voor wie net als Magnus Carlsen ‘uitgeschaakt’ is of gewoon eens wat anders wil heb ik nog wel iets leuks in petto. Kent u het spel Electro? Op een kaart met verschillende plaatjes moet je met een stick bij elkaar horende plaatjes aanstippen. Bij een correcte weergave gaat er een lampje branden. Dit bracht mij op het volgende idee.

Het reguliere schaakbord wordt vervangen door een elektronisch bord zonder velden of lijnen.

“Hoe vaak denk jij aan het Romeinse Rijk?” door Gerhard Eggink

24 september 2023 19:46 Remi 0

Sinds een week wordt de wereld opgeschrikt door mensen die zich dat afvragen. Het is trending op TikTok onder de hashtag #romanempire. Bijna 1 miljard views. Dat is heel erg veel. Wat erachter zit is niet helemaal duidelijk, maar het lijkt veroorzaakt te zijn door een video van iemand die zich Gaius Flavius noemt (zo’n naam zou ik dan ook uitzoeken)…Lees de hele column in PDF.

Deze en andere columnisten van SV Promotie,

Reactie op Manuel Nepveu

18 september 2023 19:44 Pi Unneke 1

Beste Manuel,

Bedankt voor je eervolle vermelding in je laatste column. Ik kreeg twee keer de kans om het paardschijnoffer op f5 uit te voeren. In het eerste diagram op zet 17: 17.Pef5 exf5 18.Pxf5 De6 19.Dg5 Pe8 20.Lxg7 (20.Lh3 h6) 20…Dg6 21.Dxg6 hxg6 22.Pxd6 Pxd6 23.Lxf8 Pxf8 24.Tfc1 Tb8 Wit heeft een plusje. De tweede keer, tweede diagram, had ik het zeker moeten doen.

“Genade voor Recht?” door Manuel Nepveu

17 september 2023 7:00 Remi 0

Het seniorentoernooi in Dieren was weer gezellig. Veel bekende gezichten, een prettig weerzien (Ha Evert, dat is tien jaar geleden!). Ik had ook niet anders verwacht. Na de laatste ronde opperde mijn tegenstander dat ik misschien iets over het toernooi zou kunnen schrijven, misschien wel over onze partij. Hm, was dat laatste niet een brug te ver? Lees de hele column in PDF.

Deze en andere columnisten van SV Promotie,

”Ticona triomfeert in Bolivia” door Hans Meijer

8 september 2023 9:38 Remi 0

Osvaldo Zambrana sleepte in 2007 als eerste Boliviaan de IGM titel in de wacht. Verder telt Bolivia op dit moment drie IMs, Jonny Cueto (2003), José Daniel Gemy (2012) en in maart 2023 werd de veertienjarige Licael Ticona, zie de foto, uit Cochabamba de derde toen hij het door FIDE president Arkady Dvorkovich ondertekende diploma dat bij de IM titel hoort kreeg. Lees de hele column in PDF.

Morituri te salutant

5 september 2023 10:32 Wim Westerveld 3

Amsterdam lag er laat in augustus mooi en zonovergoten bij. Zoals altijd overspoeld door toeristen, maar dat was die ochtend slechts een hinderlijke bijkomstigheid die de stralende aanblik van de stad niet kon bederven.

Ik verliet het Centraal Station en even later betrad ik de lobby van Hotel DoubleTree by Hilton met aan mijn zijde Gert Timmerman, de vijftiende wereldkampioen correspondentieschaak.

Nieuwsgierig naar het lot van deze tak van sport had ik koers gezet naar het congres van de International Correspondence Chess Federation (ICCF). Vol vragen, want in een tijd dat de schaakcomputer al meer dan een decennium zo sterk is dat geen mens nog aan dat niveau kan tippen, is het op het eerste gezicht immers een klein wonder dat correspondentieschaak nog altijd leeft. De uitnodiging voor het congres had ik te danken aan Jaap van den Herik die op de openingsdag een prominente rol zou spelen.

Bij binnenkomst ging de aandacht natuurlijk in de eerste plaats uit naar Gert die wereldkampioen werd toen correspondentieschaak nog niet aangetast was door het silicone monster. Tot mijn verrassing werd ook ik herkend door iemand die me begroette met de woorden: “Dag oude reus.” Om er direct op te laten volgen dat het over vijf jaar helemaal afgelopen zou zijn met het correspondentieschaak. Hij zei dat op een opgewekte toon alsof die boodschap geen enkele reden tot treurnis gaf.