Partij Van de Kamp – Hammill (nu door de ogen van Bert van de Kamp)
Dimitri Reindeman schreef hier enkele dagen geleden over de overleden popjournalist en schaakliefhebber Bert van de Kamp en over een schaakpartij die hij in 1977 speelde tegen de Engelse zanger en popmuzikant Peter Hammill. Dimitri schreef terecht dat Van de Kamp velen op het spoor heeft gezet van een onbekende artiest, een plaat, een CD of bepaalde muziek. Zo lijdt het geen twijfel dat Bert van de Kamp met zijn aanhoudende stroom van gepassioneerde artikelen in Muziekkrant OOR volkomen in zijn eentje verantwoordelijk was voor het ontstaan van een kleine maar fanatieke en overtuigde schare volgers in Nedeland in de jaren zeventig van de tot dan toe volstrekt onbekende Britse muziekgroep Van de Graaf Generator met voorman Peter Hammill.
Lees meer >
Tal speelde in 1961 een revanchematch om de wereldtitel tegen Botwinnik. Kort voor het begin van die WK-match kreeg Tal, die nierpatiënt was, gezondheidsklachten, maar hij volgde het advies van zijn artsen niet op om de WK-match uit te stellen. Ook onderschatte hij Botwinnik, die zich juist heel goed op die WK-match had voorbereid door het spel van Tal te bestuderen.
Als schaker heeft hij een tijdje als semiprofessional gefungeerd omdat hij eerst zijn studie rechten wilde afmaken. Hij heeft eerst in de advocatuur gewerkt, maar toen het begon te kriebelen, omdat het schaakspel hem niet meer losliet, heeft hij de definitieve switch naar het professioneel schaken aangedurfd.
Jaren geleden maakte ik deel uit van een ambtelijke projectgroep die de opdracht had gekregen de ontwikkeling van een Nationaal Historisch Museum voor te bereiden. Zoals bekend hebben we dat karretje met vaste hand in de poep gereden.
Driemaal is scheepsrecht wil het gezegde. Dus nadat ik mijn weddenschappen in 2016, Anish Giri won het kandidatentoernooi niet, en 2018, toen won Alexander Grischuk niet, van Carlos Saavedra verloren had, ging ik er vanuit dat Giri of Grischuk het kandidatentoernooi van 2020 zou gaan winnen en nam hen op in mijn team.
Vader Erwin en zoon Max hebben een YouTube-kanaal gemaakt over schaken. Hierin spelen ze met een groepje kinderen schaakbeelden na op bijvoorbeeld de vloer van de huiskamer. Vervolgens laten ze het met normale stukken op een schaakbord zien. De lessen zijn bedoeld voor kinderen die net kunnen schaken. Ze leren bijvoorbeeld matzetten met twee torens, wat eerst wordt gedemonstreerd door in de voortuin het gras te maaien. En warempel, dat gaat inderdaad ongeveer op dezelfde manier. Matzetten met koning en dame wordt de ‘Kus des doods’ genoemd. Het herdersmat wordt door de kinderen op een vloerkleed ook enthousiast voorgespeeld. Behalve het geven van les willen Erwin en Max ook laten zien hoe leuk schaken is. Ze proberen elke twee weken een nieuwe video online te zetten. De filmpjes duren ongeveer twee minuten.
De Griekse schaker Efstratios Grivas is een veelzijdig figuur: naast grootmeester is hij auteur (zowel van boeken als in schaaktijdschriften) en trainer (hij draagt de titel Senior Trainer), maar ook internationaal arbiter en toernooiorganisator. In deze recensie bespreek ik zijn boek Your Jungle Guide to Rook Endings, dat dit jaar verscheen.
De KNSB-competitie begon in het seizoen 1920-21 met vijf teams in de hoogste klasse, zo schreven we eerder in deze serie. Ook toen er andere teams bij kwamen, werden tot en met 1965 bijna alleen deze teams kampioen. VAS (Amsterdam) 23 keer, ASC (Amsterdam) tien keer, DD (Den Haag) zes keer en NRSV (Rotterdam) en Utrecht elk één keer. Daarmee kom je op 41 kampioenen in 45 jaar. Drie keer werd de competitie niet gespeeld, vanwege reismoeilijkheden in de oorlog. Eén keer was er een kampioen die buiten de oorspronkelijke ‘grote vijf’ viel: in 1951 werd Max Euwe uit Amsterdam kampioen. Wat weten we van deze club en waarom werd het team in 1955 door het bondsbestuur plotseling uit de competitie gezet? Aan dat laatste zou een contributieverhoging van 5 cent ten grondslag liggen.
