Juweeltje 9: Karpov – Timman
In deze rubriek nodigen we de bezoeker van Schaaksite graag uit om te genieten van de meest schitterende prestaties op het schaakbord, door alle eeuwen heen. De reden waarom voetballiefhebbers in vervoering raken als zij acties zien van Messi of Ronaldo moet bij ons schakers dezelfde zijn als wij de partijen naspelen die we hier willen tonen. En aarzelt u vooral niet om uw keus ook kenbaar te maken!
Kent u het verschijnsel met muziek dat als je plotseling een bepaald nummer hoort dat je lang niet meer hebt gehoord er plotseling oude herinneringen boven komen? Ik denk dat het ook zo werkt bij partijen. Toen ik deze week eens een oude rubriek die ik ooit ben gestart op Schaaksite wilde afstoffen, keek ik nog eens naar de partijen die ik indertijd heb gekozen. Sommige partijen heb ik in mijn jeugd ooit onder ogen gehad maar door er opnieuw naar te kijken, zie ik waarom ik ze zo bijzonder vond. Dat is natuurlijk puur subjectief maar hopelijk kunt u ook genieten van deze keuze. Om het zoeken naar die partijen wat makkelijker te maken, heb ik ze in een overzicht gezet zodat een simpele muisklik op de link het artikel weer naar boven haalt (zie overzicht juweeltjes).
Onder dat artikel verscheen vrij snel een reactie van een trouwe bezoeker van Schaaksite, de heer Peter Huisman. Hij schreef “Laat ik als verzoeknummer een lans breken voor Karpov-Timman, Amsterdam 1981 (IBM toernooi). Karpov moest na zijn nederlaag in de eerste ronde tegen Hort in de achtervolging op Timman, die juist uitstekend was gestart. In de voorlaatste ronde vond het onderlinge duel plaats, met Karpov nog altijd een half punt achter. Het werd een waar titanenduel, waarin Karpov alles op alles zette om niet alleen de partij te winnen, maar ook om haasje-over de leiding op de ranglijst over te nemen. Na een boeiend middenspel werd het uiteindelijk remise door zetherhaling en bleef Timman een half punt voor. Nadat beiden ook in de laatste ronde remise hadden gespeeld was dat genoeg voor de toernooiwinst. Het oude IBM gebouw aan de Johan Huizingalaan in Slotervaart was een kwartiertje fietsen en ik ben verschillende ronden wezen kijken. Bij onderhavige partij waren camera’s opgesteld om het duel nog beter te kunnen volgen. Nu zie je dat praktisch naast ieder bord, maar destijds was het iets bijzonders”.
Karpov aan het werk tegen Timman in Hoogeveen 1999 (foto Jos Sutmuller)
Wekelijks publiceren we de schaakrubrieken van Dimitri Reinderman voor HDC Media, Henk Prins voor het Reformatorisch Dagblad, Nick Maatman voor Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant en Hans Ree in de Groene Amsterdammer. Vanwege de drukke periode rondom Tata Steel Chess Tournament en een ander toernooi halen we een achterstand van een paar weken in.
Naast schaken zijn lezen en geschiedenis de belangrijkste van mijn bezigheden buiten het werk. Schaakboeken, geschiedenisboeken, natuurlijk, maar ook allerlei andere genres. Om de gekochte nieuwe boeken netjes op te bergen hebben wij een paar grote boekenkasten in huis. Lees de hele column in 
De rookwolken van het Tata Steel schaaktoernooi zijn al weer even opgetrokken, maar het leek mij toch een goed idee om eens naar wat eindspelen te kijken die daar op het bord kwamen. En dan vooral naar toreneindspelen omdat die het meeste voorkomen in de praktijk. Als liefhebber van deze eindspelen, viel mijn oog op twee partijen waar de talentvolle Nederlandse grootmeester Liam Vrolijk betrokken was. En dat was misschien voor hem niet iets om met genoegen aan terug te denken, maar in elk geval kunnen er de nodige lessen getrokken worden uit twee eindspelen die veel moeilijker bleken te zijn dan je op het eerste gezicht zou verwachten.
