Recensie: Playing the English
Als u bent als ik, dan heeft u vast de nodige openingsboeken in uw schaakbibliotheek staan. Maar heeft u ze ook gelezen? Ik moet u bekennen: bij mij staan ze veelal stof te happen. Bij u ook? Waarom zijn deze boeken toch zo populair? Heeft het te maken met een zekere angst dat we de eerste zetten niet goed doorkomen? Of hopen we met een fenomenaal nieuwtje onze tegenstander zo snel mogelijk een hak te kunnen zetten? Geen idee.
Het probleem met doorsnee openingsboeken is dat ze boordevol varianten staan maar relatief weinig uitleg geven over de achterliggende principes. De gemiddelde schaker kijkt met enige verbijstering naar deze imponerende varianten brei en slaat zo’n boek dicht met “daar kijk ik later wel naar!” Helaas komt er vaak geen later. Wellicht vraagt u zich na mijn gejammer af: “Maar Michel waarom recenseer je dan toch een openingsboek?” Goede vraag! Omdat dit boek toch écht iets anders is dan vele anderen. Hoe zit dat?
Lees meer >
Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Gree in de Groene Amsterdammer.
Door Jan Timmerman
Deze rubriek is gemaakt voor 
Sinds een week wordt de wereld opgeschrikt door mensen die zich dat afvragen. Het is trending op TikTok onder de hashtag #romanempire. Bijna 1 miljard views. Dat is heel erg veel. Wat erachter zit is niet helemaal duidelijk, maar het lijkt veroorzaakt te zijn door een video van iemand die zich Gaius Flavius noemt (zo’n naam zou ik dan ook uitzoeken)…Lees de hele column in
Een boek heeft je pas écht gegrepen, als je het om de haverklap ter sprake brengt. Een schaakboek bespreek je niet zomaar met niet-schakende buitenstaanders. Gebeurt dat wél, dan heb je een heel bijzonder boek in handen. Nu heeft Willy Hendriks zeker de gave om dat soort boeken te schrijven, maar met The Ink War (2022) doet hij het weer op compleet nieuwe wijze. De scherpe pen die hij hanteerde in Move First, Think Later (2012) en On the Origin of Good Moves (2020) gebruikt hij nog steeds. Maar het genre van zijn nieuwste werk laat toch iets minder ruimte voor provocatie. Geschiedschrijving heeft nu eenmaal niet hetzelfde lezersbereik als een zelfhulpboek. Ondanks het stoffige imago van geschiedenisboeken staat The Ink War bol van spraakmakende anekdotes en wetenswaardigheden.
