De Hollandse ziekte
Een wat raadselachtig titel misschien, die ik in dit verslag verder zal toelichten. Maar het zal de oplettende insider wel opvallen dat het allemaal rondom de zet …f7-f5, in Stukkenjagers-kringen niet onbekend, zal gaan…
Op de druilerige en bewolkte zaterdag 14 december stond in Cinecitta de kraker om de toppositie in 3E tussen De Stukkenjagers 2 en medekoploper Sliedrecht op het programma. We hadden dan wel wat bordpunten meer, maar deze op voorhand onberekenbare tegenstander moest natuurlijk heel serieus genomen worden. Dat moet overigens bij elke ploeg in deze klasse, waarbij de meeste teams zeer aan elkaar gewaagd blijven.
Sliedrecht is een team met de nodige ervaring, maar ook met veel jeugdig elan. Toevallig heb ik als schaaktrainer zo’n 10-12 jaar geleden mogen bijdragen aan de vorming van dit jeugdig talent. Er werden op privébasis trainingen georganiseerd waarbij een viertal spelers (Marijn den Hartog, de broers Mensing en Jorik Klein) op een aantal zondagen bij mij thuis (toen nog in Eindhoven) langskwamen. Wij hadden indertijd de zolder ingericht als instructielokaal en onze nog piepjonge zoon Tommy (2) hielp soms mee met het opstellen van de stukken op het demonstratiebord. Hij kon toen slechts bij de onderste twee rijen, maar die stukken stonden dan vast klaar! De nu 14-jarige middelbare-scholier is één van de steunpilaren geworden van dit Stukkenjagers 2. Want in no-time spelen had hij zijn tegenstander een kwaliteit afhandig gemaakt en ruim binnen de vier uur het punt binnen. Daarmee komt hij uit op de mooie score van 4 uit 4 (één wedstrijd gemist).
Omdat ik mijn handen vol had in mijn partij om die tot een goed einde te brengen, heb ik slechts sporadisch een aantal middenspelstellingen kunnen observeren. Daaruit kon ik in elk geval opmaken dat er veel strijd werd geboden en dat het bepaald geen walk-over zou gaan worden. Hoe anders zag de wereld er na zo’n 4,5 à 5 uur uit. De tussenstand was plotseling 6-0 (met 4-0 op de eerste vier borden) voor ons! Dat lijkt meer op een tennisuitslag of, om in de schaakwereld te blijven, op de eindstanden van de kandidatentweekampen van Fischer tegen Taimanov én Larsen in 1970. Die zouden over 10 partijen gespeeld worden, maar na 6 partijen was het al gedaan…
Ging het allemaal regelmatig? Nou nee! Omdat ik het overzicht in de chronologie kwijt ben, bespreek ik alle partijen in de bordvolgorde.
(lees verder op de website van De Stukkenjagers)
Lees meer >
De avond voor de vijfde ronde van de KNSB-competitie was ik met mijn partner Maaike bij de voorstelling Advent van Daniël Lohues en Holland Baroque, waarbij nieuwe en oude werken van Lohues in barok-arrangementen werden gegoten. Mooie muziek voor jong en oud. Wat mij direct opviel, precies een jaar na mijn afscheid van het werk, was dat ik in dit 1200-koppige publiek tot de jongste helft behoorde. Stemmige liedjes als ‘As de liefde mar blef winnen’ werden tot twee keer toe ruw verstoord door “GPS-signaal verloren”.
Gukesh D is de nieuwe werelkampioen. De 18-jarige Indiër wist de laatste partij te winnen door een blunder van tegenstander Ding Liren en won daarmee de match met 7 1/2 – 6 1/2. Hij is daarmee ook de jongste (en 18e volgens de meest geaccepteerde telling) wereldkampioen ooit.
Vandaag was de laatste klassieke witpartij voor uitdager Gukesh D. In de tiebreak wordt Ding als favoriet gezien, morgen met zwart winnen wordt moeilijk, dus het is logisch dat de Indiër er vandaag vol voor ging. En hij kwam ver! Sterker nog, hij kwam gewonnen te staan. Maar hij won niet. Hij zag de winstzet, dacht echter dat wat hij deed nog sterker was, wat Ding overigens ook in eerste instantie dacht.
