Boekrecensie – The Comfort Zone; Keys to Your Chess Success
Daniel Gormally is een interessant figuur. In de schaakwereld verkreeg hij vooral enige bekendheid doordat hij op een van de Olympiades Levon Aronian een vuistslag gaf tijdens een feest, waarvoor Gormally later ook uitgebreid zijn excuses aanbood. De Engelsman is daarnaast natuurlijk een sterke schaker, sinds 2005 grootmeester en met een hoogste rating van 2573, en daarnaast is hij schrijver van een aantal boeken en van een vermakelijke blog.
Zijn laatste boek heet The Comfort Zone; Keys to Your Succes. De titel suggereert dat het een leerboek is, met concrete tips om een betere schaker te worden, maar dat is niet hoe ik het boek gelezen heb. Het is veeleer een amusante, ietwat chaotische vertelling over het leven van Gormally zelf waarbij hij zijn successen en mislukkingen op originele manier uit de doeken doet met af en toe een uitstapje naar bekende wereldtoppers en – leuk, vond ik – Engelse subtoppers uit Gormally’s sociale kring. Het leven dat hij beschrijft is hard. Zo kan hij aan een Brits kampioenschap enkel meedoen door in de week voor het toernooi te winnen bij het gokken op paardenrennen, waardoor hij zijn accommodatie tijdens het toernooi net kan betalen.
Lees meer >
De besmettingscijfers nemen toe, dus de regering zag zich genoodzaakt weer maatregelen af te kondigen. Niet zo rigoureus als vorig jaar gelukkig. De competitie hoefde niet stilgelegd te worden. Wel moest iedereen die het denksportcentrum En Passant betrad laten zien dat hij/zij gevaccineerd was. Dat was een mooie klus voor de checkploeg, want er speelden afgelopen zaterdag drie teams thuis. Omdat tijdens de wedstrijden de telefoons uit moeten staan en het ook toegestaan is om even rond te lopen kregen de gecheckten een armbandje om,
Zou Lucas zijn zus Machteld omhelzen als ze thuiskomt? Ik vermoed van niet. Te gevaarlijk. Stel dat hij het coronavirus bij zich draagt en haar ermee besmet. Dan is haar NK-toernooi voorbij. Sinds het coronavirus door Bolivia waart omhelsde ik alleen nog maar mijn vrouw. De Boliviaanse gewoonte om vrienden en vriendinnen te omhelzen heb ik al ruim een jaar geparkeerd. Te gevaarlijk. Lees de hele column in 
