Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.
In mijn jonge jaren las ik ‘Das Kapital’ van Karl Marx. Zijn stelling dat alleen door technologische ontwikkelingen machtsverhoudingen veranderen, is me altijd bij gebleven en het werd het prisma waardoor ik sindsdien naar de veranderende wereld kijk.
In die wereld werd spierkracht steeds minder nuttig. De verhouding tussen man en vrouw veranderde daardoor drastisch. Internet maakte een eind aan kennismonopolies en doet de machtsverhoudingen tussen mensen en landen verschuiven naar nieuwe evenwichten. Zonder strijd gaat dat echter niet. De oude machtsbolwerken, mannen in het algemeen en het Westen in het bijzonder, verzetten zich met hand en tand en in die overgang zitten we nu. Met alle conflicten van dien.
Ik ben nu bijna net zo oud als mijn vader toen hij zei: “Ik wil niet dood, want ik ben zo benieuwd hoe het verder gaat.” En net als mijn vader ga ik het niet meer allemaal meemaken, maar ik heb wel het gevoel dat ik iets zie dat zijn schaduwen vooruitwerpt.
De ontwikkeling van de schaakwereld is de kanarie in de mijn. Grote veranderingen die aangeven waar het naartoe gaat met de wereld. Vrouwen en mannen uit afgelegen gebieden, niet serieus te nemen tot voor kort, die ineens tot op het hoogste niveau kunnen meekomen op basis van puur talent, niet langer verstoken van leraren en kennisbronnen, maar in het bezit van een sleutel, het internet, die toegang verschaft tot alles wat nodig is om talent te voeden.
Onlangs las ik ‘Move first, think later’ door Willy Hendriks. Het boek is inmiddels ruim tien jaar oud en veroorzaakte destijds de nodige ophef. De heilige huisjes van de schaaktraining werden niet ontzien. Het idee dat je eerst een (abstract) begrip van de stelling en een (gefaseerd) plan moet hebben om tot goede zetten te komen, zette hij op de helling. Tegelijkertijd las ik een recent interview met Simen Agdestein, de eerste coach van Magnus Carlsen.
Hij had een leerling die een sterke grootmeester geworden is en deel uitmaakte van het Noorse team dat recent aan het Europees kampioenschap deelnam. Agdestein vertelde dat zijn pupil waarschijnlijk nooit een schaakboek heeft ingezien en domweg door veel te spelen op internet zo sterk geworden was. Wellicht moeten we de schaaktraining op een geheel andere leest schoeien, suggereerde hij nog. Ik las daarin het gelijk van Willy Hendriks.
Lees meer >
Deze nieuwe rubriek is primair geschreven voor (minder) geoefende clubschakers, waarin de beginselen van het combinatiespel centraal wordt gezet. Aan de hand van enkele instructieve voorbeelden wordt benoemd waar men op kan letten tijdens een partij. Dit alles met een knipoog naar de Stappenmethode, waar grotendeels de terminologie en andere aspecten aan ontleend zijn. En uiteraard kan men meteen wat gaan oefenen. Deze serie kunt u vinden onder de link “leren combineren”.
Veel plezier!
Soms kom je in het schaken een thema tegen dat meteen op je lachspieren werkt. En het wordt nog leuker als je het zelf ook in de praktijk mag brengen. Het bereikt zelfs een climax als dat ook nog tegen een (sterke) grootmeester is… Laat ik daarom meteen met de deur in huis vallen. Wat vind u van het volgende mechanisme?
Eindspelstudie van Barrett
Zwart staat een dame en een pion achter maar hij heeft twee pionnen op promoveren staan. Op het eerste gezicht lijkt wit daar weinig tegen te kunnen doen. Als je gaat nadenken wat er überhaupt mogelijk is voor wit, rijst de vraag al snel waarom de componist van deze studie drie witte pionnen op e2/f2/g2 heeft geplaatst. Er is mij ooit verteld dat elk stuk in een eindspelstudie een functie moet hebben. Dit is op het eerste gezicht een wat raadselachtig gegeven, totdat je er dan achter komt dat er voor wit misschien iets te halen valt over de h-lijn. Heeft u al een idee? Anders speelt u onderstaand spelverloop af.
Lees meer >
Ik heb twee boeken van de schrijver A.L. Snijders in mijn boekenkast staan. Vijf bijlen (2009) met 335 ZKV’S (zeer korte verhalen) en Doelloos kijken (2019) met 198 zkv’s. A.L. Snijders introduceerde en populariseerde het zkv. Lees de hele column in PDF.
Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns. U leest ze op onze site.
Hoe win je gewonnen stellingen? Ik krijg deze vraag de laatste jaren steeds vaker. Nu zijn er meerdere punten waar aandacht aan besteed dient te worden. Ik zal er in dit artikel één techniek uitlichten op mentaal vlak: verhulling. Verhulling is sowieso een techniek die helpt in verschillende situaties om betere schaakprestaties neer te zetten. Zo ook bij het winnen van gewonnen stellingen. Om alles in te luiden, een stuk inspiratie uit de topsport:
Verhulling is een strategie om bewust (negatieve) informatie over jezelf te verbergen naar anderen.
Lees meer >GM Karel van der Weide, inmiddels postbezorger, windt zich mateloos op:
‘Al jarenlang huurt PostNL onderaannemers, niet alleen voor pakketten, maar ook om bij te springen in de postbezorging. Elke ochtend gaan (arbeids)migranten in gammele busjes en met oude bakfietsen de bergen post te lijf. (…)
Wie denkt dat duizenden zoekgeraakte stempassen een incident is, komt waarschijnlijk bedrogen uit. Het voornemen van PostNL de bezorging terug te brengen naar vier dagen betekent nog minder geld om van te leven.
Lees meer >
Is er iets mis met een heruitgave? Nee, absoluut niet, want in de stortvloed van schaakboeken verdienen veel titels een tweede kans. Altijd moet wel de vraag gesteld worden: zijn er redenen waarom de heruitgave ook interessant is voor mensen die de eerdere editie(s) al bezitten. Daarover later meer.
Dit jaar werd Botvinnik versis Smyslov and Petrosian: Four World Chess Championshop Matches 1954, 1957, 1958 and 1963 door New in Chess uitgebracht.
Lees meer >
Deze rubriek is gemaakt voor schaaksite.nl en is terug te vinden onder het kopje ‘Schaakhistorie’.
Omdat het schaakspel een eeuwenoud spel is, dat naar schatting al 3000 jaar oud is, lijkt het mij gepast om een serie korte artikelen te presenteren, waarin de schaakgeschiedenis voor het voetlicht wordt gebracht. Sinds we de draad weer hebben opgepakt is er het nodige gezegd over het schisma in de schaakwereld toen Kasparov en Short een eigen bond (de PCA) hadden opgericht en er ineens twee wereldkampioenen rondliepen. De vorige aflevering zagen we dat er in 2006 een zogenaamde “verzoeningsmatch” tussen Topalov (Fide-wereldkampioen) en Kramnik (PCA-wereldkampioen werd gespeeld, zodat de twee bonden weer bij elkaar gebracht werden en vanaf dit moment onder auspiciën van de Fide het WK georganiseerd ging worden. Kramnik, die de tweekamp in de barrage won, werd nu erkend als de “enige echte wereldkampioen”. De Fide had ondertussen een nieuw kandidatentoernooi uitgeschreven om de nieuwe uitdager te bepalen.
Inleiding
Uit de vorige artikelen weten we dat er een tijdlang twee wereldkampioenen rondliepen. Eén bij de Fide en de andere bij de PCA, de Professional Chess Association. We hebben al gezien hoe Anand ten onder ging in de PCA-WK-tweekamp tegen Garry Kasparov maar toch bleef de Indiër heel succesvol. Want parallel aan dit alles, mengde hij zich ook in de strijd om de Fide-titel. Die greep hij in het jaar 2000. De eerste zes van de knock-out-ronden werden in New Delhi (India) gespeeld waarna de finale plaatsvond in Teheran (India).
Anand slaagde erin door de finale te winnen van een enorm sterk knock-out toernooi waarvoor hij en Alexei Shirov zich hadden gekwalificeerd. In datzelfde jaar maakte hij in de finale gehakt van Shirov in een tweekamp die ging over slechts vier partijen. Met 3½ – ½ in het voordeel van Anand was duidelijk wie daarin de sterkste was.
| Rating | 1 | 2 | 3 | 4 | Punten | |
|---|---|---|---|---|---|---|
 Alexei Shirov (Spain) |
2746 | ½ | 0 | 0 | 0 | ½ |
 Viswanathan Anand (India) |
2774 | ½ | 1 | 1 | 1 | 3½ |
Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.
Het is een natte, troosteloze novemberdag, zoals zoveel dagen in november, maar er is een lichtpuntje: de uitnodigingsmail is binnen voor de medewerkersbijeenkomst van het Tata Steel Chess Tournament 2024. De tijd gaat hard, voordat je het weet is Wijk aan Zee weer ruim twee weken lang het bruisend middelpunt van de schaakwereld. Afgelopen januari was voor de amateurs weer de eerste keer na de coronaperiode. Maar wacht eens, had ik daar niet nog wat aantekeningen van liggen?
Lees meer >
