Michail Tal, jongste Sovjetkampioen en grootmeester
In de jaren ’50 van de vorige eeuw waren er drie schakers, die al heel jong de grootmeestertitel kregen en later ook wereldkampioen werden. Tal werd door de FIDE op 20-jarige leeftijd tot grootmeester benoemd, nadat hij in 1957 als jongste schaker ooit het Sovjetkampioenschap had gewonnen. Hij had formeel niet aan de regels voldaan, die de FIDE hiervoor had opgesteld, maar het Sovjet kampioenschap was jarenlang veruit het sterkst bezette toernooi van de wereld.
Lees meer >
Op mijn bureau ligt, ik zou bijna zeggen, een monumentaal werk dat gaat over positionele offers in het schaakspel. Een onderwerp waar ik bijzonder in geïnteresseerd ben en naar nu blijkt – de auteur van dit boek, IM Merijn van Delft uit Apeldoorn – ook! Voordat ik het boek bespreek, wil ik eerst graag een paar woorden wijden aan Merijn zelf. Geboren in 1979 behoort hij tot een lichting van schakers waarvan gedacht werd, dat spelers uit datzelfde geboortejaar wel eens de sterkste lichting ooit in Nederland is geweest. Op het gevaar af iemand te vergeten, noemen we spelers die het ver geschopt hebben in het schaken: Sipke Ernst, Erik van den Doel, Ruud Janssen, Maarten Solleveld en Martijn Dambacher (allemaal grootmeester), Lucien van Beek, Yong Hoon de Rover en Merijn van Delft (allen IM), Tim Lammens, Paul Span, Joost Wempe, Michael Wunnink, Sybolt de Boer en Jeroen Blokhuis (allen FM), waarbij ik graag Jeroen Willemze en Ralf Gommers niet wil vergeten. Deze laatste twee waren (indertijd) van meestersterkte.
k “Begrijp wat u doet”. 
