Deze rubriek is gemaakt voor schaaksite.nl en is terug te vinden onder het kopje ‘Schaakhistorie’.
Omdat het schaakspel een eeuwenoud spel is, dat naar schatting al 3000 jaar oud is, lijkt het mij gepast om een serie korte artikelen te presenteren, waarin de schaakgeschiedenis voor het voetlicht wordt gebracht. Sinds we de draad weer hebben opgepakt is er het nodige gezegd over het schisma in de schaakwereld toen Kasparov en Short een eigen bond (de PCA) hadden opgericht en er ineens twee wereldkampioenen rondliepen. De vorige aflevering zagen we dat er in 2006 een zogenaamde “verzoeningsmatch” tussen Topalov (Fide-wereldkampioen) en Kramnik (PCA-wereldkampioen werd gespeeld, zodat de twee bonden weer bij elkaar gebracht werden en vanaf dit moment onder auspiciën van de Fide het WK georganiseerd ging worden. Kramnik, die de tweekamp in de barrage won, werd nu erkend als de “enige echte wereldkampioen”. De Fide had ondertussen een nieuw kandidatentoernooi uitgeschreven om de nieuwe uitdager te bepalen.
Inleiding
Uit de vorige artikelen weten we dat er een tijdlang twee wereldkampioenen rondliepen. Eén bij de Fide en de andere bij de PCA, de Professional Chess Association. We hebben al gezien hoe Anand ten onder ging in de PCA-WK-tweekamp tegen Garry Kasparov maar toch bleef de Indiër heel succesvol. Want parallel aan dit alles, mengde hij zich ook in de strijd om de Fide-titel. Die greep hij in het jaar 2000. De eerste zes van de knock-out-ronden werden in New Delhi (India) gespeeld waarna de finale plaatsvond in Teheran (India).
Anand slaagde erin door de finale te winnen van een enorm sterk knock-out toernooi waarvoor hij en Alexei Shirov zich hadden gekwalificeerd. In datzelfde jaar maakte hij in de finale gehakt van Shirov in een tweekamp die ging over slechts vier partijen. Met 3½ – ½ in het voordeel van Anand was duidelijk wie daarin de sterkste was.
-
Lees meer >