Schaaksite

Korte biografie: Frits Fritschy (update)

30 augustus 2024 8:00 Herman Grooten 4

U heeft eerder op Schaaksite het bericht kunnen zien waarin we een oproep deden om nieuwe recensenten of verslaggevers te werven. Voor de boekrecensies was de belangstelling overweldigend. Maar verslaggevers bieden zich maar mondjesmaat aan. Een van de nieuwe verslaggevers wordt Frits Fritschy, die zich gelukkig wél bereid heeft verklaard mee te gaan helpen. We zijn hem nu al erkentelijk en stellen hem graag nader aan u voor. Hieronder een door hem zelf geschreven korte biografie.

Frits Fritschy

Frits Fritschy (foto privécollectie)

Ik ben in 1956 geboren in Rotterdam. Mijn vader leerde me schaken toen ik een jaar of zes was, en vlak na mijn dertiende verjaardag mocht ik lid worden van schaakvereniging RSR/Ivoren Toren. In 1975 werd ik lid van Charlois (in dat jaar nog zonder Europoort), waarvoor ik in de seizoenen 1976–1978 in het hoofdklasseteam mocht uitkomen. Na een schaakpauze van drie jaar werd ik in 1983 lid van SV Voorschoten, waar ik een half leven gespeeld heb. Sinds 2018 ben ik lid van LECEL Limoges, waarmee ik dit seizoen in de Franse eerste klasse speel.

Eind jaren zeventig begon ik een studie geschiedenis in Leiden, waar het schaken en andere activiteiten niet erg bevorderlijk voor waren. Na twaalf ambachten en dertien ongelukken wist ik van alles een beetje; een uitstekende basis om bij een uitgeverij te gaan werken, eerst als redacteur, later als dtp’er, toen nog niemand (mezelf incluis) wist wat dat was. In 1994 werd ik kleine zelfstandige en dat ben ik nog steeds; ik produceer boeken voor uitgeverijen: opmaak, redactie en omslag.

Ik ben nu al 33 jaar niet getrouwd en toch gelukkig met Anneke. Sinds 1993 hebben we een dochter. Profiterend van het verschil in huizenprijzen verkasten we in 2018 naar een dorpje in Frankrijk. En zo kwam alles toch nog goed.

Korte biografie: FM Frank van Tellingen

29 augustus 2024 10:51 Herman Grooten 1

Op Schaaksite treft u al vanaf 10 april 2018, voornamelijk op vrijdagen (zomer- en winterreces daargelaten) een boekrecensie aan. Een van de nieuwe recensenten is FM Frank van Tellingen. We stellen hem graag nader aan u voor. Hieronder een door hem zelf geschreven korte biografie.

Frank van Tellingen (foto privécollectie)

FM Frank van Tellingen
Ik studeerde Duitse taal en daarnaast filosofie bij Martin Stokhof aan de UvA en ben in het dagelijks leven docent Duits aan het gymnasium Haganum in Den Haag. Dat doe ik met veel plezier. Op school geef ik op vrijdagmiddag schaakles aan geïnteresseerde leerlingen. Daar woon ik ook, samen met mijn vrouw en twee kinderen, van 13 en (bijna) 10. Met schaken in clubverband begon ik op 12-jarige leeftijd bij RsR Ivoren Toren en later bij de Pioniers in Alkmaar. Persoonlijk hoogtepunt was een 3e plaats op het NK jeugd t/m 16. Een van de recente hoogtepunten in mijn schaakleven was het totaal onverwachte seizoen van onze club in de Meesterklasse. Op mijn 19e volgde ik de trainerscursus bij Cor van Wijgerden en Rob Brunia. Erg leerzaam en vermoedelijk is daar ook de idee geboren, ooit voor de klas te gaan staan. Ruim 15 jaar heb ik op basis van de stappenmethode lesgegeven aan jeugdspelers. Er is m.i. nog steeds geen betere methode om jeugdspelers zich snel tactisch te laten ontwikkelen!

Zelf geloof ik dat schaken alleen maar interessanter wordt, des te meer je van het spel leert te begrijpen & dat je met zelfstudie je niveau redelijk op peil kunt houden. Wat dat betreft is het oefenmateriaal van vandaag de dag zoveel beter dan waarmee we vroeger trainden.

Over de vraag hoe je als gemiddelde clubschaker toch nog beter kunt worden, schreef ik ook enkele artikelen op de website van de Waagtoren. Als recensent probeer ik dan ook vanuit het perspectief van de gemiddelde en betere clubspeler te kijken wat de uitstekende boeken van vandaag de dag hun kunnen bieden.

Boris Spassky’s best games – recensie

28 augustus 2024 11:17 Bram Klapwijk 6

Dit is helaas voorlopig mijn laatste recensie! Na aardig wat jaartjes (6!) met plezier stukken geschreven te hebben voor deze leuke site, moet ik helaas even een stap terug doen i.v.m. werk en gezin! Bedankt voor de positieve reacties op eerdere stukken! Gelukkig zijn er al heel wat nieuwe vrijwilligers die graag doorgaan met deze rubriek 😊

Door naar de recensie:

Als jeugdspeler heb ik nooit veel gehad met het doorspelen van bekende of thematische partijen, noch met het naspelen van partijen van bekende schakers. Een schaakidool had ik ook niet. Ik wist nog net dat Euwe de enige Nederlandse wereldkampioen was geweest, maar je had me nooit moeten vragen naar zijn stijl of überhaupt een partij van hem. Een boekje over één van de Kasparov-Kapov matches herinnering ik me nog wel, maar meer de kaft dan de inhoud. Ik weet ook nog dat ik, samen met mijn vader overigens, een vrij beperkte blik had op het spel. We waren wellicht beiden beginners, maar de leus ‘1.d4 is remise’ herinner ik me nog goed. ‘Remise’, als in ‘je wilt niet winnen’. Want met 1.d4 was het onmogelijk om op winst te spelen, dat kon alleen met 1.e4. Uiteindelijk, toen ik voorbij de 2000-rating was gekomen, vond ik dat het voor mijn schaakontwikkeling misschien wel goed was om ook maar eens 1.d4 te gaan bestuderen. Ik speelde het een tijdje, won wonderbaarlijk ook nog wat potjes met die schuifopening, en stapte weer terug naar 1.e4.

En toen kwam corona. Ik weet niet hoe gemotiveerd jij/u was in die tijd om te trainen, maar bij mij zakte dat aanvankelijk nogal weg. Geen echte partijen meer kunnen spelen vond ik best een domper. Nu al die jeugdtalentjes oppoppen die tijdens corona 24/7 online geschaakt hebben, denk ik dat ik best wat meer had kunnen doen. Toch gebeurde er iets opvallends, voor mijn doen, tijdens corona. Ik vond Boris Spassky! Nouja, zijn partijen dan.

Recensie: The Imparable Logic and Psychology in Chess – Boroljub Zlatanovic

2 augustus 2024 10:36 Tom 0

“The Imparable Logic and Psychology in Chess” van Boroljub Zlatanovic, verschenen in juni 2024, biedt een vernieuwende kijk op schaken door niet te focussen op het openen, middenspel of eindspel, maar door het spel als geheel te benaderen. Zlatanovic, een Internationaal Meester en ervaren schaaktrainer uit Servië, richt zich in dit boek op het vergroten van het begrip van logica en psychologie in schaakposities. Hij benadrukt dat er tegenwoordig te veel nadruk ligt op geheugen en te weinig op logica,

Forgotten Genius – The Life and Games of Grandmaster Dragoljub Velimirovic – Volume 2

5 juli 2024 8:00 OliverDeHert 4

Mijn achttiende recensie gaat over het tweede en laatste deel over Drasko Velimirovic: “Forgotten Genius: Dragoljub Velimirovic – Volume 2.” De schrijvers zijn, net als in volume 1, GM Georg Mohr (zie voor meer informatie over Georg Mohr mijn 14e recensie) en Drasko’s dochter Ana Velimirovic-Zorica. Zie voor de introductie omtrent Ana mijn vorige recensie.
 

Opbouw
Drasko Velimirovic, de Joegoslavische Tal. Dankzij Georg Mohr en dochter Ana,

Recensie: Tournament Battleplan door Daniel Gormally

29 juni 2024 9:03 Sammeister 0

In deze recensie wordt het boek Tournament Battleplan besproken van Daniel Gormally, een Engelse grootmeester die al meerdere boeken heeft geschreven. Het is een recent boek uit maart 2024 en bespreekt precies wat de titel doet vermoeden: namelijk wat het beste plan is om een toernooi aan te pakken. Iets wat zeer informatief kan zijn voor iedereen die graag deelneemt aan toernooien, maar zich toch afvraagt hoe hij zich nou het beste kan voorbereiden en wat de belangrijke zaken zijn om je op te richten.

Recensie: Chess Coach, The profound and Lasting Influence of Mark Dvoretsky – Compiled by Vladimir Barsky

24 mei 2024 7:30 Herman Grooten 1

Het kan volgens mij nooit kwaad om over de fameuze Russische schaaktrainer, Mark Dvoretsky, een boek samen te stellen. We kennen allemaal “Dvoretsky’s Endgame Manual” om nog niet te spreken over de vele andere leerzame schaakboeken die hij op zijn naam heeft staan (zie het plaatje met vele voorbeelden).

Vladimir Barsky nam de handschoen op om vele verhalen en anekdotes van zijn tijdgenoten te verzamelen en die bij elkaar te zetten. Onder hen collega trainers en veel (oud-)pupillen. Op het gevaar af er enkele te vergeten noem ik enkele namen die bereid waren hun gedachten op papier te zetten: Alexander Nikitin (oud-trainer van Garry Kasparov), Boris Zlotnik, Evgeny Sveshnikov, Vladimir Tukmakov, Mikhail Sherevsky, Sergey Dolmatov, Arthur Yusupov, Alexey Dreev, Vishy Anand, Vadim Zviagintsev, Victor Bologan, Alexander Motylev, David Navarra, Jacob Aagaard en zelfs Magnus Carlsen.

De samenwerking met Arthur Yusupov (die in Duitsland een schaakschool heeft opgericht en zijn naam in het Duits heeft laten verbasteren tot Jussupow) is algemeen bekend. Jarenlang stonden zowel Yusupov en Dvoretsky op de lijst van het eerste team uit Apeldoorn (Schaakstad Apeldoorn tegenwoordig). Het was vooral te danken aan Karel van Delft (en sponsoren) om deze vooraanstaande spelers/trainers naar Apeldoorn te halen waar ze ingezet werden om de jeugd het nodige bij te brengen. Karel was ook niet te beroerd om af en toe een trainingssessie te organiseren waarin Dvoretsky een publiek met louter trainers kon toespreken. Het was voor mij een mooie gelegenheid om deze gelouterde trainer eens in levende lijve te ontmoeten.

Na zijn interessante uiteenzetting (waarvan ik me vooral de fraaie lopereindspelen herinner) kon ik hem even kort spreken. Ik heb toen even gesproken over de in Nederland gebruikte Stappenmethode van IM Cor van Wijgerden en Rob Brunia en wat hij daarvan vond. Van Wijgerden had Dvoretsky eerder al ontmoet en hem ooit gevraagd of hij spelers had begeleid/getraind met een wat meer basaal niveau dan degenen die hij meestal trainde en wat hij daar dan mee deed. Daarvan gaf hij aan dat hij nooit iemand onder een ratingniveau van minimaal 2250 onder zijn hoede had gehad en dus kon hij daar weinig over zeggen. Dit geeft natuurlijk aan dat hij – nadat hij al een paar jeugdwereldkampioenen had opgeleid – toen al het aureool had van de toptrainer die zich niet bemoeide met het traject waarin spelers van niveau nul omhoog komen. Toch opmerkelijk dat hij eigenlijk toegaf dat hij ‘werkelijk geen idee had’ wat er onder 2250 moest gebeuren…