Een historische sensatie
Jaren geleden maakte ik deel uit van een ambtelijke projectgroep die de opdracht had gekregen de ontwikkeling van een Nationaal Historisch Museum voor te bereiden. Zoals bekend hebben we dat karretje met vaste hand in de poep gereden.
Gelukkig zijn alle betrokkenen toch nog goed terecht gekomen. Over de verantwoordelijke minister van toen las ik onlangs dat hij de vaste columnist van de Telegraaf is geworden. Ik ben benieuwd of hij nog terug gaat komen op ons mislukte avontuur nu er in de Tweede Kamer weer stemmen opgegaan zijn om het nog eens te proberen met zo’n Nationaal Historisch Museum.
Lees meer >
Driemaal is scheepsrecht wil het gezegde. Dus nadat ik mijn weddenschappen in 2016, Anish Giri won het kandidatentoernooi niet, en 2018, toen won Alexander Grischuk niet, van Carlos Saavedra verloren had, ging ik er vanuit dat Giri of Grischuk het kandidatentoernooi van 2020 zou gaan winnen en nam hen op in mijn team.
Vader Erwin en zoon Max hebben een YouTube-kanaal gemaakt over schaken. Hierin spelen ze met een groepje kinderen schaakbeelden na op bijvoorbeeld de vloer van de huiskamer. Vervolgens laten ze het met normale stukken op een schaakbord zien. De lessen zijn bedoeld voor kinderen die net kunnen schaken. Ze leren bijvoorbeeld matzetten met twee torens, wat eerst wordt gedemonstreerd door in de voortuin het gras te maaien. En warempel, dat gaat inderdaad ongeveer op dezelfde manier. Matzetten met koning en dame wordt de ‘Kus des doods’ genoemd. Het herdersmat wordt door de kinderen op een vloerkleed ook enthousiast voorgespeeld. Behalve het geven van les willen Erwin en Max ook laten zien hoe leuk schaken is. Ze proberen elke twee weken een nieuwe video online te zetten. De filmpjes duren ongeveer twee minuten.
De Griekse schaker Efstratios Grivas is een veelzijdig figuur: naast grootmeester is hij auteur (zowel van boeken als in schaaktijdschriften) en trainer (hij draagt de titel Senior Trainer), maar ook internationaal arbiter en toernooiorganisator. In deze recensie bespreek ik zijn boek Your Jungle Guide to Rook Endings, dat dit jaar verscheen.
De KNSB-competitie begon in het seizoen 1920-21 met vijf teams in de hoogste klasse, zo schreven we eerder in deze serie. Ook toen er andere teams bij kwamen, werden tot en met 1965 bijna alleen deze teams kampioen. VAS (Amsterdam) 23 keer, ASC (Amsterdam) tien keer, DD (Den Haag) zes keer en NRSV (Rotterdam) en Utrecht elk één keer. Daarmee kom je op 41 kampioenen in 45 jaar. Drie keer werd de competitie niet gespeeld, vanwege reismoeilijkheden in de oorlog. Eén keer was er een kampioen die buiten de oorspronkelijke ‘grote vijf’ viel: in 1951 werd Max Euwe uit Amsterdam kampioen. Wat weten we van deze club en waarom werd het team in 1955 door het bondsbestuur plotseling uit de competitie gezet? Aan dat laatste zou een contributieverhoging van 5 cent ten grondslag liggen.
