Wanneer ik iets over eindspelen schrijf, krijgt zo’n blog veel minder bezoekers in vergelijking tot een blog waarin iets staat over het middenspel. Wat is er aan de hand? Ik doe een poging om een antwoord te bedenken…
Lees meer >
Het toreneindspel mag zich de laatste tijd op een warme belangstelling verheugen bij auteurs. Eerder dit jaar waren er twee leerboeken van Quality Chess en nu heeft Gambit een interessante duit in het zakje gedaan. Het roept natuurlijk wel een vraag op. Waarom zoveel aandacht voor toreneindspelen?
Dat laat zich tamelijk eenvoudig verklaren. De toren doet over het algemeen later aan het spel mee dan andere stukken. De kans is dus ook wat groter dat ze overleven tot aan het eindspel. Toreneindspelen komen relatief vaak voor. Het zijn bijzonder boeiende eindspelen met regelmatig fraaie tactische wendingen.
Een ander punt is dat men vaak beweert dat de ‘remisemarge’ tamelijk hoog is. Dat mag dan wel zo zijn, maar dat neemt niet weg dat een foutje zo is gemaakt en dat het al gauw een half of heel punt kan schelen. Dus is er alle reden om u te verdiepen in dergelijke eindspelen.
Lees meer >
Het Max Euwe Centrum zit na de gedwongen verhuizing al weer sinds 1 maart in het nieuwe onderkomen en is weer volop in bedrijf. Maar zo’n borrel is natuurlijk een prima gelegenheid om oude en nieuwe bekenden te ontmoeten. De drankjes en hapjes vonden gretig aftrek. Maar dat was lang niet alles. Allereerst de nieuwe ruimte.
De plaats waar men een presentatie kan houden is groter dan in de oude situatie. De bibliotheek heeft een beetje ruimte moeten inleveren. Uiteraard is ook het museum over leven en werk van Max Euwe weer in volle glorie hersteld. De aankleding is nog niet helemaal klaar. Maar ook dat komt dik in orde. Naast de drankjes en hapjes was er nog veel meer te beleven.
Lees meer >Deze stelling kwam op het bord in een blitzpartij op lichess.org. Wat is de beste zet voor wit? Oplossing…
Lees meer >Je hoort geen nieuws als ik je vertel dat bij schaken patroonherkenning een belangrijke rol speelt. In dit eindspelletje zit ook een motief verborgen dat de moeite waard is om te onthouden. Wat is de beste zet voor zwart? Kijk ook eventjes naar de twee extra bonuspuzzels! Zie het hele artikel…
Lees meer >
Het was weer een boeiende ronde met diverse mooie gevechten en zoals we het graag zien: twee beslissingen. De meeste spelers hadden er na hun rustdag kennelijk veel zin in. Twee partijen gingen erg lang door. Wellicht was het vermoeidheid of tijdgebrek? In ieder geval werden de definitief beslissende fouten aan het einde gemaakt.
De partij die meest opviel was die tussen Gukesh en Abasov. Laten we daarmee maar direct beginnen. Aan het begin van het toernooi verwacht je dat Abasov gaat dienen als de bekende kop van jut. Heel veel bijzonders heeft hij tot nu toe niet gepresteerd in dit toernooi. Enkele tamelijk bloedeloze remises en een nederlaag.
Deze partij kenmerkte zich door nogal wat wederzijdse onnauwkeurigheden en regelrechte fouten. Het is allemaal een beetje te veel om in een verslag compleet door te nemen. Dus behandelen we enkele belangrijke momenten. Zie de volgende stelling na de 29e zet van zwart.
Wit speelde hier 30. Te5?! Veel sterker was 30. Dd3 met het idee om de zwakke zwarte d-pion te verschalken. Zwart kan op zijn beurt niet de pion op c5 nemen omdat na 30. … Dxc5 31. Te5 het paard hangt.
Wit bleef veel beter staan (+2). Na de 35e zet van zwart ontstond de volgende stelling.
Lees meer >
Na zo’n enerverende dag volgt er meestal een wat meer bezadigde ronde. Vier van de acht spelers gingen mee in deze gedachte. Maar er waren ook een paar spelers die er andere ideeën over hadden.
Pragg had nog wat goed te maken. Hij verraste zijn tegenstander met een opening die hij, voor zover ik heb kunnen nagaan, nooit eerder speelde. De uitgestelde Schliemann in het Spaans is een tikkeltje dubieus. Objectief bezien niet de beste keuze, maar psychologisch bleek het een rake zet. Zwart behaalde zonder al te veel moeite een evenwichtige stelling.
Wat volgde was een razend gecompliceerde partij waarin beide heren niet altijd de beste voortzetting kozen. Maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd met de hulp van de computer. Ik excuseer me bij voorbaat bij enkele trouwe fans voor de gebrekkige analyse. Kijkt u zelf maar of ik er iets redelijks van heb gebakken.
Foto: Michal Walusza – FIDE
Er was eens een wereldkampioen die een beetje genoeg had van het klassieke schaken. Hij vond dat saai en voorspelbaar. Daarom besloot hij niet meer mee te doen aan de strijd om de wereldtitel. Je vraagt jezelf onwillekeurig af: wat bedoel je met saai en voorspelbaar? De afgelopen match om de wereldtitel was levendig. En ook in het kandidatentoernooi knettert het behoorlijk.
Vandaag: vier partijen bij de heren die in winst eindigden. Ook bij de dames was het allerminst saai. Je zou geen vileine opmerking moeten maken (en dus doe ik het toch): sinds Magnus er niet meer bij is, is het allemaal lekker levendig en spatten de vonken er van af.
Waar moet ik beginnen? Laat ik maar starten met een uitermate boeiende en ingewikkelde partij. Tegenwoordig zijn er tal van scherpe varianten in de Catalaan. Daarbij draait het vaak om het offer van de pion op c4. Zwart speelde een bekende variant met 4. … Lb4. Het gebruikelijke antwoord hierop is 5. Ld2 waarna zwart de loper meestal terugspeelt naar e7. De gedachte hierachter is dat de loper op d2 de andere stukken in de weg staat.
Wit ging er niet op in en speelde 5. Pc3. Ik wantrouw die zet een beetje omdat het hierna moeilijk is om de pion terug te winnen. Daartegenover staat dat wit een vlotte ontwikkeling heeft, een mooi centrum kan opbouwen en al zijn stukken goed in stelling kan brengen. Maar ik twijfel toch wel een beetje of wit werkelijk voldoende compensatie heeft. Enfin er ontspon zich een bijzonder boeiend gevecht met talloze verwikkelingen.
Lees meer >
Foto: Michal Walusza – FIDE Candidates
Het is altijd een beetje de vraag wat je van zo’n eerste ronde mag verwachten. Gaan de deelnemers er meteen vol in of kijken ze eerst de kat een beetje uit de boom? Het was van beide wat. Over de partij tussen Abasov en Nepomniachtchi kunnen we kort zijn. Die had weinig om het lijf. Veel interessanter was het gevecht tussen de beide favorieten voor de eindzege: Caruana en Nakamura.
Nakamura speelde een wat ongebruikelijke variant van het Siciliaans. Aanvankelijk leek er allemaal niet zo heel veel aan de hand, maar rond de twintigste zet kreeg Fabiano serieus voordeel. Helaas voor hem speelde hij het niet nauwkeurig en kreeg Hikaru tegenkansen omdat de witte koningsstelling nogal verzwakt was. Je zou kunnen zeggen dat Nakamura er met een blauw oog genadig van af kwam. Zie hier de hele partij.
Lees meer >Wit was aan zet in een partij tussen Geller en Novotelnov (Moskou 1951). Wit speelde hier 39. g4. Is dat goed of fout? Zie het antwoord en kijk welke fraaie wending deze partij nam.
Lees meer >
