Ik heb een zwak voor migranten want ik ben er zelf een. Sinds eind 2006 wonen mijn vrouw en ik namelijk in Cochabamba, Bolivia. Ik ben zelfs een speciaal soort migrant, namelijk een schaakmigrant. Er zijn er meer op deze wereld. Lees de hele column in PDF.
Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns. U leest ze op onze site.
Het dierenrijk telt vreemde vogels. De dodo was daar een van. Wel vleugels, maar niet kunnen vliegen. Soms leidt zoiets tot nieuwe wegen in de gang van de evolutie, vaker nog is het een doodlopende weg.
De dodo heeft het niet gered toen vliegen zijn enige uitweg was bij een dreiging van buiten, nietsontziende Nederlandse kolonisten. De gedegenereerde vleugels konden de zware vogel niet dragen toen het erom ging.
In de schaakwereld wemelt het van de vreemde vogels. Het lijkt de bevestiging te zijn van de uitspraak van Lodewijk Prins dat schakers niets met elkaar gemeen hebben, behalve de liefde voor het schaakspel. Maar het is juist de weerlegging daarvan. Want het vreemde, het afwijkende ten opzichte van de goegemeente, het individualisme dus, is die andere overeenkomst. En niet de minste der overeenkomsten, een karakterologische namelijk: eigenzinnigheid die soms tot iets moois leidt, maar vaker ook niet.
Bij de een valt die eigenzinnigheid wat meer op dan bij de ander. We zijn blij vernomen te hebben dat een zo’n opvallende vogel, Raymond Liem, alive and kicking is.
Raymond en zijn vinding, het Dodo-Indisch, kwamen in de vorige aflevering aan bod en nu gaan we zien hoe Foppe Jan Montsma het ervan afbracht toen hij probeerde te vliegen met de Liem-vleugels.
Vooraf dit: met het Dodo-Indisch heb ik enkele serieuze partijen gespeeld. Omdat ik een slordige archivaris ben van mijn eigen bestaan kan ik die niet meer terugvinden. Clubbladen van het Schaak Genootschap Rijswijk (SGR) van dik veertig jaar geleden, waarin Liem zijn geheimen aan ons prijs gaf, zijn evenmin nog te raadplegen.
Daarom doe ik het met een partij die een beetje in de buurt komt van Dodo, tenminste daardoor is geïnspireerd, maar het niet echt is. Semi-Dodo dus.
Mollans-sur-Ouvèze, 24 mei 2011. Half Dodo.
Lees meer >
Erika Sziva en Johan van Mil richtten in 1994 Schaakboekenverzendhuis De Beste Zet op. Een tijdje na de dood van Van Mil werd Robert Klomp mede-eigenaar. Hier volgen enige herinneringen aan en ideeën over de Beste Zet die dit jaar dus een jubileum viert – en een mooie, lekker schrijvende pen aan de klanten geeft.
Johan
Van Mil (1959-2008) zei in de jaren nul eens tegen mij,
Lees meer >
Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.
Om beter te worden in schaken moeten we schaakpuzzels oplossen. Dat is zo vanzelfsprekend als een en een is twee. Veel schaakpuzzelboeken gaan over tactiek: het is nu eenmaal makkelijker als auteur om puzzels bij elkaar te verzamelen waar er duidelijk een beste zet is. Het liefst samen met een prachtige combinatie. Strategische puzzels daarentegen zijn een stuk lastiger. Strategie is veel meer je partij een bepaalde kant op sturen en is daarom minder een kwestie van goed of fout.
De dodo is een uitgestorven vogel. Een vogel met kleine vleugels die niet geschikt waren om mee te vliegen. Het beest leefde in de bossen van het eiland Mauritius.
De komst van Nederlandse kolonisten en de dieren die ze meenamen, ratten en varkens, werd de dodo fataal. Het beest is waarschijnlijk tussen 1680 en 1690 uitgestorven en staat symbool voor de aantasting van de natuur door menselijk handelen.
Lees meer >
Rock Solid Chess Volume 2: Piece Play
Na hun succesvolle boek “Rock Solid Chess: pawn structures” (zie deze positieve recensie van Michel Hoetmer) hebben Sergei Tiviakov en Yulia Gökbulut een vervolg gepubliceerd: “Rock solid chess: Piece play”. Omdat het leeuwendeel van de voorbeelden uit Tiviakovs partijen komt en de tekst in de eerste persoon enkelvoud geschreven is, schrijf ik in het vervolg alleen “Tiviakov” en niet “Tiviakov en Gökbulut”.
Lees meer >Wekelijks [nou…] publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer.
Wat doet u zoal met de notatiebiljetten van uw partijen? Laat u ze liggen in de zaal waar u hebt gespeeld? Neemt u ze mee naar huis om er hetzij meteen, hetzij ooit, hetzij nooit meer naar te kijken? Of gebruikt u notatieboekjes…Lees de hele column in PDF.
Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns. U leest ze op onze site.
Het zonnetje schijnt, het voetbalveld ligt erbij als het spreekwoordelijke biljartlaken. De aanvoerder van het thuisspelende team zet aan voor een dribbel. Dwars door het midden slingert hij zich als een balletdanser langs uitgestoken benen en wanhopig graaiende armen en bereikt de rand van het stafschopgebied. Hij houdt even in en maakt zich klaar om uit te halen.
Dan schalt de stem van Hugo Walker* door het stadion. Komt dat schot …… GOAL!!! Het stadion stampt, het stadion zweet, de supporters raken in een extatische roes. Een droom.
Zo kan het gaan, maar even zo vaak eindigt zo’n beloftevolle aanzet op de paal, naast de goal, hoog over de lat of nog erger, in een regelrechte blooper: een struikelpartij en een lullig rollertje. Zonder doeltreffende afronding leidt al het moois dat eraan voorafging tot frustratie en wordt vergeten.
Lees meer >
