Iemand vertelde mij ooit dat Alzheimer onder schakers nauwelijks voor komt. Dat zal ook onder dammers en kruiswoordpuzzelaars zijn dan denk ik, want het idee is, dat als de raderen blijven draaien, dat de hersenen in vorm blijven met alle positieve gevolgen van dien. En inderdaad besloot ik vandaag eens te googlen op Alzheimer + Schaken en jawel hoor: De mensen die er verstand van hebben schrijven het ook. De Belgische blogger Brabo deed ook eens een duit in het zakje. Wel met een nare kanttekening: We hebben minder kans op Alzheimer, maar als het ons overkomt gaat het wel een stuk sneller dan bij anderen.
Vanwaar ineens mijn interesse in Alzheimer? Welnu, dat heeft te maken met mijn optreden bij de Haarlemse Meesters in de afgelopen week. Dat ging heel niet slecht, tegen de top 4 op elo haalde ik ongeslagen 2,5 punt. Maar tegen de vijf lager geplaatsten scoorde ik maar een schamele overwinning en vier nederlagen. Daar zaten twee bijzondere gevallen tussen. Een plan bedenken en als het dan op oogsten aankomt het plan vergeten zijn. Alsof je naar de proviandkast loopt voor een zak chips en eenmaal bij de kast aanbeland vergeten bent wat je er komt doen.
Het eerste voorbeeld overkwam me in de zesde ronde. Ik was met een keurige 3 uit 5 redelijk op koers richting de gewenste 6 punten die nodig waren voor een IM norm. Ik speelde tegen de op dat moment onderaan staande Engelsman Michael Basman. Die opende met het voor hem gebruikelijke 1.g4 en offerde een pion. Die avonturen kwamen hem op een paar vreselijke nullen te staan, want wie zich voorbereidt met een vergeeld boekje van Batsford loopt een achterstand op jegens schakers die hun stokvissen op die opening laten schieten. Nu pakte ik die zaak iets minder voortvarend aan als Bart Gijswijt in ronde 1, maar ook ik bereikte een gewonnen stelling. Een belangrijk moment kwam op zet 14. Ik moest met zwart de keuze maken: h4 of geen h4?
Lees meer >