Schaaksite

Monument voor de oude schaakgeschiedenis

10 december 2015 20:50 Johan Hut 0

Schaaksite besteedt graag aandacht aan boeken. Daarvoor hebben wij op dit moment zes recensenten, van uiteenlopende speelsterkte. Bij het ene boek zijn we blij als dat wordt gerecenseerd door een grootmeester, bij het andere boek zijn we blij als het wordt gerecenseerd door een modale clubschaker. Wij streven ernaar regelmatig een recensie te plaatsen, zo veel mogelijk op vrijdag.

Zijn er over Max Euwe niet al genoeg boeken geschreven? Dat dacht ik eigenlijk wel. Over de WK-matches in 1935 en 1937 verschenen vele boeken en in de biografie van Alexander Münninghoff uit 1976 stond toch eigenlijk alles? Nee, toch niet. Peter de Jong heeft een monumentale trilogie geschreven waarin hij niet de bekende verhalen herhaalt, maar een schat aan nieuwe informatie geeft. Deze week presenteerde hij in het Max Euwe Centrum (waar anders?) deel 2a en 2b. Vandaag eerst aandacht voor het eerste deel.

Wie is Peter de Jong? Dat is een bekende arbiter uit Friesland, maar hier gaat het toch om iemand anders. Deze Peter de Jong woont in De Meern (bij Utrecht), is misschien bij het grote schaakpubliek niet zo bekend, maar is een groot schaakhistoricus. Samen met zijn clubgenoot Robert Beekman schreef hij in 2011 het boek ‘Qui perd gagne!’, over 125 jaar schaakclub Utrecht. De Jong is een historicus die geen genoegen neemt met het doorbladeren van schaaktijdschriften.

Grandmaster Chess Strategy

3 december 2015 22:19 Johan Hut 1

Schaaksite besteedt graag aandacht aan boeken. Daarvoor hebben wij op dit moment zes recensenten, van uiteenlopende speelsterkte. Bij het ene boek zijn we blij als dat wordt gerecenseerd door een grootmeester, bij het andere boek zijn we blij als het wordt gerecenseerd door een modale clubschaker. Wij streven ernaar regelmatig een recensie te plaatsen, zo veel mogelijk op vrijdag.

Het boek Grandmaster Chess Strategy, over partijen van Ulf Andersson, is in 2011 uitgegeven door New in Chess. Vanwege de goede verkoop is het onlangs herdrukt.

‘As always, Andersson plays simple and targeted chess.’ (p. 31)

Ulf Andersson (1951) behoorde vanaf begin jaren zeventig tot midden jaren tachtig tot de top tien van de wereld. Vervolgens nestelde hij zich nog jarenlang in de top vijftig, waarna hij in de jaren negentig de overstap maakte naar correspondentieschaak. In deze discipline bereikte hij zelfs de eerste plaats op de wereldranglijst. Hij staat bekend als een rustige schaker die het kleinste positionele voordeel tot winst weet uit te bouwen en die in stellingen zonder dames zijn gelijke niet kent.

Jürgen Kaufeld en Guido Kern, twee ervaren schaaktrainers die zelf ook een aardig potje kunnen schaken (ze zijn respectievelijk FIDE Meester en Internationaal Meester), leggen in hun introductie duidelijk uit waarom zij hun boek over strategische thema’s geheel en al ophangen aan partijen van Ulf Andersson:

The Lazy Man’s Sicilian – Valeri Bronznik & Steve Giddins

Schaaksite besteedt graag aandacht aan boeken. Daarvoor hebben wij op dit moment zeven recensenten, van uiteenlopende speelsterkte. Bij het ene boek zijn we blij als dat wordt gerecenseerd door een grootmeester, bij het andere boek zijn we blij als het wordt gerecenseerd door een modale clubschaker. De recensies verschijnen onregelmatig, bij voorkeur op vrijdag. Vandaag het openingsboek The Lazy Man’s Sicilian en een korte recensie van een boek over diverse soorten schaken.

Mijn tweede recensie betreft het boek ‘The Lazy Man’s Sicilian’, dat zich richt op clubschakers en gaat over een variant in het Siciliaans die ontstaat na 1.e4 c5 2.Pf3 e6 3.d4 cxd4 4.Pxd4 Lc5!?. Dit boek van Bronznik verscheen oorspronkelijk in het Duits in 2004. Daarna heeft Giddins de vertaling verzorgd en de theorie waar mogelijk geüpdatet tot 2015. De titel is wat provocerend en de auteurs claimen een variant tegen de Open Siciliaan te hebben waarmee zwart met relatief weinig theorie een leuke stelling kan krijgen. Soms zijn er inderdaad varianten waarin weinig bekend is en die prima speelbaar zijn, maar vaker heeft de hoofdvariant wel de beste zetten en brengt afwijken op zijn minst een klein risico met zich mee. Ik was dus benieuwd wat de auteurs te melden hadden.