Waarschijnlijk loop ik vaker rond op schaaktoernooien als publiek/verslaggever dan als speler. Zo ging ik ook langs op het ACT met Donald Olie voor Schaakmagazine. Olie gaf ongezouten commentaar…. Halverwege de jaren negentig liep ik met niet-schaker P. rond op een Donner-memorial. Als publiek. Waarschijnlijk hebben we Ornett Stork de B-groep zien winnen.
Licht geamuseerd keek P. toe bij de honderden mensen in de zaal.
Lees meer >Het nieuwe nummer van Schaken.nl magazine viel vanochtend door de brievenbus. In het voorwoord propageert Edwin Alblas de vuistslag op tafel à la Carlsen als nieuwe “cult”-actie bij het schaken. Hoe harder hoe liever, en er moeten daarbij vooral veel stukken omvallen op het bord. Liefst allemaal.
Maar voor mij is de ultieme vuistslag het soort waarbij je je hand flink blesseert, denk daarbij aan schaatser Kjeld Nuis, die zijn voet openhaalde bij een gefrustreerde schop tegen een plastic stoel!
Foto: Frans Peeters
Erwin behoort al jarenlang tot de Nederlandse schaaktop. Hij kwam al vroeg met schaken in aanraking en raakte sindsdien verslingerd aan het spelletje. Zijn eerste kampioenschap vierde hij al op twaalfjarige leeftijd, toen hij kampioen werd van zijn club in Woerden. Daarna volgden nog tal van successen in allerlei toernooien. U maakt hier nader kennis met iemand die een boeiend verhaal vertelt met interessante ideeën.
Wanneer ben je begonnen met schaken en wie heeft het je geleerd?
Dat was toen ik ongeveer een jaar of vier was. Naast mijn ouders waren er drie oudere broers thuis. Mijn vader schaakte regelmatig met mijn broers en dan ging ik kijken. Op een gegeven moment begreep ik ongeveer hoe het werkte en wilde ik meedoen. Het is grappig als je bedenkt dat ik de jongste was — mijn broers waren een stuk groter en sterker. Dus verloor ik meestal met dingen als voetbal. Maar met schaken kon ik vrij snel goed meedoen. Het was een enorme stimulans. Magnus Carlsen had iets vergelijkbaars met zijn zus, en dat hij van haar kon winnen. Blijkbaar is dat toch een bepaalde stimulans. Het werkte bij mij ook zo. Ik wilde de hele dag schaken met mijn broer of met mijn vader. Op een gegeven moment dacht mijn vader:
“We gaan hem gewoon naar een club brengen!”
Zo is het balletje gaan rollen. Ik werd lid van de schaakclub in Woerden.
Lees meer >Elke keer als ik de film zie, krijg ik een prettig gevoel. Een gevoel van vrijheid. Stel je voor dat je iedere dag kunt overdoen. Dat je er vandaag lekker op los kunt leven, zonder angst voor fouten, want morgen is alles vergeten en krijg je een tweede kans.
De film heet Groundhog Day en de hoofdpersoon bevindt zich precies in zo’n situatie. Iedere ochtend als hij wakker wordt,
Lees meer >Na 1.e4 e6 2.d4 d5 3.Pc3 Lb4 4.e5 c5 5.a3 Lxc3+ 6.bxc3 Dc7 7.Dg4 f5 8.Dg3 is bij Pachman – Halboffene Spiele – Vierte, überarbeitete und ergänzte Auflage van Sportverlag Berlin 1966 hoofdvoortzetting 8… Pg8-e7 met als toelichting:
“Ganz außer Gebrauch gekommen ist die Fortsetzung 8. ….cxd4 9. cxd4 Se7 10. Ld2 o-o 11. Ld3 b6 12. Se2 La6 13. Sf4 Dd7, z. B.:
a) 14.
Lees meer >
Mijn 23e recensie gaat over het boek “The Thinker’s Game”, met als subtitel “Decoding the Chess Universe.” Dit boek is geschreven door Dr. Melvin Chen. Wat ik van Melvin heb kunnen vinden beperkt zich praktisch tot de achterkant van dit boek. Zo vond ik hem niet terug in de FIDE-ratinglijst. Hij is van het land Singapore in Azië. Als je dit boek leest, wat ik van kaft tot kaft heb gedaan,
Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.
Even wat fraais uit het verleden:
De befaamde WK-match, Fridrik Olafsson het commentaar
Lees meer >In het kader van 15 jaar geleden een verhaal van Herman Grooten dat oorspronkelijk 15 september 2010 geplaatst werd.
Engeland was in de jaren ’80 het walhalla van de schaaktoernooien. Niet alleen komt bij mijn weten de weekendtoernooivorm, zoals wij nu in Nederland ook kennen, daar vandaan. Ook op het gebied van de Open grootmeestertoernooien was er van alles te genieten. Er waren diverse evenementen die sterk bezet waren.
Lees meer >
Je hoort schakers wel eens verzuchten: “Als ik niet zoveel fouten zou maken, was ik een veel sterkere speler!” Een of meer fouten in een partij is nog tot daaraan toe. Die maken we allemaal en hoeven lang niet altijd dodelijk te zijn. Maar blunders? Die doen pijn. Heel veel pijn.
Het is me zelf te vaak overkomen. Het is hilarisch als u bedenkt dat ik ooit blunderde tegen Can Kabadayi, de al meerdere keren bekroonde auteur van deze prima training (o.a. Chessable-auteur van het jaar 2024). Het was in 2015 bij een weekendtoernooi in Malmö. Ik gaf totaal onnodig een loper weg. Dat was, meen ik me te herinneren, een typisch gevalletje van wat de auteur mobility restrictions noemt.
Met de kennis van nu was dat makkelijk te voorkomen. Waar het in deze training om draait, is dergelijke grote en onnodige fouten te voorkomen. Dat kan prima als we onszelf aanleren telkens een korte blundercheck uit te voeren. Hoe dat werkt leert u in deze Chessable-training.
Lees meer >
