Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.
Er zijn veel mysterieuzen in de sport, en de Nederlandse schaakwereld heeft Mr. X
De onthulling wie hij is vindt de 21e december plaats – in Groningen.
Mijn vermoeden staat alhier.
Wie is hij (zij/anders?) denkt u?-
Quality Chess publiceerde dit boek geschreven door Sam Shankland samen met ‘Conceptual Rook Endgames’ (auteur: Jacob Aagaard). Het is een tweeluik binnen de serie ‘Grandmaster Knowledge’ waarin alle aspecten rond toreneindspelen aan de orde komen.
De studie van toreneindspelen is belangrijk omdat die het meest voorkomen in de praktijk. Een grondige en vooral praktische kennis kan een schaker veel halve en hele punten opleveren. U hoeft ook niet bang te zijn dat het saai is. Toreneindspelen, ook de theoretische aspecten ervan, zitten boordevol verrassende en tactische wendingen.
Voordat de boeken op de markt verschenen stelde Jacob Aagaard op Twitter de vraag ‘wat we van de titels vonden’. Zelf was ik minder enthousiast over beide titels. Ik heb op een totaal ander vakgebied diverse boeken geschreven en wat ik daarvan leerde is dat de titel van een boek direct moet ‘aanspreken’ wil het goed scoren in de verkoop. Als er ‘hoop’ op een beter leven inzit, is dat zeker een pre. Beide titels doen geen vrolijk belletje bij me rinkelen.
Maar het moet gezegd: de titels dekken wel prima de lading. Theoretical Rook Endgames gaat precies over het onderwerp dat men met de titel belooft. Hoe zit het met ‘conceptual’? In dat boek (daar leest u volgende maand meer over) concentreert de auteur zich op 24 belangrijke ideeën, concepten, die een rol spelen in dergelijke eindspelen. Denk aan afhouden, zetdwang, activiteit van de koning, tempo oorlog, doorbraak en nog veel meer.
Terug naar het boek van Shankland. Als u denkt: “Theoretisch” dan is het vast oersaai! Nee, het is toch ook heel lekker praktisch. Er was nog een ander bezwaar wat ik om mijn oren kreeg toen ik wat voorbeelden uit het boek op Facebook plaatste. De reactie was:
Lees meer >Zie Bianca Mühren stopt als voorzitter schaakbond
(met dank aan Wim Westerveld die de primeur had, zo vernam ik)
Zie ook Bianca de Jong kondigt terugtreden aan als voorzitter KNSB (bericht op Schaakbond.nl)
Deze rubriek is gemaakt voor schaaksite.nl en is terug te vinden onder het kopje ‘Schaakhistorie’. Omdat het schaakspel een eeuwenoud spel is, dat naar schatting al 3000 jaar oud is, lijkt het mij gepast om een serie korte artikelen te presenteren, waarin de schaakgeschiedenis voor het voetlicht wordt gebracht. Sinds we de draad weer hebben opgepakt is er het nodige gezegd over het schisma in de schaakwereld toen Kasparov en Short een eigen bond (de PCA) hadden opgericht en er ineens twee wereldkampioenen rondliepen. De vorige aflevering zagen we dat er in 2006 een zogenaamde “verzoeningsmatch” tussen Topalov (Fide-wereldkampioen) en Kramnik (PCA-wereldkampioen werd gespeeld, zodat de twee bonden weer bij elkaar gebracht werden en vanaf dit moment onder auspiciën van de Fide het WK georganiseerd ging worden. Kramnik, die de tweekamp in de barrage won, werd nu erkend als de “enige echte wereldkampioen”. De Fide had ondertussen een nieuw kandidatentoernooi uitgeschreven om de nieuwe uitdager te bepalen.
Inleiding
In de vorige aflevering hebben we al behoorlijk uitgebreid gesproken over de Indiër Viswanathan Anand, die via diverse toernooien en tweekampen steeds maar opnieuw moest bewijzen. We zoomen nog meer in op de periode dat hij zich de “officiële” wereldkampioen mocht noemen, omdat er een einde kwam aan de tweespalt in de schaakwereld.
Anand won de achtkamp in 2007 die onder auspiciën van de Fide werd gehouden waarbij de winnaar zich eindelijk weer de “enige echte” wereldkampioen mocht noemen. De wereldschaakbond had het zo georganiseerd nadat Vladimir Kramnik in 2005 de zogenaamde “verzoeningstweekamp” van Veselin Topalov had gewonnen waardoor er een einde kwam aan het schisma in de schaakwereld. We weten allemaal hoe dat was ontstaan toen Garry Kasparov en Nigel Short uit de Fide waren gestapt. U kunt dit allemaal nalezen via in de voorgaande afleveringen via onderstaand overzicht.
Kramnik (die zichzelf de klassieke wereldkampioen beschouwde) speelde mee om zijn titel te verdedigen in deze achtkamp, die dat jaar in Mexico werd gehouden. Het format, een dubbelrondige achtkamp was door de Fide al eerder gehouden in 2005. Kramnik kreeg later spijt dat hij zich had laten “onttronen”. Hij was daarbij niet de enige met de nodige scepsis. Want had Anand niet de titel veroverd in een toernooi en niet in een tweekamp, zoals dat van oudsher altijd het geval was? Ook Kramnik maakte dubbelzinnige opmerkingen over de waarde van Anands titel, maar claimde de titel toen niet zelf.
Lees meer >
“My goodness! Already 30 minutes gone on thinking whether to move the rook or the knight… And then suddenly you are struck by the happy idea – why more rook or knight? ‘What about Bb1?’ And without any more ado, without any analysis at all, you move the bishop” – Kotov, Think Like a Grandmaster.
Dit voorbeeld van Kotov illustreert goed hoe schakers van alle niveaus soms nadenken.
Lees meer >
Verliezen is niet fijn. Verliezen met schaken is zelfs helemáál niet fijn. Schakers reageren heel verschillend als zo’n verlies zich voordoet. Maar hoe reageer je op een enigszins stijlvolle wijze? Daarom de vraag: Hoe heurt het eigenlijk (en hoe niet) ? Lees de hele column in PDF.
Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns.
Lees meer >Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.
In mijn jonge jaren las ik ‘Das Kapital’ van Karl Marx. Zijn stelling dat alleen door technologische ontwikkelingen machtsverhoudingen veranderen, is me altijd bij gebleven en het werd het prisma waardoor ik sindsdien naar de veranderende wereld kijk.
In die wereld werd spierkracht steeds minder nuttig. De verhouding tussen man en vrouw veranderde daardoor drastisch. Internet maakte een eind aan kennismonopolies en doet de machtsverhoudingen tussen mensen en landen verschuiven naar nieuwe evenwichten. Zonder strijd gaat dat echter niet. De oude machtsbolwerken, mannen in het algemeen en het Westen in het bijzonder, verzetten zich met hand en tand en in die overgang zitten we nu. Met alle conflicten van dien.
Ik ben nu bijna net zo oud als mijn vader toen hij zei: “Ik wil niet dood, want ik ben zo benieuwd hoe het verder gaat.” En net als mijn vader ga ik het niet meer allemaal meemaken, maar ik heb wel het gevoel dat ik iets zie dat zijn schaduwen vooruitwerpt.
De ontwikkeling van de schaakwereld is de kanarie in de mijn. Grote veranderingen die aangeven waar het naartoe gaat met de wereld. Vrouwen en mannen uit afgelegen gebieden, niet serieus te nemen tot voor kort, die ineens tot op het hoogste niveau kunnen meekomen op basis van puur talent, niet langer verstoken van leraren en kennisbronnen, maar in het bezit van een sleutel, het internet, die toegang verschaft tot alles wat nodig is om talent te voeden.
Onlangs las ik ‘Move first, think later’ door Willy Hendriks. Het boek is inmiddels ruim tien jaar oud en veroorzaakte destijds de nodige ophef. De heilige huisjes van de schaaktraining werden niet ontzien. Het idee dat je eerst een (abstract) begrip van de stelling en een (gefaseerd) plan moet hebben om tot goede zetten te komen, zette hij op de helling. Tegelijkertijd las ik een recent interview met Simen Agdestein, de eerste coach van Magnus Carlsen.
Hij had een leerling die een sterke grootmeester geworden is en deel uitmaakte van het Noorse team dat recent aan het Europees kampioenschap deelnam. Agdestein vertelde dat zijn pupil waarschijnlijk nooit een schaakboek heeft ingezien en domweg door veel te spelen op internet zo sterk geworden was. Wellicht moeten we de schaaktraining op een geheel andere leest schoeien, suggereerde hij nog. Ik las daarin het gelijk van Willy Hendriks.
Lees meer >
Deze nieuwe rubriek is primair geschreven voor (minder) geoefende clubschakers, waarin de beginselen van het combinatiespel centraal wordt gezet. Aan de hand van enkele instructieve voorbeelden wordt benoemd waar men op kan letten tijdens een partij. Dit alles met een knipoog naar de Stappenmethode, waar grotendeels de terminologie en andere aspecten aan ontleend zijn. En uiteraard kan men meteen wat gaan oefenen. Deze serie kunt u vinden onder de link “leren combineren”.
Veel plezier!
Soms kom je in het schaken een thema tegen dat meteen op je lachspieren werkt. En het wordt nog leuker als je het zelf ook in de praktijk mag brengen. Het bereikt zelfs een climax als dat ook nog tegen een (sterke) grootmeester is… Laat ik daarom meteen met de deur in huis vallen. Wat vind u van het volgende mechanisme?
Eindspelstudie van Barrett
Zwart staat een dame en een pion achter maar hij heeft twee pionnen op promoveren staan. Op het eerste gezicht lijkt wit daar weinig tegen te kunnen doen. Als je gaat nadenken wat er überhaupt mogelijk is voor wit, rijst de vraag al snel waarom de componist van deze studie drie witte pionnen op e2/f2/g2 heeft geplaatst. Er is mij ooit verteld dat elk stuk in een eindspelstudie een functie moet hebben. Dit is op het eerste gezicht een wat raadselachtig gegeven, totdat je er dan achter komt dat er voor wit misschien iets te halen valt over de h-lijn. Heeft u al een idee? Anders speelt u onderstaand spelverloop af.
Lees meer >
