Rubrieken

Harry’s world

“Waar moet het naartoe met de wereld?” Het is een vraag die me met zovele anderen bijna dagelijks bezighoudt zonder dat er een geruststellend antwoord komt. En dan, alsof het zo moet zijn, ontmoet ik onverwacht iemand die ondanks onvoorstelbare tegenslagen op zo’n positieve wijze in het leven staat dat alle zorgen ridicuul lijken.

Een clubgenoot had me op hem geattendeerd: “Harry heeft aan de basis gestaan van de eerste Nederlandse schaakcomputer en heeft daar prachtige verhalen over.” Zoiets hoef je me niet twee keer te zeggen want dan wil ik er meer van weten.

Maar ook zonder die gewekte nieuwsgierigheid keek ik al met bewondering en verbazing naar Harry Nefkens die, zwaar gehandicapt door een vergevorderd stadium van Parkinson, de clubavonden bezoekt (zijn dochter brengt hem, een clubgenoot zorgt voor de reis terug naar huis). Razendsnel doet hij zijn zetten, zonder te noteren want daarvan is hij begrijpelijkerwijs vrijgesteld.

Zou hij met me willen praten over zijn leven? Dat wilde hij en zo toog ik op een grauwe novembermorgen naar zijn woning in Ommoord, een wijk van Rotterdam niet ver van het bescheiden riviertje de Rotte waar mijn stad zijn naam aan te danken heeft.

Lees meer >

Recensie: Forcing Chess Moves. The Key to Better Calculation

Dit boek is geschreven door een liefhebber en staat bomvol mooie voorbeelden van bekende klassiekers tot minder bekende. Er is serieus werk van gemaakt om originele voorbeelden te vinden uit echte partijen (Hertan heeft 14 jaar lang 650 diverse tactische stellingen verzameld, geselecteerd en geclassificeerd) en aandacht te besteden aan de manier van presenteren, waaronder een prettig ludieke schrijfwijze. Dit boek is zeer zorgvuldig samengesteld en een plezier om door te nemen.

Lees meer >

Krantenrubrieken oktober 2024

Een grote inhaalactie voor schaakrubrieken van oktober van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.

Lees meer >

Recensie: Think like Ivanchuk

Vasyl Ivanchuk, wie kent zijn naam niet? Alleen de jongste generatie spelers zal zich misschien afvragen over wie we het hebben. Daarom een kleine introductie, wellicht ten overvloede. Deze Oekraïense grootmeester behoort sinds begin jaren 90 bij de wereldtop, waarbij hij zelfs kortstondig de tweede plaats op de wereldranglijst bezette. In 2002 verloor hij een tweekamp om de wereldtitel van Ponomariov, maar in 2016 wist hij nog het wereldkampioenschap rapid op zijn naam te zetten,

Lees meer >

Pocket Chess 2025

In 1983 startte Arno Nickel de jaarlijkse uitgave van Schachkalender. Na veertig jaarlijkse Duitstalige publicaties (en eenmalige Engelse versie in 2009) nam IM Stefan Löffler het stokje over en biedt een Engelstalige bonte mengeling aan van verhalen over schaken, een kalender met verjaardagen van min of meer bekende schakers, en schaakpuzzels. Het handzame formaat, een paar centimeter breder dan een smartphone, maakt het mogelijk om het boekje in je binnenzak mee te nemen om in te grasduinen als je de bus,

Lees meer >

Recensie: De eindspelkunsten van Capablanca (update)

Dit is mijn eerste recensie voor schaaksite.nl. Ik zal er ongeveer elk kwartaal eentje schrijven.

Ik heb het e-book Capablanca’s Endgame Technique gelezen van Alex Colovic. Colovic is een Noord-Macedonische grootmeester met veel petten op. Zo zit hij in de FIDE Fair Play commissie.

Een podcast met een interview met hem is hier te beluisteren: https://www.newinchess.com/blog/post/nic-podcast-41-gm-alex-colovic

Ook wees een clubgenoot me nog op een interview van Daniel King met de auteur op YouTube,

Lees meer >

EK schaken start morgen; enige anekdotische historie

Morgen start het EK schaken in Montenegro. Nederlandse deelnemers: Jorden van Foreest, Nico Zwirs, Max Warmerdam.

De enige Nederlandse Europees kampioen schaken individueel algemeen was Sergey Tiviakov. Tijd voor een opvolger?!

Ik vroeg wat ex-deelnemers naar Nederland naar herinneringen.

Welaan, ik hoorde:

‘In 2005 was het EK in Polen. Met Stefan Löffler, Sebastian Siebrecht – die later zo bekend zou worden als detective/betrapper van valsspelers en Thomas Michalczak reden we er ’s nachts heen.

Lees meer >

Briljant en verblind (slot, laatste deel)

De waarheid bestaat niet, wel intellectuele oprechtheid (Toergenjev)

In ferme bewoordingen had Sosonko mijn plan neergesabeld om Karjakin als een hedendaagse Klaus Junge neer te zetten. Zijn filippica leek overtuigend, maar was zij dat het wel?

Een opportunist dat is hij zeker, maar had Karjakin niet net zo goed voor de andere kant kunnen kiezen, dat wil zeggen voor het Westen? Want ook dan had hem dat een stralende (financiële) toekomst gebracht.

Ik denk dat Karjakin niet slechts een opportunist is. Hij lijkt me ook een aanhanger van een stroming die in de negentiende eeuw opkwam: slavofilie. Puttend uit de bron van het Russisch nationalisme is hij ook nog eens in zijn eigen oorlogspropaganda gaan geloven. Want ook een opportunist wil zijn geweten sussen.

Die gedachte schoot door mijn hoofd, een stuk chaotischer dan dat ik het nu weergeef. Maar veel tijd om na te denken kreeg ik niet. Sosonko gaf me nauwelijks een adempauze en deed een nieuwe onverwachte zet. “Waarom schrijf je niet over Loek van Wely? Maar dat durf je natuurlijk niet!”, donderde Genna. Ik moet verbouwereerd gekeken hebben.

 

 

Foto: Hanneke van Parreren

Lees meer >

Wim Luberti (1953 – 2024), een gemoedelijke rommelaar

Mijn rubriek van afgelopen zaterdag:

Een paar weken geleden zei Wim Luberti dat hij zin had in het nieuwe seizoen, ondanks de pacemaker die hij deze zomer had gekregen, ondanks zijn chronische leukemie. Het was daarom raar dat hij deze maand ontbrak bij een wedstrijd van zijn club ENPS. Dat bleek een heel trieste oorzaak te hebben: hij was op 8 oktober overleden in het OLVG West in Amsterdam.

Lees meer >

Sportmusea in Nederland: Euwe-centrum een witte raaf?

Na het schrijven en publiceren van dit -onvolledige- stuk over sportmusea in Nederland (ook over het MEC), vroeg ik me iets af:

Is het Max Euwe-centrum een witte raaf in de wereld van de sport?