Had iemand dit al geplaatst? Volgens mij niet, toch?
Enkele dagen terug was Hans Böhm, schaker (en schrijver van een mooie beginzin…) te gast in het radioprogramma ‘De perstribune’.
Hij spreekt over schaken vroeger en nu, reizen, journalistiek zijn leven en nog meer. Dit alles op zijn zo bekende relaxte wijze. Luister/kijk hier
Met deze titel schreef Peter Doggers een indrukwekkend boek. Hij beschrijft de ontstaansgeschiedenis van het schaakspel en hoe dat spel eeuwenlang schrijvers, schilders, filmmakers, muzikanten, wiskundigen en wetenschappers geïnspireerd heeft. En nu, na een eeuwenoude geschiedenis, is schaken populairder dan ooit met wereldwijd honderden miljoenen die het spel spelen.
Hoe kwam het zover? Peter zat er met zijn neus bovenop en neemt ons mee in een verhaal dat sprekend lijkt op de successen van de grote tech-bedrijven (Big Tech) die op de golven van internet en digitalisering verbindingen tussen mensen wisten te leggen.
Dat ongeveer lijkt het boek te gaan brengen, getuige de tekst op de achterflap van het boek.
Lees meer >
Stelt u zich eens voor. U bent een sterke clubschaker en dan…? Wordt u getroffen door een nieuwe ziekte. Het lijkt geen probleem. U geneest en denkt weer vrolijk verder te kunnen gaan. Maar dat valt vies tegen. De ziekte blijkt voor sommige mensen nare gevolgen te hebben. Circa 3% van de volwassenen en 5% van de jongeren hebben in mindere of meerdere mate last van Long COVID. Dat treft uiteraard ook schakers. We spraken met Peter Hulshof.
Wanneer ben je begonnen met schaken en wie heeft het je geleerd?
Ik ben begonnen in wat vroeger nog de tweede klas van de lagere school werd genoemd. Dus ik was zeven jaar. Ik heb schaken geleerd van Marco Pot. Dat was een klasgenootje van mij. Die had het weer van zijn oom geleerd. Marco en ik speelden heel vaak samen. Hij kwam op een gegeven moment met:
“Ik heb een leuk spelletje geleerd”.
Hij heeft me de spelregels geleerd en sindsdien schaak ik. Het begon dus echt op school. Het was wel grappig we waren met z’n tweeën vaak als eerste klaar. Dan mochten we wat anders doen. Op een gegeven moment mochten we gewoon in de klas schaken. Dat vond de leraar oké. Zo is het een beetje begonnen.
Lees meer >
Eindelijk zag ik The Queen’s Gambit, waarover ik zulke goede dingen hoorde. Nu ja, zag een paar afleveringen. Was ik laat? Ja, en nee. Ik las het boek uit 1983 al een paar jaar na verschijning.
Merkte iemand al op dat Beth Harmon in de serie qua uiterlijk iets van een stripfiguur/superheldin heeft?
Lees meer >
Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.
Even genoeg over dress codes, gedeelde kampioenschappen en schakershuwelijken. Daarom heb ik een eindspel opgedoken dat ik 38 jaar geleden voor Man & Paard, het clubblad van mijn oude vereniging SV Voorschoten, uitgebreid geanalyseerd heb. Gewoon met een zakschaakbordje en een typemachine, want toen was geluk nog heel gewoon en computers bestonden (voor mij) nog niet.
Het is een eindspel met zeven stukken, en sinds enkele jaren kun je daar de seven men tablebase op loslaten (https://syzygy-tables.info/).
Sport beoefenen en kijken? Heerlijk. Ik houd van spelletjes, ofschoon niet altijd.
Ik lig in een appelflauwte als ik dit zie. En welk bordspel zien we? Schaken met drie, iets ‘afwijkends’ of..?
Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.
Mijn twintigste recensie gaat over het boek “Unveiling the Victory” van Henri Serruys (1948). Ik ken Henri al vanaf 1999, toen speelde mijn Hoboken 3 tegen Oude God 2 van Henri in de vierde reeks van de Belgische Interclubs. Nu, 25 jaar later, mag ik met veel genoegen een boek van hem recenseren dat de historie van het jeugd WK van 1955 behelst. Dit toernooi vond plaats in Antwerpen, de stad waar ik in 1970 ben geboren.
Opbouw
In 1955 is het meneer Hendrik Baelen gelukt om het jeugd WK schaken naar Antwerpen te halen. Dit is uiteraard een prestatie van wereldformaat en terecht wordt dit feit nu eens uitgebreid besproken in een boek. Ook de kampioen van dit toernooi, niemand minder van Boris Spasski, spreekt tot de verbeelding. Vaak hebben we in jeugd WK’s kampioenen gehad die redelijk snel daarna in de vergetelheid zijn geraakt. Spasski uiteraard niet. Hij speelde maar liefst drie WK matches. Hij werd wereldkampioen in 1969 naar een eerdere match tegen Petrosjan verloren te hebben (1966) en verloor zijn titel aan Fischer in de match van de eeuw (1972). Overigens heeft iemand mij verteld dat we in het Nederlands “Spasski” schrijven terwijl de Engelsen graag “Spassky” noteren; maar goed, dat terzijde. Nog iets anders over Spasski. Hij wordt op 30 januari 2025 namelijk 88 jaar. Als hij er nog een jaar bijdoet in 2026 om dan 89 te worden, is hij onze oudste wereldkampioen ooit. Wel geteld vier dagen na zijn 89e verjaardag. Smyslov werd namelijk 89 jaar en drie dagen. Dat is toch een leuk feitje wat daar straks in 2026 werkelijkheid kan worden? Overigens is de geboortedatum van Spasski niet 30-6-1937 zoals in dit boek staat. Dit moet een typo zijn, want elke schaakhistoricus weet dat Spasski in januari zijn verjaardag viert, net als prinses Beatrix, maar dan een dagje na Boris, op 31 januari.
Lees meer >
