Tien jaar geleden kwam ik met mijn arm in het gips op school. „Wat heb je gedaan?”, werd uiteraard gevraagd. „Meegedaan aan een schaaktoernooi”, antwoordde ik triomfantelijk. Dat schaakpartijen intens kunnen zijn, dat kunnen mensen zich wel voorstellen. Maar dat je er ook blessures mee kunt oplopen… Stiekem was de oorzaak natuurlijk een voetbalpotje op het pleintje buiten de speelzaal.
Een blessure zul je bij een schaken niet zo snel oplopen,
Lees meer >
Wekelijks publiceren we de diverse schaakrubrieken van de weekendkranten. Wij streven naar publicatie op de woensdag of donderdag na het voorgaande weekend.
Lees meer >
Ofwel, er zijn weer de nodige boeken uitgebracht en dat heeft aanzienlijk veel papier gekost, terwijl we weten dat er wereldwijd een papierschaarste is. Alle gekheid op een stokje: ik ben blij dat New in Chess in Alkmaar wederom vier boeken het daglicht laat zien, die ik hieronder nauwgezet onder de loep neem. Het gaat om de volgende boeken die onlangs zijn uitgekomen:
 |
 |
| The Magnus Method – Emmanuel Neiman | Caruana’s Ruy Lopez – Fabiano Caruana |
 |
 |
| The London System in 12 Practical Lessons – Oscar de Prado |
Everyone’s First Chess Workbook – Peter Giannatos |
The Magnus Method – Emmanuel Neiman
The Singular Skills of the World’s Strongest Chess Player Uncovered and Explained
Wereldkampioen tegen amateur. De amateur heeft zich kranig geweerd, maar na de 52e zet van zwart is het krachtsverschil ook op het bord duidelijk geworden. Wit staat gewonnen. De engine geeft niet minder dan +5,7 voor wit. Na 53. Tc7 had Nona Gaprindashvili er weinig moeite meer mee en de oprukkende witte vrijpionnen dwongen ondergetekende al snel tot opgeven.
Lees meer >Louis.
Onlangs had ik een boze droom. Ik was sportverslaggever van een groot landelijk dagblad. Het speelde zich af in de perszaal na een interland van het Nederlands elftal. Het interview verliep als volgt: (J)Meneer van Gaal vindt u niet dat er in de achterhoede de bal te veel heen en weer werd gespeeld? (L) Je bedoelt dat het op een schaakpartij leek? (J) Voetbal kun je toch niet met schaken vergelijken?
Lees meer >
Wekelijks publiceren we de diverse schaakrubrieken van de weekendkranten. Wij streven naar publicatie op de woensdag of donderdag na het voorgaande weekend.
Lees meer >Het is net schaken.
Ja hoor, daar was-ie weer: ‘het is net schaken’. Deze opmerking hoor je regelmatig als men bedoelt dat iets saai, langdradig of vervelend is. Meestal gebezigd door lieden die nog niet een loper van een paard kunnen onderscheiden. Spelen voetballers de bal iets te vaak naar elkaar toe zonder een meter terreinwinst dan is het net schaken. Duurt een debat veel te lang dan is het net schaken.
Lees meer >
Bovenstaande, tamelijk idiote vraag kwam bij me op naar aanleiding van de recente gebeurtenissen in Afghanistan. Via de omweg van ‘fanatisme’ om precies te zijn. Van Dale geeft bij de definitie van fanatisme aan: ‘dweepzucht … gepaard met onverdraagzaamheid jegens andersdenkenden’. Over gezellige fanatici hoeven we het dus niet te hebben. Blijkens het voorgaande vormen de fanatici een irritante deelverzameling van de verzameling van alle dwepers. Kennen we op schaakgebied eigenlijk dwepers (van niveau) die niet tot die irritante deelverzameling behoren?
Onlangs is er een nieuw boek verschenen over de Europese geschiedenis van vier bordspellen schaken, dammen, molenspel en triktrak. Dit boek kan ook voor sommige schakers interessant zijn, hoewel het is geschreven vanuit het perspectief van een dammer.
Lees meer >Inleiding
Mijn zesde recensie behandelt het boek: “Understanding Queen Endings” geschreven door GM Karsten Müller (1970) die bij ons uiteraard geen introductie behoeft, en Yakov Konoval (1955), die nog leerling is geweest op de beroemde Botwinnik-school. Hij heeft zich verdienstelijk gemaakt als programmeur. Zie bijvoorbeeld de zeven stukken-tablebases. Dit boek toont de samenwerking van eindspel-leraar (Müller) en de alleswetende computer, in beeld gebracht door Konoval. Het idee om eindspelboeken te zuiveren van fouten door sterke engines is natuurlijk niet nieuw. Dit boek is een voortvloeisel daarvan. Je zou ook de vijf eindspel volumes van Averbakh kunnen doorlichten. Of Chéron? Averbakh wordt op 8 februari 2022 overigens 100 jaar oud, het zou een mooi eerbetoon aan hem zijn, als iemand die klus op zich zou nemen.
Opbouw
Het boek is klassiek opgebouwd, elk hoofdstuk behandelt een eindspel met de dame in de hoofdrol. Op voorhand dacht ik dat het boek alleen dame vs. dame zou behandelen met alle
pionformaties die er zijn. Zoals het boek van John Nunn: “Secrets of Rook Endings.” Dat boek telt 352 bladzijden en behandelt alleen maar toren en pion tegen toren! Nee, allerlei onderverdelingen zijn opgenomen. Twee torens tegen dame, twee lichte stukken tegen dame, dame tegen pion(nen) enz. Dame vs. dame komt natuurlijk aan bod (hoofdstuk 2). Dit hoofdstuk gaf me al meteen een persoonlijke correctie. In het eindspel dame en randpion tegen dame alsook dame en paardpion tegen dame meende ik de remise-zone te kennen. Maar die zone was onjuist! Dankzij de table-bases is dat duidelijk geworden. Ik ga dat nu niet verklappen, koopt u daarvoor dit boek en de “nieuwe” remisezone wordt u ook duidelijk! Het hoofdstuk waar ik het meeste plezier aan beleefde was hoofdstuk 6: dame tegen twee torens. Wellicht omdat er weinig tot geen stof voorhanden is in andere eindspelboeken. Afgezien dan van Glenn Flears “Practical Endgame Play-beyond the basics”, maar dat kan ook liggen aan mijn beperkte voorraad schaakboeken. Voorts vind ik het prettig dat Müller vaak refereert aan andere boeken. Bijvoorbeeld op bladzijde 221 aangaande het eindspel: koning dame tegen koning loper en paard (zonder pionnen) waar hij verwijst naar John Nunns: “Secrets of Pawnless Endings”, met het excuus erbij dat hijzelf te weinig stof geeft. Mooi toch, die waardering voor collega-schrijvers. Ook is er waardering voor de toernooipraktijk, want bijna alle voorbeelden komen daarvandaan. Ook is het gros van de partijen van de laatste 20 jaar. Ik trof zelfs enkele bekenden aan! Het boek corrigeert deze toernooipartijen (uiteraard wemelen de partijen van de fouten, die de computer genadeloos laat zien). Daarnaast laat het boek de langste (lees lastigste) winsten zien in het eindspel dat op dat moment behandeld wordt. Dus wij kijken naar de partij Nakamura – Gunina (Caleta 2018) Koning met twee torens plus pion tegen koning dame en dan volgt later een geforceerde winst van 244 zetten, vanuit de moeilijkste beginstelling van dat specifieke eindspel.
