Geef nooit op
In mijn eerste of tweede seizoen bij de avondcompetitie van de senioren op mijn jeugdclub Hardenberg, stond ik op een avond totaal verloren. Ik was een jaar of 11, en opgeven was niet echt mijn ding. Misschien had ik dat al moeten leren voordat ik mee ging spelen bij de grote mensen, maar ach. Nog voordat de partij afgelopen was, kwam één van de senioren naar mij toe. Het was een streng ogende man, zeker wel in de 70, zware stem en voormalig onderwijzer. “Jij moet leren opgeven”, waren zijn woorden voordat hij verder liep. Ik schaamde me dood en ik was eerlijk gezegd wel een beetje bang voor die man. Ondanks die woorden was ik die avond eigenwijs en gaf ik niet op. Hij had overigens wel gelijk, ik stond al 6 paarden achter. Ja, paarden, want mijn 2000-tegenstander had de grootste lol en promoveerde telkens maar tot een paard. Wellicht om hetzelfde lesje iets ludieker aan mij te leren. Ik hoopte gewoon op pat.
Inmiddels ben ik ouder, maar is tijdig opgeven dan de wijsheid waarvoor ik (men) moet gaan? Laatst kwam ik deze partij eindstelling tegen in een verslag op chess.com:
(Koneru, Humpy (2523) vs. Khademalsharieh, Sarasadat (2458), Monaco, 25-02-2025)
Zwart gaf op, maar juist de vorige zet van wit was een blunder die deze eindstelling remise maakt! Na bijvoorbeeld 74…Kd5! 75.Kf4 Pe6+ heeft wit geen manier voortgang te maken.
Sommige schaaktrainers gebruiken eindspelstudies in hun trainingen omdat die vele voordelen hebben om bepaalde vaardigheden aan te leren en verder te oefenen. Dat studies een ideale tool kunnen vormen voor schaaktraining van talentvolle spelers, blijkt als we bedenken wat voor soort vaardigheden een speler tijdens een partij nodig heeft. Even een paar op een rijtje:
Er was in de tweede ronde een eindspel dat de aandacht trok. Daarom leek het me interessant om het eindspel nog eens nader te bekijken en van commentaar en uitleg te voorzien. Het ging om de partij tussen de twee Indiërs Harikrishna en Praggnanandhaa, die door laatstgenoemde werd gewonnen.
De rookwolken van het Tata Steel schaaktoernooi zijn al weer even opgetrokken, maar het leek mij toch een goed idee om eens naar wat eindspelen te kijken die daar op het bord kwamen. En dan vooral naar toreneindspelen omdat die het meeste voorkomen in de praktijk. Als liefhebber van deze eindspelen, viel mijn oog op twee partijen waar de talentvolle Nederlandse grootmeester Liam Vrolijk betrokken was. En dat was misschien voor hem niet iets om met genoegen aan terug te denken, maar in elk geval kunnen er de nodige lessen getrokken worden uit twee eindspelen die veel moeilijker bleken te zijn dan je op het eerste gezicht zou verwachten.
